|
Er zijn zoveel vragen waarop ik geen antwoord heb! Waar niet eens een antwoord kan op gevonden worden. Vooral dan het waarom van de vele stommiteiten die onze samenleving compleet hebben verziekt! Zoveel zaken die ik heb zien ontsporen omdat de beleidsmensen geen visie hadden. Zoveel vernieuwingen meegemaakt, verondersteld dat er met gezond verstand zou op gereageerd worden, maar dat bleek telkens weer teveel gevraagd weet ik nu.
Iedereen op de ministeries keek naar zijn eigen kleine departementje en had lak aan de rest. Hoe het grote geheel op elkaar moest inspelen en blijven functioneren werd compleet over het hoofd gezien. Alles werd vernieuwd, maar de politiek bleef bij het oude. Alsof je met moderne autos over oude kasseiwegen gaat rijden.
En nu vind ik het voor ambtenaren wel een grote verdienste om zich uit te sloven voor hun eigen departement. Maar helaas sloven ze zich al te dikwijls zodanig uit om hun eigen kantoortje prima te laten functioneren, dat ze alle voeling met de rest van de wereld verliezen. Zo kweken ze een prima departement dat lekker goed op zichzelf functioneert, maar totaal niet meer in het geheel past! Alsof iemand nog steeds heel gemotiveerd stoom zou zitten produceren als er al lang geen stoommachines meer bestaan!
Waar ik het eigenlijk over wil hebben is de automatisering, die eind vorige eeuw in een enorme stroomversnelling geraakte, maar in werkelijkheid al honderd jaar eerder was begonnen. Maar de politici hadden het niet gemerkt en merken het nog steeds niet! Terugvallen op hun ambtenaren kunnen ze ook al niet, want die zijn gewoon bezig te perfectioneren wat ze gisteren, verleden jaar, en vorige eeuw deden!
Zodra het industrieel tijdperk zijn intrede deed, gingen steeds meer banen verloren. Werklui, die destijds 14 uur of langer per dag werkten, verloren hun job naarmate meer machines het handwerk overnamen. Landbouwers, die ook honderden mensen tewerkstelden tijdens de oogst, deden die oogst nu ook met één enkele machine!
Positief daaraan was natuurlijk dat kinderarbeid op de duur verboden werd. Het hoéfde trouwens niet meer, want er waren meer dan voldoende volwassenen om in hun langdurige dagtaak het fel verminderende handwerk te verrichten.
Negatief was het banenverlies, dat zelfs tot hongersnood onder de bevolking leidde. De oplossing lag nochtans voor de hand: minder uren per dag werken, zodat de arbeid gelijkmatiger kon worden verdeeld onder de werklustigen.
Niét de politici, maar de arbeiders zelf dachten aan die oplossing, en werden daarin bijgestaan door de vakbonden. En na jarenlang strijden en onderhandelen lukte het stap voor stap, tot we, na de tweede wereldoorlog, tot een achtenveertigurenweek kwamen. Zes dagen van acht uur. Nog wat later kwam de vijfdagenweek in voege en moest ook de zaterdag niet meer gewerkt worden.
So far so good. De automatisering werd grotendeels gecompenseerd door de verminderde arbeidsduur. Zo konden tenminste voldoende mensen aan de slag blijven. Al volgden die aanpassingen de realiteit met een héél lange elastiek!
Maar toen kwamen de jaren 1980 1990! Opmarch van de computer, en een grote stroomversnelling in de automatisering. Honderden typistes in honderden kantoren konden zó worden weggeveegd, want hun werk kon nu met één computer worden gedaan!
Fabrieken met tienduizenden arbeiders, werkten nu met robots en met slechts een tiende deel van de vroegere werknemers.
Reactie van de politiek: NADA! ZERO! As usual. Vanaf de zijlijn toekijken waar de bal terecht zal komen, maar geen poot uitsteken om die bal te sturen!
En nochtans, ze hadden maar het oude, succesvol gebleken voorbeeld te volgen: arbeidsduurverkorting. Elk zijn deel van de koek. Was dat deel maar vijf uur per dag, dan moest het maar vijf uur worden! Als iedereen maar aan de slag kon blijven.
Maar in plaats daarvan gebeurde wat we nu nog altijd zien gebeuren: de een werkt zich te pletter om de zoveel stuks die de baas eist te produceren binnen zijn werktijd, de ander ligt lekker in zijn sociale hangmat te wachten op zijn welverdiende dopgeld. Meestal behoren de versleten grootvaders tot de eerste groep, de volbloedige jeugd tot de tweede.
En nu ben ik helemaal geen deskundige in deze materie, noch heb ik enig universitair geschoold verstand. Maar bij mij kan het er niet in dat dit een gezonde samenleving moet voorstellen! Dit is een schoentje dat aan alle kanten wringt! Onlogisch, onmenselijk, en onmogelijk. Maar toch wordt halsstarrig op deze leest voortgewerkt.
Ik stelde dat, met mijn beperkt verstand als leek, al jarenlang vast. Zag er direct het onlogische van in, want daarvoor moet je inderdaad niet veel verstand hebben.
