In aansluiting met mijn vorig stukje wil ik nog even een en ander kwijt. De vijand herkennen! Lijkt simpel! De media zullen ons wel vertellen wie de vijand is, en daar zullen we, net als Don Quichotte tegen windmolens, tegen gaan vechten.

Wie is, volgens de media, de vijand? Het kapitalisme natuurlijk! De speculanten, multinationals, en meer van dat soort. Dat net een gezond kapitalisme voor een gezonde tewerkstelling kan zorgen wordt toch o zo graag vergeten! Dat er net mensen met hersenen en kapitaal nodig zijn om die tewerkstelling te kunnen vrijwaren, zélfs als het eens wat minder gaat, daar lijkt niemand bij stil te staan.

Dat je baas steenrijk is? Dat moét hij zijn als hij de ups en downs van de wisselende conjunctuur wil overleven en je blijvend tewerkstellen in goede en slechte tijden! Waarom begrijpen de sossen dat niet?

Dus zit de échte vijand ergens anders verscholen! Vroeger was die vijand diegene die aan onze grenzen klaarstond met wapens om ons te veroveren! Héél herkenbaar! We konden een front vormen en onze grenzen verdedigen. De goeden aan de ene kant, de slechten aan de andere kant van de grens. Nu zijn er geen grenzen meer! Nu is de vijand al lang ons land binnengedrongen, maar de media verzwijgen het en de Wetstraat blijft tegen beter weten in de weg van de minste weerstand bewandelen. En de modale burger? Die wentelt zich in alle sociale voorzieningen van onze welvaartstaat en denkt dat er geen vuiltje aan de lucht is.

Over onze grenzen vliegen tegenwoordig alleen maar bontgekleurde duifjes. Arme, maar vredelievende duifjes zo op het eerste gezicht. Maar onder hun vleugels verbergen ze terreur en onveiligheid! In hun kroezelkopjes steekt al de zekerheid hier ooit heer en meester te worden. Hun bekje hapt al naar het vele lekkers dat ze hier kunnen komen stelen. De oogjes speuren al de horizon af naar OCMW kantoren en het CGKR. En de pootjes? Die maken zich al klaar om de autochtone bevolking in een wurggreep te houden!

Hoelang zal deze toestand blijven aanslepen alvorens iemand de kop gaat opsteken en die hele rotzooi van tafel veegt onder het motto 'opgeruimd staat netjes'? Té lang me dunkt. In elk geval te lang om het ondertussen al onontwarbare nog te kunnen ontwarren zonder grote drama's en kleerscheuren!

Ja... we hebben het ver geschopt door niet verder na te denken! Door ons via de media de zogenaamde openbare opinie te laten opdringen. En door die opinie klakkeloos te volgen!

Willy.