Hiernaast in de marge heb ik ooit onbewust als beroep ingevuld: 'levensgenieter'! En daar wil ik wel even een woordje uitleg over kwijt. Want voor veel mensen is de definitie van levensgenieter iemand die vier keer per jaar op reis gaat, elke dag in een klassenrestaurant gaat eten, in honderd en een vriendenclubs is, en de rest van zijn tijd in de kroeg verdoet.

Zo iemand kàn wel een levensgenieter zijn, al zie ik daar eerder een pathetische figuur in die constant zichzelf wil ontvluchten!

Neen! Dàt soort levensgenieter ben ik gelukkig niet. Dat soort heb ik in de Allerheiligenvakantie weer volop bezig gezien! Vooral toen ik donderdag nietsvermoedend naar de markt trok met Chico. Om wat snoepjes voor hem en 'kaantjes' voor mij te kopen.

In een spontane bui, ondanks het gure, druilerige weer, besloot ik langs de winkelstraat te gaan. Compleet vergeten dat het vakantie was... me er bovendien totaal niet van bewust dat ook maar één toerist het in zijn hoofd zou halen om af te komen in dergelijk weer... En ik liep in de val! Ik had het moeten weten!

In de Kapellestraat, de voornaamste winkelstraat van Oostende, kon je op de koppen lopen. Verveelde koppen weliswaar. Lanterfantende koppen. Ledige koppen. Koppen die niet wisten waarin of waaruit en dan maar opeengepakt wat samenhokten in de 'voorname' straten en zich lieten meeslepen met de massa. Koppen die zich nu eens keerden naar de uitstalramen van de C&A... maar die hadden ze thuis ook... dan weer even naar Kruidvat omkeken... nét dezelfde winkel als bij hen om de hoek, met net dezelfde 'promotie van de week' en net dezelfde inrichting... dan maar verveeld een vervelende tearoom binnenstappend om op andere verveelde koppen te gaan kijken. Brrr! Hoeveel kost dit macabere grapje hen? Aan de doorsnee kledij te zien betrof het allemaal heel gewone mensen. Crisis? Of nog maar eens van geleende centjes betaald, bovenop de rest van de schuldenberg?

Ik stond even perplex! Hier was geen doorkomen aan! Tenzij in sloefjespas en langzaam meesjokkend met de verveelde en vervelende stroom! Een troosteloze stroom die zichzelf en alle anderen verveelde! Neen hoor, dan maar liever een grote omweg en flink doorstappen om bij de markt te geraken! Wàt in 's hemelsnaam denken die mensen hier te vinden wat ze thuis niet hebben, en hoe is het mogelijk om zoveel geld te gaan verspillen om verveeld in de druilerige regen te gaan lopen? Waren dat dagtoeristen? En zo ja, wat deed hen besluiten om in een dergelijk verveelweer naar de kust te komen?

Maar toen hoorde ik 's avonds op het nieuws dat de hotels aan de kust voor 80 à 90% waren volgeboekt voor de Allerheiligenvakantie!!! Nou, wat mij betreft, de horeca kon er maar een goede zaak aan doen, maar die zogenaamde levensgenieters die hoognodig bij elke gelegenheid 'ergens', waar dan ook, naar toe moeten... daar kon ik alleen maar medelijden mee hebben!

Als dat nou vijftig jaar geleden was, zou ik die hotelgasten nog kunnen begrijpen. Toen kon je nog op hotel gaan puur voor de culinaire verwennerij. Toen stond er nog een échte kok aan het fornuis om écht lekker eten te bereiden. Een kok die nog niet getheoretiseerd en dus verpest was in een hotelschool. Een kok die op smaak, en niet op theorie werkte! En al was het weer buiten nog zo guur, je kon je toch minstens al verkneukelen op het lekkere middagmaal dat je wachtte in je hotel. Maar zelfs dàt is er niet meer bij! Je kunt je hoogstens verkneukelen op een portie diepvriesfriet met de smaak van karton, net zoals je ze thuis in je diepvriezer hebt steken, en een stuk schoenzool die op het menu heel voornaam als 'filet pur' wordt omschreven! Madre mia! Het zal je geld maar wezen!

En dat zijn dan nog de meest begoeden! De anderen, die moeten het stellen met een Mc Donalds dinertje of de 'Quick'. Moet je dààrvoor huis en haard verlaten? Welk volwassen gezinshoofd ( nog altijd de 'man' veronderstel ik met enig voorbehoud) haalt zich nou zoiets in de kop? En dan nog in crisistijd?

