... maar weer even proberen een stukje te plegen? Mijn lezers zouden anders wel gaan denken dat ik van de aardbol ben verdwenen, of de hele dag zit weg te kwijnen.

Niets van dit alles! De reden dat ik voorlopig minder schrijf, ligt in het feit dat mijn organisatorische hersenen weer op volle toeren draaien en weinig tijd overlaten voor andere dingen! Ik wil en moet me zo snel mogelijk aan de nieuwe toestand aanpassen. Het respect aan en het gemis van mijn overleden echtgenote blijven natuurlijk hangen, maar ik blijf niet bij de pakken zitten.

En ik stel vast: je leven reorganiseren binnen de kortst mogelijke tijd is niet niks! Vooral wassen deed ik nooit. Ik moest de machine leren kennen, was leren sorteren, strijken, enz. Want ik wil er niet bijlopen als een verwaarloosd oud ventje!

Verder is er ook vanalles te reorganiseren: dingen die zij zichzelf 'moeilijk' maakte omdat 'gemakkelijk' haar niet zo erg lag, ben ik aan het vereenvoudigen. Afstoffen bijvoorbeeld, was voor haar een reuzenkarwei. Waarom? Omdat overal tere spulletjes stonden die ze voorzichtig moest opnemen om er onder te stoffen. Nu: weg veel spulletjes, maar zonder de algemene sfeer en haar hand daarin te verpesten. Gewoon het overbodige en moeilijke weg! Afstoffen is nu in enkele minuten gedaan.

Ook de diepvriezer herschikken zodat ik zélf alles terugvind. Wat aanvankelijk een puzzel leek voor mij. En zo zijn er nog een massa zaken die zij op haar manier deed en waar ik dus in verloren loop, die ik nu naar mijn hand moet zetten.

Maar het komt! Stukje bij beetje! Met dagelijks vers voedsel klaarmaken heb ik, gelukkig, nooit enig probleem gehad, al is het toch wel weer een aantal jaar geleden dat ik het deed. Zij wou het namelijk persé zelf blijven doen. Nu is het opnieuw aan mij, en van hierboven uit kijkt ze glimlachend op me neer: "Zie je wel? Ik heb je altijd gezegd dat jij perfect in staat bent om op jezelf te leven."

En inderdaad... zo is het!

Ook sta ik elke dag een uur vroeger op. Niét omdat de wekker afloopt, want die staat op zeven uur. Maar ik word gewoon wakker om zes uur, sta monter op, geniet eventjes van mijn 'coffee black and cigarette', en begin aan de huiselijke taken zoals afstoffen en 'Swifferen'. Wassen en scheren inbegrepen zit tegen acht uur alles erop en kan ik Chico uit zijn bench halen voor een sanitaire wandeling. Dan zorgen dat Chico zijn buikje kan vullen, stofzuigen, en dan heb ik de hele lange dag voor mij alleen. Quality time, gecombineerd met nog wat administratieve achterloop die ik mondjesmaat verdeel naar eigen inzicht.

En dan... de boodschappen!!! Aanvankelijk wel een struikelblok hoor! Telkens weer naar de winkel om iets dat ik vergeten had. Maar ik leer snel van mijn fouten (en mijn vergeetachtigheid), en van mijn vrouw had ik gezien dat ze zo'n afscheurblaadjes had waar ze af en toe iets op aantekende dat ze nodig had. Als we dan boodschappen deden was het lijstje eigenlijk al klaar.

Dat heb ik overgenomen, maar op 'the easy way': op de pc. Gewoon een tekstdocumentje gemaakt, een soort Checklist dus, waarop ik alle producten noteerde die we bij Aldi halen. Ook alle producten bij GB en enkele andere winkels in de buurt.

Daarboven prijkt dan: 'GB nu'... 'Aldi nu:'... enz.

Zodra ik vaststel dat iets van Aldi bijna op is, sleep ik dat product naar 'Aldi nu', en daar staat het. Kan niet meer vergeten worden. Als ik dan naar Aldi ga, bekijk ik nog even de hele lijst of ik er soms nog meer van nodig heb. Zo ja, sleep ik het weer naar 'Aldi nu', en zo vergeet ik nooit meer iets.

Of ik dat lijstje dan uitprint? Neen hoor! Daar verspil ik geen dure printerinkt aan. Gewoon overschrijven en ik kan vertrekken. En Chico? Ach, die kan overal terecht. Mijn vrouw wilde het niet, maar ik stelde vast dat ik hem rustig in zijn bench kan zetten en een uurtje wegblijven. Als ik terugkom ligt hij rustig te slapen. Of... ik geef hem eventjes over aan de voogdij van buurvrouw, waar hij naar hartelust met Twinky, hààr hondje, kan spelen.

Jullie zien het, ik heb mijn leven alweer op de sporen. Er wachten me nog wel hier en daar uitdagingen, maar als je iets wilt, dat kun je het ook! Mensen die zeggen iets niet te kunnen zijn meestal mensen die het gewoon niet willen kunnen! Nou, als dat hun levensvisie is, het zij zo. Ze hebben er het volle recht toe. Elk vogeltje zingt zoals het gebekt is. Van mij zal niemand kritiek horen. Maar ik? Ik ben een plantrekker!

En dan... het weer weer! Foei die sneeuw! Foei om Chico in dat rotweer zijn behoeftes te laten doen! Maar gelukkig, aan de kust zijn we aan veel narigheid ontsnapt naar ik zag op het nieuws! Gisteren, dinsdag dus, hadden we hier af en toe zelfs een stralend zonnetje, terwijl de rest van het land onder de sneeuw lag! Koud wàs het wel, en winderig ook. Maar uit de wind en in de zon was het best te genieten.

Willy.