Het zal je maar overkomen! Nét wilde ik deze week een stukje op mijn blog plaatsen, maar stelde vast dat ik geen internetverbinding had! Oei!

Snel de TV en digibox geprobeerd. Die functioneerden. Dus kwam er wel internet binnen en werkte de modem! Iets met de pc? De verbindingen nagekeken… alles klopte! Zeg nou niet dat ik naar Telenet moet bellen hé?

Ik was nét van plan om mijn pc uit zijn stalling te halen en te openen, terwijl Chico me belangstellend en speels kwam storen in mijn ‘verhuisbezigheden’. CHICO! Verdorie. Daar ging me een licht op! Er is maar één klein plekje in huis, net tussen twee kasten in, waar de internetkabel zichtbaar voorbijloopt. En net op dit plekje staat zijn mand, die eigenlijk dienst doet als speeltjesbox. En regelmatig trekt hij die hele mand weg van de muur. Hij zal toch niet…?

Onmiddellijk nagekeken, en jawel hoor! De mand was weggetrokken en de kabel zat vol hondenbeten. Isolatie eraf, een paar van de acht draadjes doorgebeten…

Oef! Stap 1 was al achter de rug. Euvel gevonden. De snode dader, die aandachtig mijn handelingen had zitten gadeslaan, had zich ondertussen al snel uit de voeten gemaakt onder een stoel, van waar hij, ongenaakbaar, zicht had op de verdere gebeurtenissen. Zat daar in spanning af te wachten op de dingen die komen gingen. Met een tronie van “Ik weet van de prins geen kwaad hoor!” Maar zijn oogjes verrieden dat hij zich maar al te goed bewust was van zijn vandalenstreek.

Straffen of verwijten had geen zin, want ik zag al lang aan zijn lichaamstaal dat hij heel goed wist dat hij een brug te ver was gegaan. Hij weet trouwens héél goed dat hij niet rond mijn pc-omgeving mag komen omwille van de draden, en dat doet hij ook niet. Is trouwens het eerste verbod dat hij ooit heeft geleerd als piepkleine puppy. Zélfs als een van zijn balletjes naar mijn pc rolt durft hij het niet gaan halen maar trekt mijn aandacht om het voor hem te pakken. Maar hoe kan dat beest nu weten dat ook dié draad naar baasjes pc loopt?

Wat nu? Naar de winkel om een nieuwe kabel? Het was zes uur en dus zouden die wel al gesloten zijn. Proberen de schade te herstellen? Op het eerste gezicht twee draadjes doorgebeten en wat oppervlakkige schade aan de rest. Met een zucht verbond ik de kapotte draadjes weer en isoleerde ze.

Nog steeds geen internet! Verdorie! Er moest meer schade zijn. Meteen dan maar het hele beschadigde stuk er van tussen geknipt, de acht flinterdunne draadjes weer netjes kleur aan kleur aan elkaar gedraaid en bezegeld met evenveel druppeltjes soldeer. Tenslotte alles netjes van elkaar geïsoleerd met isoleertape, en ja hoor! Internet speelde weer mee. Oef!

De moraal:

“Als de hond de passie preekt, baas pas op je kabels.”

Gelukkig voor Chico was het ‘maar’ internet. Was het elektriciteit geweest dan had ik misschien een geroosterde hond teruggevonden! Een ‘hot dog’ zeg maar.

Willy.