|
Gisteren om 9 uur werd mijn vrouw opgenomen om vandaag om 11 uur geopereerd te worden. Gisteren was een rotdag voor mij en Chico! Het beest begreep niet waarom vrouwtje er de hele dag niet was, en ook ik had zwartgallige gedachten.
Ik kon haar nog enkele bezoekjes brengen tijdens dewelke mijn buurvrouw op het hondje kwam passen. Vandaag om 9.30 uur zou ik haar nog even bezoeken.
Vanmorgen opgestaan om 06.30 uur, en meteen voelde ik een gevoel van opluchting! De zwarte gedachten waren verdwenen, en ik begon aan de dagelijkse taken. Om 7.30 uur belde mijn vrouw me op om nog een en ander mee te brengen dat ze vergeten was. Ze was vreselijk bang en hypernerveus.
Om 08.15 uur werd ik door het ziekenhuis opgebeld: de operatie was vervroegd en ze was al op weg naar de operatiezaal. Ik moest dus niet meer komen en mag rond 13 uur naar de dienst bellen. Ze zou dan ongeveer terug op de kamer moeten zijn.
En nu... zijn ze dus aan het opereren. Ik voel me wel niet echt lekker daarbij, maar heb toch een goed gevoel. De vervroegde operatie bespaart haar nog enkele bange uren afwachten en lijkt me al een eerste goed teken. Bovendien schijnt hier het zonnetje vrolijk. Dit is geen dag voor drama's!
Nu wordt het voor mij toch nog bang afwachten tot 13 uur. Ik zal in de loop van de dag nog af en toe wat toevoegen aan dit stukje, zodat het een soort dagboek van een operatiedag wordt.
Chico lijkt zich al wat te hebben aangepast aan de situatie, hoewel hij me toch af en toe vragend aankijkt. Hij wil natuurlijk antwoorden, maar als ik ze hem geef begrijpt hij dat natuurlijk niet!
13.05 uur: gebeld naar de dienst. Operatie 'bijna' afgelopen wisten ze te vertellen. Dan volgt recovery, en hoogstens rond vier uur zal ze terug op de kamer zijn! Dus toch zoals de chirurg zei: 4 à 5 uur werk! Dus nog maar enkele uren afwachten! Hoe doe je dat zonder gek te worden?
16 uur:gebeld naar de afdeling. Ze is terug in de kamer. Maar omdat mijn buurvrouw naar de tandarts is zal ik pas na 17 uur naar de kliniek kunnen. Vrouwlief wil namelijk onder geen voorwaarde dat ik Chico alleen laat, en het beestje mag natuurlijk niet binnen
19 uur: terug van bezoek. Ze is helemaal wakker, maar lijdt veel pijn. Niet in de eerste plaats van de operatie, maar vooral een pijnlijke plek, alsof haar schouder ontwricht is zegt ze. Tja... erg zachthandig zijn ze waarschijnlijk ook niet in het operatiekwartier eenmaal je toch in slaap bent! In elk geval staat haar wel een lange nacht te wachten!
Maar goed. So far so well. Het ergste is toch voorbij en het kan alleen maar de goede weg opgaan... Hoop ik!
Willy.
|
