Als ik de huidige wereld bekijk en vergelijk met die van vroeger, die eigenlijk een heel andere planeet was, vallen me bepaalde zaken op. In alle lagen van de maatschappij. En een van die zaken is het nemen van risico's. Dat moet tot elke prijs vermeden worden!

Alsof de mensheid vergeten is dat juist door het durven nemen van bepaalde risico's, de huidige welvaartstaat is ontstaan!

Ik verklaar me nader:

De uitvinding van de stoommachine. Bracht risico's en ongevallen mee in fabrieken! Stoomketels konden ontploffen en deden dat ook soms. Spaken van draaiende wielen konden iemand meegrijpen en vermorzelen. Gelukkig leefde men toen nog niet op de huidige watjesplaneet en werden stoommachines daarom niet verboden.

De uitvinding van de auto. Voetgangers konden overreden worden! Auto's konden tegen elkaar botsen! Verkeer dan maar verbieden?

Fabrieken in het algemeen: alles mechanisch! Alles draait, schuift of kantelt, aangedreven door een domme machine die niet weet of er soms een mensenhand tussenraakt. Kan dit wel?

Vliegtuigen: kunnen vliegen, kunnen mensen snel vervoeren, maar kunnen ook als een baksteen uit de lucht vallen. Het vliegen verbieden?

Schepen: kunnen vergaan. Ze dan ook maar afschaffen?

En toch, ondanks al die risico's ging men door. Gelukkig, want nu zou dat niet meer het geval zijn! Arbeidsongevallen gebeurden. Maar gelukkig besefte men dat ook vóór die mechanisatie arbeidsongevallen gebeurden en nooit helemaal zullen kunnen uitgesloten worden. Als je voor- en nadelen tegen mekaar opweegt, mogen we gelukkig zijn dat toen nog werd doorgedreven. Want waar zou onze maatschappij nu staan als al die dingen niét werden uitgevonden, of verboden zodra zich een ongeval voordeed?

Zélfs het wiel moet, onmiddellijk na zijn uitvinding, een levensgevaarlijk voorwerp zijn geweest dat moeilijk onder controle te houden was eenmaal dat het draaide! Pas later vond men de rem uit. Nou ja, je moet toch eerst het wiel uitvinden alvorens aan een rem te denken, niet? Tegenwoordig moet éérst de rem worden uitgevonden, met als gevolg dat het wiel er waarschijnlijk nooit zou gekomen zijn had men destijds ook zo watterig geredeneerd.

Ook was iemand ooit zo 'stom' om tabak te gaan importeren uit de nieuwe wereld. Dank je wel, Colombus! Het duurde wél eeuwen alvorens men doorkreeg dat aan die tabak niet enkel voordelen, maar ook nadelen kleefden! Stilaan kwam ook het besef dat ook hier de voordelen tegen de nadelen moesten worden afgewogen en iedereen voor zichzelf maar moest uitmaken of datgene wat tabak hem gaf wel opwoog tegen datgene dat de tabak hem afnam. (Risico's nemen, weet je wel?). En ja, er werd al naar een 'rem' gezocht! De filtersigaret was daar een eerste voorbeeld van, en er zouden zéker meer remmen gevolgd zijn... als 'alleswetenden' maar niet de oorlog hadden verklaard aan de tabakindustrie en schromelijk overdrijvende doctrines hadden verspreid.

Nou... als het wiel dan verboden is hoef je ook niet verder naar een rem te zoeken hé?

Toen het watjestijdperk zijn intrede deed, mocht men ook al niet meer voor zichzelf beslissen. De Wetstraat moest beslissen wat goed of slecht voor je is. Want daar immers zitten de wijze koppen! En óf ze zich daar graag mee bezighielden? Dan moesten ze tenminste de echte problemen niet oplossen!

En zo kan ik nog duizend en een voorbeelden geven van zaken die weliswaar nadelen hebben, maar toch ook veel voordelen bieden. Maar het afwegen van voor- en nadelen is er tegenwoordig niet meer bij. De tegenwoordige watjes willen enkel maar voordelen. In alles! Eieren bakken zonder de schaal te breken!

Neem nou het verkeer: eigenlijk toch wel levensgevaarlijk! Jaarlijks vele doden op de weg. Foei verkeer! Weg dan maar met het verkeer? Neen! Ondanks de watjesmaatschappij vinden de meeste watjes het gelukkig nog altijd heerlijk in de auto te kunnen rijden, en je eigen ruiten ingooien doe je toch niet hé? Afschaffen is er dus nog niet bij, maar wél zware compromissen sluiten! Enkel nog slakkengangetjes toestaan! Met andere woorden: nog maar eens van iets de voordelen willen zonder de nadelen erbij te nemen! En dus hoe trager hoe liever!

