|
Het heeft me altijd al verwonderd hoe dom de ouden waren om zich door de eeuwen heen toch steeds weer in bloedige oorlogen te laten storten voor
niks eigenlijk! Voor sprookjes, onder het mom van een of andere god of afgod, hen ingelepeld door gewetenloze lieden die er voordeel wisten uit te halen! Sprookjes die de hemel op aarde beloofden. Als
áls je dát land maar bevrijde van den kwade en dié of deze vijand maar doodde! Sprookjes die uitliepen op gruwelijke bloedbaden, aangericht door de hoop op een beter leven na de strijd. IJdele hoop natuurlijk, want na de strijd waren de rijken weer verrijkt en de armen verarmd.
Maar dat begrepen ze niet. De mensheid lijkt er ook niets van geleerd te hebben. Want nu is net hetzelfde aan het gebeuren! En ze láten het maar gebeuren.
Toen ik voor het eerst over de kruistochten leerde op de lagere school, kwam de adrenaline naar boven en leefde ik helemaal mee met die heldhaftige voorvaderen die het heilig land wisten te veroveren.
Onze meester kon het dan ook zo boeiend vertellen. Je moést wel onder de indruk komen.
Maar na het heetst van de strijd ging ik toch een en ander assimileren en begon me vragen te stellen. Probeerde het vanuit de verschillende standpunten te bekijken, en plots leken die stoere krijgers me niet meer zon helden! Eerder grote stommelingen! Ik begon me af te vragen hoe die Moren, de zogenaamde bezetters van het heilig land, wel dachten over die wilde horden die plots hun vaderland in vuur en vlam kwamen zetten met het heilig licht in de verwilderde blikken. En meer dan de aanvankelijke fierheid, kwam een diepe schaamte over me. Hoe is het mogelijk een mens zo ver te krijgen?
Enkele jaren later bezocht ik met mijn ouders het concentratiekamp Breendonk. Ik gruwelde! Hoe kunnen mensen dat elkaar aandoen? Vreselijk! Maar ik troostte me: dat was vroeger! En vroeger, voor mij destijds, dat was vóór de beschaving. Dus héél lang, wel een vijftal jaar, geleden
En enigszins gerustgesteld reed ik op de achterbank weer mee naar huis maar bleef nog heel lang onder de indruk. Ik had er ook een boekje gekocht, en heb dat waarschijnlijk wel tien maal gelezen en herlezen. Mezelf gelukkig achtend dat ik tenminste in een beschaafdere tijd leefde.
Zestig jaren zijn daar overheen gegaan en ik bekijk de wereld om me heen. Beschaafd? Ontdomd? Genezen van fanatieke invloeden uit welke hoek ook? Genezen van klakkeloos geloof in despoten?
Totaal niet! Ondanks alle kansen die we kregen blijven mensen gewoon dom! Wélk diploma ze ook maar hebben weten te behalen. En als er ook maar iéts is dat ik heel erg vrees, dan is het domheid. Grenzeloze, blinde domheid! Want domme mensen zijn de gevaarlijkste soort homo sapiens. De soort die elke humane evolutie in de weg staat en telkens weer teniet weet te doen. Niét door het kwade in hun wezen, want dat is er niet. Wél door hun onuitroeibare neiging mee te lopen met wie het luidste weet te roepen. En dat soort blijkt zich steeds meer te vermenigvuldigen. Gewoon hallucinant!
Diplomas maken al lang geen indruk meer op mij. Omdat ik heb ervaren dat je intelligentie niet herkent aan een diploma, en dat het zéker geen bewijs levert dat de bezitter ervan geen ongelooflijke stommeling is!
We huiveren als we zien hoe in sommige landen kinderen worden geïndoctrineerd en opgeleid tot moordmachines. Maar dat zijn maar kinderen met een blanco geest die door gelijk wie kan worden beïnvloed. Hen treft eigenlijk geen schuld.
