|
Zegen of vloek?
Persoonlijk vind ik powerpoint een van de meest veelzijdige applicaties van Microsoft Office. Niet alleen kun je er mooie diashows mee maken, maar, wat minder bekend is, je kunt het al even goed als fotobewerker gebruiken. En dan bedoel ik niet meteen fotos verbeteren of retoucheren, maar gewoon dingen toevoegen in een foto: teksten, andere afbeeldingen, vormen, en dan het geheel opslaan als één nieuwe afbeelding.
Ik heb goede fotoprogrammas, maar als ik even snel een afbeelding wil samenstellen grijp ik nog altijd naar Powerpoint. Ook zelf presentaties maken is een van mijn hobbys, en ik maakte er al verschillende. Allemaal dingen waar ik persoonlijk mooie herinneringen aan heb, smaakvol probeer te presenteren, en dus ook nog regelmatig bekijk. Eens je de techniek min of meer in de vingers hebt is het allemaal een fluitje van een cent. Helaas denken veel mensen dan al direct dat ze kunstenaars zijn!
Want nu komt de vloek van powerpoint boven water: ik persoonlijk maak die dingen voor mezelf of voor vrienden waarvan ik zeker weet dat ze er wat aan hebben. Het feit dat ik het zelf maakte geeft er een persoonlijk cachet aan en zegt zoveel alsof je iemand een ruiker bloemen zou sturen. Maar nu komt de vloek:
Veel kunstenaars in den dop, vinden dat ze hun gewrocht maar meteen naar de hele wereld moeten doorsturen, en zo krijgen we bijna allemaal regelmatig en tot vervelens toe van die dingen in onze mailboxen gestopt. Komt het rechtstreeks van de kunstenaar, dan zou ik er nog mee kunnen leven. Maar wordt het gewoon maar doorgestuurd door iemand die het ook heeft ontvangen, gemaakt door een onbekende, dan verliest het natuurlijk alle persoonlijkheid en kan ik het enkel maar aanzien als mailboxvervuiling.
Bij mij, met mijn trage verbinding, kan ik soms een half uur met de duimen zitten draaien als weer eens een paar van die ondingen mijn mailbox aan het binnenkruipen zijn. Meestal dan wél op een moment dat ik dringend een mail wil versturen. Of aan mijn blog wil werken. Ongevraagd komen ze binnen en vreten aan je downloadlimiet. Zonder schroom of scrupules.
En dan denk ik bij mezelf: Laat het alstublieft interessant zijn, of ik wring de afzender de nek om. Maar meestal is het helemààl niet interessant! Gewoon weer ergens iemand die de show heeft willen stelen met wat afgezaagde gedichtjes en fotos die van het internet zijn gehaald. Heb ik totaal geen boodschap aan. Niks persoonlijks van de afzender zélf. Gemaakt door een wildvreemde en klakkeloos doorgestuurd dóór een paar honderd anderen áán een paar honderd anderen. En daar gaat mijn half uur tijdverlies recht de prullenbak in, met een vloek en een traan, en kan ik eindelijk beginnen werken.
Sommige mensen durf ik niet eens meer te mailen, omdat als antwoord op zon mailtje dan prompt weer een paar ppsof erger nog, filmpjes, mijn mailbox komen terroriseren!
Het wordt hoog tijd dat beleefde mensen ook eens gaan inzien dat etiquette ook naar internet mag worden doorgetrokken. En gaan begrijpen dat niet alles wat zij interessant vinden maar iedereen ongevraagd door de strot moet worden gedrukt. Niemand gooit toch alle reclamerommel die in zijn brievenbus valt zonder verder nadenken in iemand anders brievenbus? En toch
dat is nét hetzelfde, en, in mijn geval het tijdverlies meegerekend, eigenlijk nog erger.
Als mensen vinden dat iemand persé weer zon afgezaagd, melig - humaan gewrochtje moet bekijken en de nodige tijd aan het downloaden verspillen, zetten ze het veel beter ergens op internet en sturen hun correspondent de URL! Dan kan hij zélf beslissen of hij het wil downloaden of niet! Zo moeilijk is dat toch niet? Bij Googledocs bvb is het nog gratis ook! Maar neen, sommige mensen lijken echt verslaafd aan het doorsturen van allerlei rommel die ofwel niemand interesseert, ofwel zo afgezaagd is als wat, of al duizend keer op TV werd gezien in een veel professionelere vorm.
Maar als de originele kunstenaars - afzenders dan na verloop van tijd hun eigen kunstwerk toevallig teruggestuurd krijgen in een wat gewijzigde vorm omdat iemand het nodig vond een en ander te veranderen, dan schreeuwen ze moord en brand over plagiaat!
Nou, dat komt ervan. Als je iets zomaar de wereld inschopt en publiekelijk te grabbel gooit, dan vind ik niet dat je achteraf met dergelijke nonsens hoeft af te komen. Zelf zou ik nooit enig recht willen opeisen op wat ik ook maar op internet zet. Als ik een eigen maaksel zélf echt kunst zou vinden, zou ik wel andere wegen gaan bewandelen en het zéker niet op straat gooien met alle mogelijke gevolgen vandien.
Want voor wie enig inzicht heeft in powerpoint is het helemaal geen kunst! Het is techniek. De techniek om een serie fotos (vakantiefotos of andere) in een smaakvollere vorm te gieten dan zomaar in een fotoalbum. Maar hoé smaakvol gebracht ook, welke boodschap heeft een wildvreemde daaraan?
Tja, als die fotos dan echt nog uniek waren, nooit gezien, nooit in een veel professionelere vorm op TV gebracht, dan zou ik het nog ergens kunnen waarderen. Zoniet is het gewoon een modernere vorm van poppenkast of plaatjes kijken, daar waar we al lang aan veel betere media gewoon zijn.
Enfin, al met al vind ik Powerpoint een pracht van een programma en een aangename hobby, zolang je het binnenshuis of aan de leiband houdt!
Willy.
|