Oké... akkoord! Maar wat als we het toppunt van traagheid hebben bereikt en geen enkele politicus het nog trager zal kunnen doen verlopen? Wat zal de consument vinden van het feit dat de producten die hij dringend nodig heeft niet voorradig zijn in zijn winkel of grootwarenhuis wegens te traag verkeer? Hoe moet onze huidige maatschappij in leven worden gehouden als alles weer met paard en kar tempo moet aangevoerd worden? Hoeveel duurder zou het leven niet worden door al die kostelijke vervoeruren?

Wat ik bedoel is dat we heel erg sterk zijn geëvolueerd ten opzichte van enkele eeuwen geleden. Daar zouden we blij moeten mee zijn. Maar daar moeten we ook de consequenties van aanvaarden, hoe droevig die ook kunnen zijn! En dat is nu juist wat onze maatschappij niet meer wilt! Regeringen hebben wel niet het lef om dan maar meteen àlles te verbieden, maar ze maken het soms wél zoveel als onmogelijk met hun watjeswetten!

Voor politici is het natuurlijk een handige topper om in te spelen op het sentiment van de massa en een daad te stellen die zéker een paar verkeersdoden minder zal kosten per jaar. Er wordt dan wél niet bijverteld tegen welke prijs! En of minder verkeersdoden daadwerkelijk het resultaat van die maatregelen zijn is ook lang niet bewezen! Traagheid leidt immers tot verminderde aandacht en alertheid en is dus ook wel levensgevaarlijk! Als je de ongevallencijfers vroeger en nu vergelijkt, dan is de lichte daling ervan lang niet in evenwicht met de draconische maatregelen die de laatste jaren werden genomen!

Leven zonder risico is een utopie! Als je de gemiddelde leeftijd van enkele eeuwen geleden vergelijkt met de huidige, dan moet je toch toegeven dat de voordelen van technologie en mechanisatie sterker bleken dan de nadelen? Als je wikt en weegt kom je toch tot een positief resultaat? En dat er slachtoffers vallen bij arbeids- of verkeersongevallen moet je er dan nu eenmaal bijnemen.

Hoeveel slachtoffers vielen er niet in de middeleeuwen door bijvoorbeeld de bouw van kerken en torens, met wankele houten stellingen? Of door honger omdat de levensmiddelen niet snel genoeg van overvloedige akkers naar hongerige gebieden konden worden vervoerd?

Maar in de tegenwoordige watjesmaatschappij is elk risico taboe geworden! Aan het feit dat bepaalde bedienden of arbeiders beter presteren als ze af en toe een sigaretje tegen de stress en werkdruk kunnen roken, wordt voorbij gegaan. Wat denk je wel? De mens moet eeuwig kunnen leven, en alles wat die eeuwigheid in de weg staat moet geëlimineerd worden!

Roken kan je leven verkorten. Dus niet!
Aan het verkeer deelnemen kan een dodelijk ongeval voor gevolg hebben. Dus niet!
Met het vliegtuig reizen kan je uit de lucht doen vallen. Dus niet!
Ademen belast en verslijt je longen! Dus niet.
Leven betekent dat je ooit sterft. Dus niet.
Contact met andere mensen kan je een besmetting opleveren. Dus niet!

Tja... als je dat zo allemaal bekijkt dan zit er maar één ding op: onder een glazen stolp gaan leven en hopen dat je dan niét zult sterven. Maar... zélfs als je aanneemt dat je dan niet zult sterven, heb je dan wel geleefd?

Neen mensen! Als ik ooit sterf en het blijkt door mijn roken te komen zal ik dat spijtig vinden maar me toch troosten met de gedachte dat de tabak me tenminste meer heeft gegeven dan hij me afgenomen heeft! Want als ik dààr niet zou aan sterven zal het, met honderd procent zekerheid, van iets anders zijn. Er is immers geen mens die het leven overleeft.

Iemand schreef ooit een oorlogsboek met als titel: 'Honden, wil je eeuwig leven?'. In een vorig leven las ik het eens, maar vergat de inhoud weer. De titel echter is me altijd bijgebleven! Want dat is waar men tegenwoordig heel hypocriet lijkt naar te streven: eeuwig leven door alle risico's die het leven inhoudt te elimineren.

Maar wordt daarmee het STERVEN uitgeschakeld? Neen toch?
Daar wordt alleen maar het  LEVEN mee uitgeschakeld!

En als je het mij vraagt, ik vind LEVEN nog altijd leuker dan me alles te moeten ontzeggen en toch ooit te moeten sterven! Wie hier niet mee akkoord is moet maar reageren. Ik wil heus ook wel eens op mijn donder krijgen hoor! Ik heb ook de waarheid niet in pacht!

Willy.