Wie wàt zoekt? Asiel natuurlijk! En dan nog het liefste
in een land van melk en honing met een laks en stuurloos beleid! Waar je
onmiddellijk een VIP behandeling krijgt. Waar niemand, noch minister, noch
politie noch koning een vinger naar je durft uit te steken. Waar je alles waar
een werkzaam volk voor gewroet heeft zomaar in de schoot geworpen krijgt.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" />
xml:namespace prefix = w ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:word" />
1.700
asielzoekers binnengekomen (lees: binnengelaten!) in september!!! En dat
zou dan nog 20% minder zijn dan in september vorig jaar! Wat een succes! De
regering haalt opgelucht adem. De pers juicht. Maar ik ween!
1.700 per maand, maal twaalf is dat 20.400 per jaar.
Een kleine stad dus! Waar moeten we elk jaar een dergelijke stad neerpoten?
Denkt de regering nu werkelijk dat België zo groot is als Rusland? Snappen ze dan
zelfs niets van aardrijkskunde? En minder nog van meetkunde? Want van een
vierkante meter kun je met de beste wil van de wereld geen vierkante kilometer
maken!
Volgende vraag: hoeveel van die 20.400 per jaar zal
onze pamperpolitiek buitenkrijgen? En hoe? Zoals gebruikelijk op straat gezet met
een braaf boterbriefje waarop staat dat ze het land binnen 24 uur moeten
verlaten? Ze zullen zich haasten!
Maar voor de overheid is dan de klus geklaard, maar
dan begint de klus voor de politie. Als die iemand snapt met zo'n boterbriefje,
en dat zou eigenlijk alleen maar kunnen als ze hem op heterdaad van een
misdrijf of overtreding betrappen, kunnen ze weinig meer dan hem een nieuw boterbriefje
voor vierentwintig uur geven! Tenzij de onderzoeksrechter vindt dat hij,
vanwege het gepleegde misdrijf, moet aangehouden worden. En dan heeft hij weer
onderdak voor een maand...
Kinderspelen? Jawel! Maar dan voor de volwassen
kinderen in de Wetstraat. 'Wetstraatkinderen' dus! Zou eigenlijk nog een mooie
titel zijn voor een boek. Of beter nog: voor een soap! Zou een kolfje naar de
hand van Gaston en Leo geweest zijn destijds.
Ja jongens, we zijn nog niet aan de nieuwe patatjes
met dat kleuterklasje daar in Brussel!
Willy.
|