In een interessante documentaire leerde ik heel wat bij over de hersenwerking! Dat hersenen in bepaalde omstandigheden een eigen leven gaan leiden mocht ik al tot mijn schade (of juist geluk?) gaan ondervinden.  Maar eigenlijk dienen die oncontroleerbare gedragingen om oplossingen te zoeken voor sommige problemen. Zelfs als je zelf geen probleem ziet, doen de hersenen dat wél, en reageren er op.

Zo ontstaan depressieve toestanden... met een reden!

Zo ontstaan droevige rouwgevoelens... met een reden!

Het lijkt er dan op dat de hersencellen tijdelijk het individu in kwestie overnemen! Hem op automatische piloot zetten en zelf sturen!

Als voorbeeld werd onder andere een zeiler aangehaald wiens schip gezonken was en midden op de Atlantische oceaan alleen op een rubbervlot ronddreef. Hij kon vissen, en deed dat dan ook. Maar vis verschaft veel koolhydraten, maar geen vitamines. En deze laatsten raakten juist op in zijn lichaam! Normaal zou hij die toestand niet hebben kunnen overleven, ware het niet dat zijn hersenen het op het meest kritieke moment gingen overnemen! Ze suggereerden hem dat bepaalde walgelijke ingewanden van de vis een lekkernij waren en hij die moest opeten! Dat waren nét de ingewanden die wel degelijk vitamines bevatten!

En hij deed het! Zonder enige walging. Integendeel, hij verorberde ze alsof het lekkernijen waren! Hij overleefde het en kon het navertellen. En tot op heden begrijpt hij nog steeds niet hoe hij al dat walgelijks had kunnen binnenkrijgen!

In nog extremere gevallen, waar helemààl niets te eten valt, geven de hersenen opdracht aan het lichaam om zichzelf op te eten! Niet met de mond natuurlijk, maar van binnenuit worden alle nuttige stoffen in spier- en vetweefsel verbruikt. Het lichaam wordt in een toestand gebracht waarbij het op een minimum kan overleven. Hier werd als voorbeeld een speoloog aangehaald die wekenlang verdwaald in een spelonk doolde waarin helemaal niéts eetbaars was te vinden. Ook hij overleefde het avontuur, zij het heel erg vermagerd.

Ja, hersenen kunnen zich heel raar gaan gedragen. Mocht ik de laatste maanden ook ondervinden. Maar alles heeft een doel! Het gebeurt allemaal voor  je eigen bestwil, al vind je zelf dat het juist het tegenovergestelde is!

Sedert ik alleen ben, voel ik me inderdaad af en toe overgenomen door 'iets anders'. Iets anders dat me soms zowel lichamelijk als geestelijk buitenspel zet en me overneemt! Zo eet ik momenteel minstens dubbel zoveel als voorheen! Was ook nodig, want op een paar weken viel ik zes kilo af!

Voorheen sloeg ik bijvoorbeeld altijd het ontbijt over. Nu kan ik niet meer zonder ontbijt. Voorheen at ik zelden fruit. Nu eist mijn lichaam bepaalde stoffen die in bepaalde vruchten zitten, en mijn hersenen wijzen me ook de weg ernaar! En al bewerk ik die vruchten dan wel tot ze me lekker lijken, ik krijg toch de stoffen binnen die mijn hersenen eisen!

Bruin brood en meergranenbrood... kon ik voorheen niet binnenkrijgen. Zélfs geen witbrood. Nu snak ik ernaar.

Als je bedenkt (ook uit die documentaire geleerd) dat de hersenen 1/5 van je energie opslorpen... en misschien, als ze 'op automatische piloot' draaien waarschijnlijk nog meer, dan is het niet verwonderlijk dat ze me aanmanen meer, en anders te gaan eten.

Moet je 72 jaar oud zijn geworden om dit alles eindelijk eens aan de lijve te gaan ondervinden? Misschien wel. Een mens is nooit te oud om te leren!

Willy.