Nog niet helemaal bekomen van de ontroerende rouwdag, blijf ik me vragen stellen. In de eerste plaats zijn daar de vragen die iedereen zich stelt: wat is er gebeurd? Menselijke fout of technisch defect?

Maar deze vragen gaan over de oorzaak. En het is maar de vraag of die ooit zal achterhaald worden.

Wat me veel meer treft, zijn de gevolgen! Gevolgen die nooit zo rampzalig waren geweest als de tunnel met wat meer inzicht was gebouwd. Welke wegenbouwer is nou zo stom om aan het eind van een pechstrook een massieve betonnen muur haaks op de rijrichting te plaatsen? Waarom was die muur niet afgeschuind? Waarom was er niet minstens een afgeschuinde vangrail?

En het verwondert me ten zeerste dat dit het eerste dergelijke ongeval is op die plaats, want als ik die plaatstoestand zo bekijk, is het een regelrechte uitnodiging om zelfmoordenaars zich te pletter te laten rijden!

Een afgeschuinde muur, of minstens een dito vangrail, had het ongeval op zich niet kunnen voorkomen. Maar het had de gevolgen ervan toch wel drastisch beperkt. De bus zou wat heen en weer hebben geslingerd, misschien zelfs zijn gekanteld en een aantal verwondingen hebben veroorzaakt, maar daarmee zou ook alles gezegd zijn. Maar recht op een betonnen muur crashen? Enfin, ik moet er geen tekeningetje bij maken. De foto’s spreken voor zich!

Ik zie in mijn verbeelding al een aantal ingenieurs bij de planning van die tunnel over de blauwdrukken gebogen staan. Stak daar nu echt niet ééntje tussen dat onmiddellijk zag dat die tunnel een dodenmuur had en daar op wees? Niemand bij het Zwitserse verkeerswezen ook die dat niet onmiddellijk zag?

Maar ik kan het begrijpen, want ik weet hoe het er in dergelijke zaken aan toegaat! Projectingenieurs zijn heel knappe mensen in wat hun vak betreft. In het geval van die tunnel zijn het nog knappere mensen, want een tunnel vraagt nu eenmaal veel meer berekeningen dan zomaar een weg. Luchtverversing en zo moeten heel nauwkeurig worden berekend. En in die berekeningen waren ze waarschijnlijk ook wel primussen die geen enkele fout maakten. Maar zoals ik al zo dikwijls heb zien gebeuren: die mensen zijn zo onderlegd in hun eigen vakgebied, dat ze de essentie als bijzaak zien en uit het oog verliezen!

En die essentie is uiteindelijk toch: het verkeer er veilig laten doorstromen! Ook, en zéker, bij tunnelbouw. En daar juist schort het steeds weer als in een dergelijk team niet minstens één persoon zit met daadwerkelijke ervaring in verkeersaangelegenheden. Als enkel maar formules en theorie tellen. Als niemand zich ooit afvraagt: “Wat als…”.

En de officiële instanties die de plannen hebben goedgekeurd? Och God… dat zullen waarschijnlijk ook maar bureelbediendes zijn geweest die bij zichzelf dachten: “Het is van knappe bollen getekend, en die zullen wel weten wat ze doen zeker?”

En nu heb ik in mijn carrière veel nieuwe ‘wegen op papier’ moeten bekijken en van commentaar voorzien, maar zelden meegemaakt dat ik géén commentaar had doordat alles ook verkeerstechnisch helemaal in orde was. En ik weet héél zeker dat, als men mij de plannen voor die tunnel had voorgelegd, die haakse muur onmiddellijk mijn aandacht zou hebben getrokken. Hij zou er letterlijk zijn uitgesprongen als het ongeloofwaardigste wat ik ooit had gezien!

Helaas, het zijn vijgen na Pasen! Het is gebeurd.

Wedden dat daar nu wél een schuine vangrail zal komen?

Willy.