- Waarom zien politici, juist voor dié taak gekozen en véél intelligenter dan ik, dat dan niet in?
- Waarom blijven ze luilakken en parasieten sponsoren?
- Waarom importeren ze vreemden om het werk te verrichten dat wijzelf, mits eerlijk verdeeld, héél goed zouden aankunnen?
- Waarom betalen ze liever dopgeld en pensioenen aan vreemden?
- Waarom willen ze ouderen langer aan de slag en jongeren langer in bed?
- Hoe lui en lam zullen die jongeren uiteindelijk uit dat bed komen?
Kan iemand mij daar de logica van uitleggen? Waarschijnlijk niét, want zoiets kan gewoon niet op een logische manier worden uitgelegd.
Werktijdverkorting dan toch maar? Jawel! Gepaard gaande met het tewerkstellen van ALLE werkonwilligen! En daar hoeft heus geen zweep aan te pas te komen hoor! Als ze voor de keuze staan: werken of uithongeren, zullen ze wel anders gaan piepen! Zullen ze wel de handen uit de mouwen halen en de verwende koppen uit de capuchons!
In de toekomst voorzie ik steeds verdere automatisatie. Er zal zéker een tijd komen dat automaten bijna àl het werk zullen doen. En dan? In het huidige politieke klimaat staat ons dan een ramp te wachten: industriëlen zouden dan superrijk moeten worden, en alle potentiële werkkrachten zouden uithongeren. Maar met opzet zette ik zouden tussen aanhalingstekens. Want in dit geval zou bijna niemand nog koopkracht hebben, en zouden de industriëlen het ook kunnen schudden. Hun procucten zouden immers niet meer aan de man gebracht kunnen worden! Niemand zou ze nog kunnen kopen. En dus
You see the picture?
Koopkracht moet, hoe dan ook, gevrijwaard worden! Hoe? Door werkduurverkorting zonder inlevering van verloning. En op die manier tot een totale tewerkstelling komen. Dopgeld enkel maar heel tijdelijk voor wie zwart op wit kan aantonen dat er in heel het land geen job meer te vinden is.
Niet haalbaar voor de industrie? Toch wel! Want het enige alternatief zou zijn dat ze producten moeten fabriceren die niemand zich nog kan veroorloven. En dat willen ze toch ook niet? Als ze er, door hebzucht en gebrek aan doorzicht, voor kiezen het eigen land naar de knoppen te helpen, zullen ze gewoon mee naar de knoppen gaan. Dat zouden ze toch moeten beseffen?
En bovendien, de miljarden die nu worden verspild aan dopgeld, worden uiteindelijk ook grotendeels door de werkgevers gedragen! Het hele sociale systeem dat vooral profiteurs moet sponsoren eveneens! Wàt een belastingsvermindering zou daaruit kunnen voortvloeien voor de industrie!
Wel, al komen we op termijn tot nog slechts één enkel werkuur per dag, maar dan wél voor ALLEN, het zal de enige mogelijke oplossing blijken te zijn en een passend antwoord op de automatisering. En niemand zou er slechter van worden. De werkgevers zéker niet. Akkoord, ze zullen dan een volwaardig dag loon moeten betalen voor één uur werk. Maar is dat niet beter dan zwaar mee te betalen aan een volwaardig leefloon voor de duizenden die nu helemaal niét werken?
Want op de keper beschouwd, wie is verantwoordelijk de automatisering? Mensen die dingen hebben uitgevonden om andere mensen het leven gemakkelijker te maken! Niét om een paar enkelingen daar grote winsten te laten uit slaan, en de rest van de mensheid maar te laten verhongeren. Want dat werkt niet! Werkt niet vanwege de dalende koopkracht. En gelukkig maar!
Hebben die knappe uitvinders hun doel bereikt? Neen! De enkelingen die vaststelden dat ze zich konden verrijken door automatisatie, sprongen snel in de boot en dachten niet verder aan de gevolgen op lange termijn. Gevolgen die zich op de duur ook tegen hen zullen keren zodra de koopkracht gaat dalen!
Automatisatie is een zegen voor de mensheid, en is trouwens ook uitgevonden om de mensheid te dienen. Maar dan moet ze ook met gezond verstand in de juiste banen worden geleid door een orgaan dat daarvoor alle kennis en bevoegdheid heeft.
Zon orgaan zou de regering moeten zijn. Maar helaas, door nonchalant kiesgedrag en verkeerde selectie en promotie vanwege de partijen is ze dat totaal niet! Is ze, als het op langetermijndenken aankomt, zelfs volslagen leek! En dat bewijst ze dagdagelijks.
Onze maatschappij is in al zijn facetten te vergelijken met een straalvliegtuig: een voertuig waarop je veel beslissingen van honderden kilometers op voorhand moet nemen als je op het gekozen punt wilt uitkomen! Maar onze piloten reageren helaas nog als de boer, honderd jaar geleden, op zijn kar: zien enkel de straatstenen recht onder hun neus!
Willy.
|