Antwoord: de 'nieuwe' man! De man die alle onlogische willetjes, nukken en kuren van vrouwlief inwilligt. Vrouwlief vindt het vervelend dat de kinderen een week thuis zijn. Kan er geen weg mee! En 'weggaan' (lees: 'vluchten') lijkt haar de enige oplossing! En manlief volgt haar daar gedwee in. Wél wetende dat de kinderen op de (hm) vakantiebestemming al even lastig of nog lastiger zullen zijn dan thuis! Want thuis hebben ze immers nog hun vertrouwde omgeving en speeltjes!

En dat zag ik preciés zo in de Kapellestraat: de geëmancipeerde vrouwtjes liepen druk kwetterend en roddelend onder elkaar. Ze hadden toch maar weer eens hun willetje kunnen doordrijven, en dat was dan, voor hén, toch wel de enige voldoening die ze van hun vakantie mochten smaken! De nieuwe mannekens liepen er verveeld bij met de handen diep in de zakken en de kragen rechtop. De kinderen deden zo vervelend mogelijk en huilden om het hardst! Wie is hier dan uiteindelijk mee gediend? De vrouwtjes toch? Maar het is wél net dàt geslacht dat die vakantie claimt als 'voor de kinderen'... Kom nou! Zie ik hier alweer opzichtige sporen van zware hypocrisie?

Maar goed... ik had het over het feit dat ik mezelf een levensgenieter vind. Zéker niet om alle hierboven vermelde droevige perikelen, maar omdat ik écht geniet van het leven! Ik kan genieten van een paar nieuwe pantoffels. Ik geniet ervan naar bed te gaan en me af te vragen waar ik nu weer van ga dromen. Ik geniet van elk ontwaken. Blij dat ik er nog mag zijn en dat mijn partner er nog is. Ik geniet van enkele uurtjes aan de pc. Ik geniet van elke dag die me geschonken wordt. Ik geniet van elk uitstapje, hoe klein ook, met Chico. Geniet van een superlekker middagmaal, door vrouwlief bereid. En gaat dat eens een keertje niet, dan maak ik het toch zelf en geniet dan tweemaal: een keer door het te maken en een keer door het te eten! Ik geniet van elke ademtocht en ben mijn schepper dankbaar voor het wezen dat hij van me maakte.

Ik geniet van een gesprekje met een leuk en sexy meisje. Niét omdat ik naar haar verlang.

Wél omdat ik dankbaar ben voor het beetje aandacht dat ze mijn hondje en mij schenkt.
Wél omdat ze me eventjes toelaat in haar vrouwelijke ziel te kijken.

Het mag ook een dame van mijn leeftijd zijn. Maakt op zich niet uit, maar het is nu eenmaal leuker om met een charmant wezentje te babbelen. Een meisje dat nog geen 'wijf' geworden is. Maar als dat charmante wezentje een hol vat blijkt, heb ik dan nog altijd liever een dame van mijn leeftijd! Op voorwaarde dat ze het meisje in zich nog niet heeft laten verpesten door overdreven emancipatiegevoelens en competitie met mannen!

Gewoon de eenvoudige dingen van het leven. De dingen waaraan de meeste mensen voorbijgaan. Maar dat zijn nou juist de dingen die écht waardevol zijn! Al de rest is puur komedie of drift. Naar een vrouw verlangen omdat je 'heet' staat? Wat heb je dààr nou aan? Die toestand verhindert je juist om door te dringen tot het ware wezen van de vrouw!

Ach wat... het leven kan zo mooi zijn. Als je het zelf mooi maakt. Als je tevreden bent met wat op je afkomt. Als je tevreden bent met elk uur, elke minuut en elke seconde dat je nog mag leven! Als je, midden in al je 'luxe', alleen maar blijft denken hoe dankbaar je voor dit alles mag zijn en hoe ongepast het zou zijn je ongelukkig te gaan voelen door dieper na te denken over alles wat je nog zou kunnen overkomen... of over alles wat je niét hebt!

Carpe Diem! Pluk de dag! Een wijzere spreuk is bij mijn weten nog nooit uitgevonden. En hoe ouder je wordt, hoe meer die spreuk waarheid wordt. En dan zeggen ze: "Iedereen wil oud worden maar niemand wil het zijn". Larie! Ik bén oud, en ben blij het te zijn! Zo lang mogelijk nog!

En dat, dames en heren, waren de ingrediënten die een echte levensgenieter hoort te hebben. En een levensgenieter... ja, dat ben ik. En daar hoef ik geen fortuin aan te verspillen! Dat werd me bij mijn geboorte gratis meegeleverd als een eigenschap waarmee ik zelf kon doen wat ik wou.  Een 'optie' die ik kon nemen of laten. En ik denk wel de juiste weg te hebben gevolgd door die optie te hebben aanvaard en steeds meer te hebben gecultiveerd!

Willy.