Kiezen in België was ooit heel makkelijk.

- Was je arbeider, dan koos je voor de socialisten, want die verdedigden je belangen.
- Was je ondernemer, dan koos je voor de liberalen, die de ondernemer steunden.
- Was je een schijnheiligaard of  een pilarenbijter? Of in het beste geval gewoon een gelovige? Dan koos je voor de Katholieken.

En voilà! Het lijstje was rond en elk had zijn zin. Iedereen wist klaar en duidelijk wie ZIJN belangen zou verdedigen. En dat werd ook gewetensvol gedaan!

Tegenwoordig gaat het een beetje anders, en dat zouden we al lang ondervonden moeten hebben. Partijen kijken niet langer naar de belangen van de groep die ze horen te vertegenwoordigen, maar wél naar wie de grootse groep (en dus de meerderheid der kiezers) vormt! En dié groep gaan ze in de watten leggen om ver- of herkozen te worden. Met andere woorden: de 'domme massa' wint het telkens weer! Belangen van een bepaalde groep verdedigen? Vergeet het! De grote massa verwennen is tegenwoordig de boodschap, en... laat het ons maar bekennen... ook de beste manier om aan de bak te komen en te blijven!

Het resultaat van deze mentaliteit is echter bedroevend! Op de duur worden alleen maar de werknemers (de grootste groep) verdedigd door zowat alle partijen. (kiesvee...  weet je?). Maar helaas... die grootse groep is ook de groep die het minste nadenkt! Die er niet bij stilstaat dat zonder werkgevers er ook geen werknemers kunnen zijn! Waar moeten dàn de centjes vandaan komen?

- Oké als je als arbeider voor de socialisten (rood) stemt. Maar bedenk dan wél dat die de ondernemingslust van de pientere ondernemers onder ons zwaar temperen door ze hoog te belasten en steeds hogere lonen te laten uitbetalen. Leuk voor de werknemer, maar... waar de ondernemers er de brui aan geven, kunnen ook werknemers niet meer terecht! Helaas is dat een punt dat werknemers telkens weer over het hoofd zien! Ooit werden arbeiders uitgezogen door de ondernemers, nu is het wél omgekeerd. En geen van beide is goed!

- Oké als je als ondernemer voor de liberalen (blauw) stemt. Dan lijk je wel op rozen te zitten. Maar! Die blauwen zijn ondertussen ook al tot de conclusie gekomen dat er veel meer arbeiders dan ondernemers zijn, en ze het niet zullen halen als enkel de ondernemers voor hen stemmen! Dus moeten ze ook de werknemers zien te paaien. Het mooiste voorbeeld daarvan is de achtjarige blauwe regering geweest van weeral een tiental jaar geleden! De cadeautjes konden niet op! De schatkist leek wel onuitputtelijk! De gewone man werd gecharmeerd, gepaaid, en vooral 'gegijzeld' met geleend geld! Plots telden die ondernemers, die voor alles moesten opdraaien, helemaal niet meer mee. Als er maar voldoende stemmen konden worden binnengerijfd om aan de macht te blijven. Want arbeiders, dat wisten die snuggere blauwen wel, die denken toch niet verder dan hun neus lang is. Hoe meer cadeautjes ze krijgen, hoe liever ze je zien. Waar die cadeautjes vandaan moeten komen willen ze niet weten. Dat interesseert hen niet!

Dié regering is wel de meest desastreuze ooit geweest en is er verantwoordelijk voor dat, nu de crisis toeslaat, er helemaal geen reserve meer is om haar het hoofd te bieden. De meest succesvolle ondernemers zijn ondertussen ook al naar betere oorden gevlucht!

- Oké tenslotte, als je voor de Katholieken (geel) stemt uit traditie of geloofsovertuiging. Maar dan mis je wél het beoordelingsvermogen over de schijnheiligheid die deze religie al eeuwenlang heeft weten op te houden! Mis je toch wel dàt deeltje in je hersenen dat alarm had moeten slaan van zodra je de geschiedenisboekjes ging bestuderen.

Snuggere politici hebben dat ook wel allemaal ingezien, en proberen nu hun slag te slaan met alternatieve partijen. Partijen die weer iets heel anders beloven, maar in werkelijkheid alleen maar zélf de macht (en de centjes) willen binnenrijven.

De keuze wordt steeds groter. De kiezer weet het niet meer. En dat is nou preciés wat die partijen in de kaart speelt! Kiesvee dat niet meer weet waar naartoe!

MAAR! De grootste boosdoener is nog altijd de ouderlijke verwenning van tegenwoordig! Vroeger was iedereen akkoord dat wie het meeste presteerde, en dus meest verdiende in deze wereld, zich iets meer kon permitteren: een luxueuzere wagen, een villa, een yacht...

