|
Ik heb me lang onthouden van commentaar, maar ik zie ook wat ik zie. De auto-industrie is aan het zieltogen in België. Wereldwijd eigenlijk, maar als er ontslagen moeten vallen is dat meestal in ons onmondig landje. Dat kleine landje, weetjewel, waar de politici niks geen stappen durven te zetten om paal en perk te stellen aan de wanpraktijken van multinationals. Waar de politici enkel kunnen miauwen, maar nooit eens blaffen, laat staan bijten. Tenzij in de handen van de gewone man natuurlijk. Hem zijn sigaretje niet gunnen, cafébazen failliet laten gaan, enz. Maar een multinational aanpakken? Vergeet het!
Welke stappen dan wel ondernomen kunnen worden? Wel, dat ga ik nu maar even vertellen zie:
- Van zodra een merk een fabriek in België sluit, zou het merk ook niet meer mogen worden ingevoerd in België. Zo simpel is dat! Zo komen we er toe dat wat in België gebruikt wordt, ook in België gemaakt wordt. De arbeidsmarkt kan er maar gezond mee blijven. We kunnen het immers, we hebben de infrastructuur, maar het is ons niet gegund.
- Ho ho! Hoor ik nu roepen! Want jamaar, als ik nu dolgraag een Renault zou willen, maar die kan ik niet krijgen omdat de fabriek in België al jarenlang gesloten is, wat dan? Moet ik dan maar een merk kopen dat me niet ligt?
Inderdaad, die maatregel zou wat verregaand zijn voor bepaalde consumenten, al zouden die consumenten wel een beetje solidariteit met de getroffen gezinnen mogen vertonen door dat product gewoon niet meer te kopen. Maar blijkbaar is dat teveel gevraagd van de consument.
Wel, laten we het dan wat versoepelen: wie koppig, en ondanks de smerige handelswijze van een merk tegenover zijn werknemers in België, toch bijvoorbeeld nog een Ford wil, die kan hem krijgen, maar dan wél met een invoertaks van 100%!
En voilà, weer een stukje staatswinst om de begroting rooskleuriger te maken! En het mesje snijdt aan twee kanten: multinationals gaan niet zo gauw meer aan België denken als ze een fabriek willen sluiten! Want dat zou meteen ook hun verkoop in België kelderen.
Oh... gaat dat zomaar niet? Internationale afspraken en zo? Daar heb ik lak aan. Ik leef in België, en niet in Internationalije! Dan moeten ze die afspraken maar wijzigen! En vermits men in de Wetstraat toch zo graag onnozele wetjes maakt, wel, laten ze zich dan maar eens buigen over de internationale handelsovereenkomsten en dààr eens eventjes een paar puntjes in gaan veranderen om onze werkgelegenheid te vrijwaren!
Mag dat niet? Schrikt dat onze leiders hevig af? Wel, dan zijn het geen leiders, maar foefelaars! Of is het dan soms zo fair dat WIJ betalen voor iets dat in het buitenland werkgelegenheid verschaft terwijl wij het net zo goed hier kunnen maken?
Is het vreemd dat juist de simpele, logische oplossingen niét mogen? Neen hoor! Helemààl niet vreemd: om de logica in de handel terug en op een faire manier te herstellen moet je zware en doortastende maatregelen durven nemen. En dat is nou nét niet weggelegd voor de pantoffelhelden van de Wetstraat. Ze lopen angstvallig mee met Europa. Omdat ze Europa vrezen? Neen! Omdat ze van zichzelf weten dat ze hun job niet kennen en dus maar wàt graag naar Europa wijzen als alibi. Allemaal met het duimpje in de mond achter moeder Europa aan. Als de kuikentjes achter moeder eend.
En het ergste van alles is dat ze helemaal niet lijken door te hebben dat Europa het ook niet meer weet, of zelfs nooit geweten heeft! Want de Europese leiders zijn van hetzelfde allooi! Eén grote pot nat. Zoals ik al zo dikwijls zei: verkozen op charme door het onnozele kiesvee.
Het schip Europa wordt door vele honderden stuurlui bestuurd, waarvan geen enkele weet waar hij heen moet!
Willy.
|
