|
Het leven bestaat vooral uit het nu, uit herinneringen aan het verleden, en uit dromen voor de toekomst. En weer begin ik iets nieuws te ondervinden!
Als er namelijk een heel erg ingrijpend keerpunt komt in je leven zoals partnerverlies, heb je in eerste instantie de neiging achterom te kijken en je halsstarrig vast te houden aan de herinneringen uit dat 'ander' verleden! Maar omdat dit verleden letterlijk voltooid verleden tijd is, heb je eigenlijk niéts meer om je aan vast te houden en blijf je zowat tussen hemel en aarde zweven zonder enig houvast. En dat kan een heel naar gevoel geven.
Je kunt het vergelijken met een schip dat een ommezwaai van 180° neemt, maar waarop de roerganger halsstarrig in de vroegere richting blijft uitkijken. Een vroegere richting die eigenlijk naar niets meer kan leiden, vermits het schip omgekeerd is. Op die manier wordt het schip natuurlijk stuurloos.
Met mensen lijkt dat nét zo te gebeuren! Velen blijven herinneringen koesteren die weliswaar een mooi verleden tonen, maar die, vermits de noodzakelijke acteurs er niet meer zijn, geen toekomstperspectieven meer bieden. Niet verwonderlijk dat het net dié mensen zijn die verlies nooit kunnen verwerken.
Wat kun je daar tegen doen als je nog een menswaardige toekomst wilt? Toch wel veel ondervond ik. Belangrijk is ook dat je NIEUWE herinneringen opbouwt en koestert. Het hoeven geen spectaculaire dingen te zijn hoor! Tenzij je juist van spectaculaire dingen houdt. Maar een etentje met goede vrienden bijvoorbeeld en waarbij je vaststelt dat je je echt wel eventjes heel goed in je vel voelt. Of een leuke babbel met een vriend of vriendin. Kleine dingetjes die als eilandjes opdoemen in een grote, lege oceaan.
Wel, dàt zijn de zaken die je moet onthouden en die stukje bij beetje deel gaan uitmaken van je nieuwe herinneringen in je nieuwe leven. En hoe meer van die eilandjes zich in je leven voordoen, hoe beter je je in je vel gaat voelen. Het zijn niét die enkele zalige momenten die je meemaakte en heel kortstondig zijn. Het is de herinnering eraan die blijft nawerken en zich bij de andere nieuwe herinneringen voegt. Tenminste... zolang ze niet worden weggespoeld door herinneringen uit je vorig leven!
De menselijke geest is eigenlijk gebouwd op herinneringen, ervaringen en leerprocessen. Dat alles bijeen maakt tenslotte wie we zijn. Het maakt ook dat een pasgeboren baby eigenlijk nog niets is! Het moet er allemaal worden ingebracht in de loop van zijn leven. Wel, eventjes moet je nét doen als die baby: doen alsof je geen verleden hebt, en gretig al het nieuwe in je opnemen. Zo alleen kun je een nieuw en gelukkig leven gaan heropbouwen. Opnieuw starten van nul. Zonder overbodige ballast!
Na partnerverlies moet je, hoé dan ook, door met je leven. Ook leren beseffen dat het leven ook zonder partner nog altijd de moeite waard kan zijn.
Beseffen dat je eigenlijk een misdaad tegen het leven begaat als je niet alles op alles zet om dat leven zo belevenswaardig mogelijk te maken.
En vooral beseffen dat het hoogst ondankbaar tegenover het leven zou zijn als je dat niét doet!
En om terug gelukkig te worden helpen vooral nieuwe herinneringen mee. Zoek ze op, koester ze, en geniet er nog lang van na. Ze vormen je nieuwe leven en maken een brug naar je nieuwe toekomst!
Ik weet best wel dat dit stukje weer heel controversieel is en niet bij iedereen in goede aarde zal vallen. Niet iedereen is ook bij machte om aldus te handelen denk ik. Maar wie dit wél is zal ervaren dat het echt wel werkt op die manier.
Willy.
|
