Rijk worden is een hele kunst!
Rijk zijn dan weer een grote gunst.
Rijk blijven kan geen enkele kluns!

Maar echte rijkdom zit niet in een kluis!
Die hoort alleen maar in je hartje thuis.

Waarmee ik maar zeggen wil: ik ben niet jaloers op rijk geboren mensen. Want ze staan voor grote uitdagingen als ze het familiefortuin minstens willen op peil houden, laat staan verhogen! Je hebt er dan ook veel meer aan om geboren te worden met een zekere intelligentie die je zelf naar eigen goeddunken verder kunt cultiveren, dan met een hoop geld dat je niet kunt beheren!

En helaas is dit laatste nogal dikwijls het geval! Rijkeluiszoontjes werden in veel gevallen van jongsaf in de watten gelegd met als gevolg dat ze het nergens brachten! Nooit uitdagingen moesten aangaan. Nooit enige verantwoordelijkheidszin konden ontwikkelen. En dan komen de ouders te overlijden en de rest laat zich gemakkelijk raden!

Zo was het tot in de jaren zestig. Daarna ging, in België althans, de levensstandaard verhogen en werden ook gewone kinderen uit gewone gezinnen oververwend. Tenminste... in gezinnen die niet intelligent genoeg waren om op lange termijn te denken! Ouders die, ook al uit gemakzucht, de kinderen alles gaven wat hun hartje maar lustte. Zo ben je er (tijdelijk) van af! Die generatie is nu opgegroeid... met alle gevolgen vandien.

De rijken daarentegen hadden ondertussen wel al hun lesje geleerd en van verwennerij van de kinderen is in die categorie steeds minder sprake! Dié ouders hebben de gevolgen van verwennerij al een generatie vroeger ingezien. De verwennerij is naar lagere categorieën verschoven en dat laat zich duidelijk merken in het straatbeeld!

Dat laat zich ook zien in de Wetstraat: daar zitten de superverwenden die van de ouders maar één enkele les meekregen: een cursus 'ellebogenwerk'. Een cursus die je duidelijk vertelt hoe je het zonder werken en zonder veel te kunnen presteren heel ver kunt schoppen.

Politici! Ach ja... diegenen die alleen maar de ambitie hebben het op gemeentelijk vlak waar te maken zijn nog de slechtsten niet en menen nog min of meer wat ze zeggen. Vandaar dat ik in principe weinig belang hecht aan de gemeenteraadsverkiezingen. Ze doen maar hoor! En meestal doen ze het ook nog niet zo heel erg slecht. Daarvoor verdienen ze te weinig! Daarvoor zijn hun ellebogen nog nét iets te kort.

Slecht wordt het pas als ze hogere ambities (en inkomsten) gaan koesteren en op de top gaan mikken. Want in die top geraken alleen maar de complete onkundigen en blaaskaken! Voor die top is maar één criterium belangrijk: charme! En helaas werkt dit criterium uitstekend bij de kiezers!

Gemeenteraadsverkiezingen zijn dus in zekere zin relatief onbelangrijk... ware het niet dat ze een maatstaf kunnen vormen voor wat er bij de volgende parlementsverkiezingen zal gebeuren! Want er is veel kans dat wat de door propaganda verdwaasde kiezer doet in het stemhokje voor de gemeenteraad, ook zal gebeuren bij de parlementsverkiezingen! En dan pas begint de narigheid!

Daarom ook maak ik me helemaal geen illusies over de volgende parlementsverkiezingen: het zal gewoon een afspiegeling zijn van de gemeenteverkiezingen! Tenzij de charmeurs het spel zó stom spelen dat zelfs het naïeve kiezerskorps er niet langer inloopt! Maar ook dat zal wel ijdele hoop zijn.

Willy.