Tegenwoordig gaat dat eventjes anders: de verwende generaties vinden dat ze, dom of slim, werklustig of lui, recht hebben op alles wat een ander heeft! Ook al zijn die anderen een pak slimmer of werklustiger! Gaat dat niet met de verdienste, dan maar met geleend geld! Als ze zich maar nét hetzelfde kunnen permitteren als snuggere buurman! Maar helaas... deze mentaliteit werkt niet. Tenminste niet op lange termijn! Op korte termijn wél natuurlijk: lenen en blijven lenen tot je helemaal 'eigendom' van de banken bent!

Slimme nieuwe of oudere partijen spelen natuurlijk helemaal in op die trend in en plunderen onbeschaamd de staatskas om aan die eisen te proberen te voldoen. Maar ook hier geldt dezelfde regel: het werkt op korte termijn. En dan... de ondergang!

Conclusie: je laten verkiezen is niet langer zaak om de kiezer te vertegenwoordigen. Verkiesbaarheid is vooral zaak om jezelf aan de macht te helpen en te houden. Het kiesvee kan de boom in. Charmeer vooral de (domme) meerderheid met loze beloften en 'geleende daden' en je komt er wel! In de middeleeuwen hadden we af te rekenen met het leenstelsel! Enfin, zo werd het toch vernoemd in de geschiedenisboekjes. Het tegenwoordige leenstelsel gaat een pak verder en boort gezinnen letterlijk in de grond. Alleen: dit keer niet door feodale toestanden maar door eigen hebzucht en schuld!

Voor wie dan wél kiezen? Ik zou het ook niet weten als ik niet wist dat er één partij is waar alle anderen bang van zijn. Zó bang dat ze er een cordon sanitaire rond hebben gevormd. Zeg het trouwens maar in het Vlaams: een piskringetje! Kinderachtiger kon toch niet? Dat is toch het soort spelletjes dat kleutertjes zo graag spelen?

Ze hebben er bovendien nog een NVA-partij laten voor geboren worden om de monsterscore die deze partij haalde af te wenden. Een bliksemafleider dus! Een marionet naar voor geschoven die er niks van heeft weten te bakken. En ze zijn er in geslaagd. Dankzij de ongelooflijke onnozelheid van het Vlaamse kiesvee. Het politieke verraderswereldje is nu ontmijnd en de verradertjes kunnen weer rustig op hun poepje gaan zitten en dromen waarmee ze de allochtoontjes nog meer kunnen plezieren en er de Vlaming nog harder kunnen laten voor opdraaien.

Nou, als al die bekakte pamperpolitici zó bang zijn voor die partij, dan weet ik plots weer voor welke partij ik moet stemmen! Maar dat zeg ik lekker niet. Dat moeten jullie zelf maar uitvissen. Ik heb V.B. toch niet vernoemd hé in dit stukje?

Nog eventjes een nabeschouwing, of beter gezegd een losjes geformuleerd voorstel over hoe kiezen eerlijker zou kunnen verlopen:

Stel dat ons land bestaat uit:
50% 'ongelovige' werknemers.
40% 'gelovigen'.
10% ondernemers.

Die drie hoofdgroepen zouden dan elk hun partij moeten hebben. Drie partijen dus, en geen enkele méér!

Die percentages moeten dan de verdeelsleutel vormen voor de parlementaire zitjes: elke partij in bovenvermeld geval heeft dan recht op 1/3 van de zitjes, onafgezien van het aantal behaalde stemmen! Zo wordt vermeden dat een relatief kleine, maar héél belangrijke groep in verband met de tewerkstelling (ondernemers), in de hoek wordt gedrumd door stemmenjagers, en uiteindelijk niets meer in de pap te brokken heeft.

Of... is het eerlijk dat ondernemers in de praktijk helemaal niet meer vertegenwoordigd worden in het parlement? Waar leidt dat toe? Niet moeilijk: ondernemers trekken naar het buitenland. En wat zijn de gevolgen voor de werknemers? Ra ra...

Natuurlijk! Bovenvermeld voorbeeld is maar een beginsel! Verre van ideaal. Verre van uitgewerkt! Houdt ook geen rekening met multicultuur en het hele profitariaat dat gretig onze staatskas leeglikt. Maar er kan op voortgeborduurd worden om tot een eerlijker kiesstelsel te komen. Een kiesstelsel waarin de Belgen in België op de eerste plaats komen! Wat vreemden daarvan vinden zou ons worst moeten wezen. Als het hen niet aanstaat moeten ze maar een ander koekoeksland zoeken.

Willy.