Maar als ik zie dat ook volwassenen, en hier nog wel, zich op diezelfde manier laten meeslepen en vergeten welke ellende dat meelopen al heeft veroorzaakt op de wereld, dan begrijp ik het niet meer. Want dat soort mensen
dat zie ik dagelijks om me heen. Geïndoctrineerd door een quasi humane samenleving en openbare opinie! Huilend en jankend voor een ingelepeld doel
dat enkel maar tot vernietiging van hun eigen ras kan leiden. Maar dat beseffen ze, gelukkig voor hen, helemaal niet. En dan moet ik ootmoedig toegeven:
- Moslims hebben een excuus! Ze worden nog altijd dom gehouden door hun religie en ze geloven onvoorwaardelijk! Al is het maar in een sprookje.
- Welk excuus hebben wij om met een blinddoek rond te lopen en niet te zien wat aan het gebeuren is?
Neem nu de Holocaust en de concentratiekampen in wereldoorlog 2. Als je dan bedenkt dat een doodgewone brave schapenboer, beenhouwer of schoenmaker een regelrechte sadist werd eenmaal hij tot bewaker was benoemd! Mensen doodsloeg, doodfolterde, uithongerde
En dat allemaal door de luid roepende stem van slechts één enkel klein, miezerig onnozel mannetje: Hitler!
En dat mannetje had eigenlijk maar één troef: zich tot de domsten onder het volk richten. Die lopen altijd mee!
Hallucinant! Want de domme mens zorgt ervoor dat het zich telkens weer weet te herhalen! En het zàl zich herhalen. Wees daarvan maar overtuigd! Globalisten en vermeende humanisten zullen daar wel voor zorgen! Weliswaar onder een heel verschillend scenario, maar volgens hetzelfde principe: meedrijven met de stroom, waar vandaan die ook maar mag komen!
In horrorfilms zien we soms vreemde, wreedaardige wezens van allerlei gebroed, die de mensheid proberen uit te roeien. En we huiveren! Ja toch? Wel, eigenlijk kan ik me in het hele heelal maar één soort voorstellen waarvan we zouden moeten huiveren: de domme mens!
Kun je je, waar ook in de ruimte, een wreedaardiger wezen voorstellen dan een domme mens? Kijk naar Breendonk, Auschwits, Treblinka
Is een grotere gruwel mogelijk?
Kun je, als je zowel de oude als de heel recente geschiedenis bekijkt, nog geloven in het mensdom? Ik in elk geval niét! Ik kan me alleen maar gelukkig prijzen in een interludium te leven. Een vredig interludium tussen twee bedrijven door. Een interludium dat ons kansen bood. Kansen die we hadden moeten aangrijpen. Maar kansen die we grandioos verspilden en nog aan het verspillen zijn! Omdat we weeral naar de domsten onder ons aan het luisteren zijn en onze leiders lijdzaam toekijken, voor zover ze niet zelf tot die domme categorie behoren!
En ik kan het niet laten
als ik naar de bakker, de beenhouwer of de viswinkel ga, dan zie ik voor me die vriendelijke lieve man die me bestelt en nog een babbeltje maakt. En vraag ik me af welk potentieel in die brave man huist. Hoe zou hij gereageerd hebben in een Hitler-Duitsland, als hij plots de kans kreeg om het front en het gevaar te ontlopen door bewaker te worden in een concentratiekamp? Als hij door het regime geïndoctrineerd werd tegen het Joodse gebroed dat voor alle kwaad in de wereld verantwoordelijk was? Als hem na de strijd de hemel op aarde werd beloofd?
Zou hij zich vragen stellen? Zou hij eerlijk genoeg blijven om te stellen dat Joden eigenlijk nooit iemand kwaad deden? Dat Joden leven en laten leven? Zich niet met politiek bemoeien? Hun gastlanden niet verloederen?
Of zou hij, net als die hele horde Hitleriaanse sadisten, mee gaan huilen met de wolven en zich tebuiten gaan aan de allerergste misdaden tegen de mensheid?
Ik vrees dat laatste!
Willy.
|
