Men zegt dat oorlog een noodzakelijk kwaad is. Zonder oorlogen en massale moordpartijen wordt de wereld namelijk overbevolkt.

Klopt! Helaas!

Maar voor wie verder kijkt dan simpelweg het afslachten van het teveel, zijn er andere mogelijkheden dan geregulariseerde moord en doodslag. We moeten het alleen maar willen zien, en willen toepassen!

En met alle respect voor de miljoenen doden in wereldoorlog twee, moeten we ons toch ook afvragen hoe overbevolkt de wereld er nu zou uit zien als die oorlog er niet was geweest. Als die miljoenen doden zich ondertussen ook al hadden kunnen vermenigvuldigen tot… miljarden? Miljarden die uiteindelijk toch als overschot zouden moeten afgeslacht worden?

Hallucinant alweer! Geboren worden alleen maar om in een oorlog te moeten sterven als overschot! Als onkruid dat moet verdelgd worden, willen de juiste planten blijven leven!

Moeten we dan maar stellen dat de wereld het niet kan rooien zonder oorlog, moord en geweld?

Ja, als we onze oogkappen ophouden en maar één oplossing zien: het overtollige uitroeien.

Neen als we even naar een alternatief zoeken: het overtollige niet laten geboren worden!

De mens zou toch moeten begrijpen dat hij zich niet eindeloos kan blijven vermenigvuldigen en dat die ene kleine wereld niet helemaal kan worden uitgeput om die steeds groter wordende massa te voeden! Enerzijds uitgeput door massaproductie van voedsel, benodigdheden en gadgets, anderzijds door onvoorstelbare afvalbergen met nutteloos geworden spullen. Spullen die we teveel hadden. Spullen die we niet eens hadden moeten kopen.

Zelfs een verstokte moederkloek zou moeten begrijpen dat, als ze voortdoet zoals ze bezig is, ze alleen nog maar kanonnenvlees zal baren!

Dat de individuele menselijke natuur niet toelaat die ‘barenszucht’ te stoppen, kan ik begrijpen. Iedereen denkt veel te veel aan zichzelf en kijkt argwanend ‘naar de anderen’:

- Als dié er vijf hebben, mag ik er toch ook vijf hebben?

- Wat baat het als ik me beperk als die anderen er maar op los baren?

En in het allerergste geval:

- Mijn ras moet overheersen. En dat kan alleen maar door aan de lopende band kinderen te baren! Kinderen die ooit krijgers zullen worden. Kinderen die zullen vechten en moorden om ons ras te laten overheersen… kinderen die ooit gedood zullen moeten worden in de strijd!

Geen erg hoogstaande motieven dus, maar zo werkt het nu eenmaal. En aan de slogan ‘als elk voor eigen deur veegt…’ heeft niemand een boodschap, wetend of denkend dat anderen dat toch niet zullen doen. En dus veegt niemand voor eigen deur.

Wel, daarvoor juist hebben we wereldleiders nodig. Wereldleiders die niet terugdeinzen voor de onsympathieke maatregel tot strenge geboortebeperking. Als elk koppel maximaal één nieuw koppel, twee kinderen dus, op de wereld mag zetten, dan kàn de bevolking niet meer stijgen en zou oorlog helemaal overbodig worden.

Migreren zou ook niet meer noodzakelijk zijn, want wélke volkeren migreren? Zij die bandeloos en onverantwoord hun land volstouwden met nakomelingen. Tot dat land die nakomelingen niet meer kon voeden en het volk een andere uitweg zocht. En die was gauw gevonden: migreren naar landen waarvan de bewoners verstandiger waren in hun voortplantingsdrift. Dié moeten dan maar het gelag betalen!

Nou ja, zo werkt het nu eenmaal. Maar niemand blijkt het door te hebben. De Europese ‘Wetstraten’ al het allerminst. Of… zal het hun zorg niet wezen als weeral eens een bloedige oorlog losbreekt? Eigenlijk niet, want die zullen wel weer een veilige uitweg vinden om het vege lijf te redden en, ver van het strijdgeweld, de bevolking tot nog meer geweld op te roepen.

Tot hier de politieke kant van de zaak. Maar nu komt het: wat is de rol van de vrouw in dit alles? Beseft ze wel wat ze aanricht met haar barensdrift? Beseft ze wel dat ze de speelbal is van alle oorlogszuchtige staten en religies? Dat die vooral op hààr natuurlijke driften inwerken om de ‘noodzaak tot oorlog’ glansrijk gecreëerd te zien?

Een vijftiental eeuwen katholiek godsdienstonderricht hebben ook ons weten in te palmen: de vrouwelijke barensdrift werd de hemel in geprezen. De mannelijke driften daarentegen werden verwezen naar de hel, tenzij het, zuiver en heilig, om het verwekken van nakomelingen ging. Al de rest was taboe. Onthouding werd het toverwoord als het niet om voortplanten ging. Als voorbeeld moesten de dienaren van de kerk dan maar een kuis leven gaan leiden. Celibaat, noemden ze dat. We hebben ondertussen al ondervonden wat daarvan gekomen is!

Maar zo konden ze beide geslachten voor hun kar spannen: de vrouw hoéfde zich niet als speelbal van de man te laten gebruiken als het niet om nakomelingen ging! De man moest zich maar leren beheersen.

En die arme man… die moest maar een voorbeeld nemen aan de vrome priesters en paterkens. Zijn zware werkdagen doorkomen voor een mager loon, terwijl het enige gratis pleziertje dat de natuur hem had gegeven, hem prompt werd afgenomen door gewetenloze lieden die vooral inspeelden op de ziel van de vrouw. Is het verwonderlijk dat hij zijn pleziertjes dan maar in grote hoeveelheden alcohol ging zoeken?

Gelukkig! We hebben dit onnatuurlijke juk van onze schouders gegooid. Maar de nasleep blijft werken! Zéker in het hoofd van de vrouw. Veel vrouwen zijn nog altijd gecharmeerd door woorden als onthouding en zelfbeheersing. Het geeft haar de valse kick dat de man haar niet om de seks heeft gehuwd. Ze begrijpen niet eens dat de seksuele aantrekkingskracht juist het hoofdonderdeel is van de liefde van de man. Wat zou het! Seks kun je toch geen liefde noemen? Dat heeft de kerk toch al eeuwenlang gepredikt?

En ja, het blijft nawerken. Ik vrees voor nog héél erg lang! Zéker nog tot de volgende stap in onze evolutie. Maar wanneer die stap zal worden gezet kan niemand voorspellen. De religie heeft ons vele eeuwen laten verliezen door ons dom en onwetend te houden. Nu maar afwachten en zien hoeveel eeuwen er zullen nodig zijn om alles terug tot de natuurlijke en normale proporties te brengen.

En nu begrijp ik ook wel dat deze oplossing voorlopig nog een utopie is. Al hoeft het dit niet te zijn. Maar het is het toch, en wel om één enkele reden:

De meerderheid wil dom blijven! Vooral dan die meerderheid die zich, trouw aan de trend, zo graag 'humanist' noemt, zogenaamd humanistisch te werk gaat en daarmee regelrecht op nieuwe grote afslachtingen aanstuurt!

Willy.