|
De gouden roos die september is, bewijst zich nog maar eens! Prachtig nazomerweer na die kwakkelzomer! Want wat die weerlui er ook mogen over vertellen, het wàs niet echt het soort zomer waar we van dromen! Normale temperaturen, normale neerslag, normaal aantal uren zonneschijn? Misschien wel, maar dan wél alles op een zodanige manier door elkaar gemixt dat je nooit wist hoe je te kleden!
Als je de zon zag en je zomers kleedde, dan waren daar alweer dreigende wolken tegen dat je de voordeur naderde.
Enfin, het is voorbij, en we kunnen maar genieten van de mooie septemberdagen nu. En dat zet me weer tot mijmeren aan! Heel even maakte ik me in de voorgaande alineas schuldig aan terugblikken op minder aangename toestanden. Wat uiteraard verkeerd is! We leven vandaag, en vandaag is er zon. Zouden we er vandaag beter aan toe zijn als we een mooiere zomer hadden gehad? Natuurlijk niet! Dus, niet klagen en genieten van wat je vandaag hebt. Gisteren is voorbij, net als de vorige zeventig jaren van mijn leven. Achteruitkijken heeft zelden zin, tenzij om je ervaringen een vaste plaats in je geheugen te geven. Maar treuren om wat voorbij is? Treuren om wat beter had kunnen zijn? Neen hoor! Niet aan mij besteed.
Voor mij telt in de eerste plaats vandaag, en in de tweede plaats morgen! En vandaag lijkt het leven me mooi, en ik hoop dat dit morgen ook het geval zal zijn. Punt.
Willy.
|
