Als ik terugdenk aan wat onze vuile politiek de laatste decennia heeft aangericht in ons landje, word ik woedend en moet ik het van me af schrijven:

1. Importeren van vreemde arbeidskrachten. Zo lang het om 'geloofsgenoten' ging, was er qua integratie niet echt een vuiltje aan de lucht, alhoewel het niet de religie, maar de daaraan samenhangende waarden waren die de hoofdrol speelden en integratie zondermeer mogelijk maakten! Die mensen schiepen dan ook helemaal geen problemen... tenzij dat we ze tot op heden nog altijd pensioen moeten betalen, ook al zijn ze al lang terug naar het moederland. Hun werk hier had makkelijk door Belgen kunnen worden gedaan... als die maar wat minder lui waren geworden door de overmaat aan sociale hangmatten!

2. Toen kwam een nieuwe politieke generatie op het lumineuze idee om ook vreemde, en heel andersoortige religies te gaan importeren. Religies die niet liefde, maar haat predikten voor allen die  de religie niet aanhangen.

3. Toen, hoe kan het ook anders, een en ander ging spaaklopen en de plaatselijke bevolking het superioriteitsgevoel van die nieuwelingen niet pikte, heerste er even paniek in de Wetstraat. Wat nu?

4. Een oplossing was gauw gevonden: als ze het niet konden klaarspelen om integratie op te dringen aan vreemden, dan moesten ze dat maar met eigen volk doen. Een antiracistische wet was gauw gestemd als gemaksoplossing. Onder het motto: 'de slimste moet maar het meeste verstand gebruiken' (een makkelijke remedie die ouders gebruiken als hun kinderen ruziemaken).  Maar voor de Wetstraat was de kous af. Of toch niet? Neen! De bevolking, tenminste toch de verstandigsten daaronder,  ging morren om die omgekeerde integratie! Nieuw probleem en...

5. ...nieuwe oplossing: de snelbelg wet. Kunnen Belgen niet overweg met Marokkanen en Turken? Dan maken we die mensen toch snel Belg? En de snelbelgwet werd ons door de strot gedrukt! De vreemden waren (administratief) niet langer vreemd, maar Belg. En nu zal het wel opgelost zijn zeker? Hm. Dat is de redenering van kleuters! Want of ze nu Belg zijn, van de maan komen of groene Marsmannetjes zijn, het gaat niet om het ras maar om de waarden en cultuur die totaal tegengesteld zijn! Die lijnrecht tegenover elkaar staan en dus wel moéten botsen. Maar dat snapt de Wetstraat blijkbaar niet.

6. De snelbelg wet bracht dus geen verbetering in de toestand. De gebrekkige hersencellen in de Wetstraat gingen overuren draaien en vonden een oplossing: waar de ouden het niet pikten, moesten ze de jeugd maar gaan bewerken. Indoctrineren in een 'humane en globalistische'  instelling. Alle mogelijke media werden opgetrommeld om daar aan mee te werken. Tja... ze konden ook niet anders, want de antiracismewet verbood hen om 'racistisch' te schrijven. Een eerste zware inbreuk op de persvrijheid, ooit ingesteld door  een politieke generatie die stukken verstandiger was dan de huidige, werd schaamteloos gepleegd... en door de kiezer onbestraft gelaten!!!

7. Nu de pers aan handen en voeten was gebonden en zich aan de nieuwe wettelijke bepalingen moest houden, was het hek van de dam. De jeugd las noch zag ergens nog enige kritiek op het vreemdenbeleid. En naïef als de jeugd nu eenmaal is, liep ze erin! Liet zich de kop opmaken door de media, die het steeds bruiner gingen bakken. En zo zijn we tot een generatie gekomen die het allemaal maar laat gebeuren, zich van geen kwaad bewust is, maar integendeel meehuilt met de wolven in het bos. En in dit geval zijn de wolven in het bos de Wetstraat en de media. Wat de ouders vertellen telt niet. De media zeggen het heel anders, en de media zijn onfeilbaar!

- Zie ik hier enige gelijkenis met het nazisme vóór wereldoorlog twee? Toen ouders ook niks meer te zeggen hadden aan hun kinderen die geïndoctrineerd waren door de Hitlerjugend? Al is er wel een groot verschil: Hitler wist verdomd goed waar hij mee bezig was en waar hij wilde geraken. Dat kunnen we de Wetstraat niet verwijten. Wat kunnen we die dan wél verwijten?

- Wel, als ik even het optelsommetje maak van de zeven hierboven genoemde punten, dan kan ik niet onder één sleutelwoord uit: GEMAKZUCHT. Ingegeven door onkunde en paniek. Fouten niet willen toegeven, maar bedekken met nog grotere fouten. En zo blijft het gehele zaakje zich maar opstapelen tot... het barst?

Willy.