|
Ja mensen, die gekke zomer is voorwaar niet erg vrijgevig met inspiratie. En dus probeer ik er maar een gedichtje over te plegen.
De zotte zomer.
Droevig waaien de blaad'ren van de bomen,
Vergeefs maar wachtend op de zomer.
Een zomer die maar niet komen wilt,
Zich manifesteert met koude wind.
Wind, koude en hele hopen regen.
Voor groene blaad'ren soms wel een zegen,
Maar de boom verlangt naar zonneschijn,
Dan pas kan hij echt gelukkig zijn.
Waar moet ik nu mijn Scotch gaan drinken?
Waar kan ik nog wat troost gaan vinden?
Toch niet in dat duister staminé
Met een toog vol ontevreden vee?
Vee dat huis en haard graag achterlaat
Voor wat oppervlakkig tooggepraat!
Zoekend naar een realiteit die er niet is.
Neen, voor mij ruikt dat naar kattenpis!
Willy.
|
