Altijd weer komt in een relatie het woordje ‘begrip’ naar voor. Of beter gezegd, de vraag, of in het slechtste geval de eis tot begrip. Vrouwen zoeken vooral naar een man die hen begrijpt. Jonge mannen kijken dan een beetje schaapachtig. Stomverbaasd dat die vraag gesteld wordt. Want mannen zelf vragen dat zelden of nooit. Vinden het vanzelfsprekend. Als je een relatie wilt aangaan met iemand, dan zul je immers toch niet nét iemand kiezen die je niet begrijpt? Stomme vraag dus.

Of toch niet? Want naarmate je vrouwen beter leert kennen, ervaar je steeds meer dat zij het is die jou niet begrijpt! En dan snap je eindelijk wat ze bedoelen met “begrijp jij me wel?”

Eigenlijk bedoelen ze: “Begrijp je wel dat ik mannen niet kan begrijpen?” Maar voor je daarachter bent gekomen heb je al lang je handtekening gezet onder ‘tot de dood ons scheidt’. En neen… hoé erg ze ook lijken te hunkeren naar ‘begrepen worden’, zélf doen ze totaal geen moeite om mannen te begrijpen! Het is en blijft eenrichtingsverkeer. En zoals elke vorm van eenrichtingsverkeer, is het ook daarmee gedoemd om spaak te lopen. En dan komt er inderdaad een moment dat de man er de brui aan geeft. Niks geen moeite meer doet om de vrouw te begrijpen.

Als zij hém niet wilt begrijpen, dan doet hij dat ook niet meer voor haar. En het liefdesverkeer valt stil, maar stilstaand verkeer is in dit geval nog altijd beter dan eenrichtingsverkeer. Want hoe meer moeite de man aan de dag legt om de vrouw te begrijpen in al haar nukken en kuren, hoe minder energie zij eraan verspilt om haar man te leren kennen en hem te appreciëren met al zijn verschillen ten opzichte de vrouw.

Voor de man daarentegen zijn die verschillen in het wezen boeiend. Een puzzel die hij graag ontrafelt. Maar als zijn eigen puzzel op zijn honger blijft zitten, dan gooit hij ook maar de stukken op tafel en speelt niet verder mee.

Welnu, dames, jullie kunnen op beide oren slapen! Er wordt geen mannelijk wezen geboren dat in de wieg al weet hoe de vrouwelijke ‘onlogica’ werkt. Maar er wordt ook geen man geboren die er niks voor over heeft om zich daar, als de tijd gekomen is, grondig in te verdiepen. Of, misschien worden er wél dergelijke wezens geboren, maar die rangschik ik liefst niet onder de noemer ‘man’.

Maar daar komen vrouwen wel al heel vroeg achter! En daar profiteren ze wel van! Met die vraag willen ze zich er alleen maar van verzekeren dat de man zal begrijpen dat zij hem niet begrijpt! En dus, als ze op die ‘begripsvraag’ een positief antwoord krijgt is ze gerustgesteld en hoeft ze verder geen moeite te doen om hém te leren begrijpen!

Resultaat: slechte relatie, slechte seks, slecht begrip, moeilijk gezin. En de man blijft achter met een niet op te lossen vraag: als ze zo op begrip gesteld is, begrijpt ze dan écht niet dat de enige mogelijkheid voor een gezonde relatie wederzijds begrip moet zijn?

Hoeveel levens moet een vrouw dan wel leven om daar achter te komen?

Willy.