Wàt je ook meemaakt, wàt er ook maar met je gebeurt en in welke diepe put je ook dreigt te vallen, dé perfecte filosofie om snel weer op te klimmen is het volgende goed te bedenken:
- Mijn schepper heeft me twee handen gegeven om te werken.
- Twee benen en voeten om te lopen!
- Ogen om te kunnen zien.
- En vooral hersenen om me overal doorheen te slaan.
Amaai! Welke perfecte machine is het menselijk lichaam toch! Bedankt hoor!
Hoe ondankbaar zou ik zijn tegenover mijn schepper, en de ouders die me hebben verwekt, als ik dit alles niet gebruik? Als ik mijn uiterste grenzen niet probeer te overschrijden? Als ik lui op hulp van anderen blijf teren? Hulp van anderen blijf verwachten? Kan dàt de bedoeling zijn van mijn bestaan? Zo ja, dan vraag ik me wél af waarom of waarvoor ik besta! Ik zou geen enkele reden kunnen bedenken.
Neen! Zo'n ondankbaar wezen wil ik niet zijn! En dus gebruik ik alles wat ik gratis en voor niks heb gekregen om me er doorheen te slaan. Dat is wat mijn schepper van me verwacht. Wié of wat hij ook maar mag zijn!
Willy.
|