Langzaam maar zeker komt de filosoof weer boven in me. Gelukkig maar! Zo bekijk ik graag het wervingsgedrag van de jonge mannetjesputters onder ons. Zeg maar: hun 'jachtinstinct'. En zo kwam het dat ik onlangs maar aan het filosoferen ging over de gebruikelijke regels van het liefdesSPEL.

Jawel, SPEL met hoofdletters! 'Jagertje en prooi'. 'Roodkapje en de boze wolf'! Leuk om te spelen, maar levensgevaarlijk! En zelden tot een happy end leidend.

Wie de jager is hoeft eigenlijk geen betoog. Of toch?

Jazéker! Want de man dénkt dan wel de jager te zijn, maar in werkelijkheid is hij het prooidier! Alleen speelt de zogenaamde prooi het spel stukken subtieler dan de domme jager! Want de prooi wil niets liever dan prooi zijn als de jager haar bevalt! Maar is daarom nog niet van plan zich zonder slag of stoot over te geven. Dit maakt het later veel makkelijker voor haar om te domineren in de relatie. Want eenmaal in een vaste relatie veranderen de spelregels drastisch! Dat wordt dan meestal geregeld door de 'prooi' herself. De jager kan er alleen maar verslagen en versuft bij staan kijken! Vanaf zijn nieuwe plaats... in de hoek waar tegenwoordig de Swiffer staat.

Gelukkig voor mij had ik die oerinstincten tussen man en vrouw al heel vroeg door en raakte er meer en meer van overtuigd dat dit spelletje wel leuk kon zijn als amusement, maar nooit tot een goede relatie kon leiden.

Zéker al toen ik op de werkvloer de vrolijke gezichten en de grapjes van de ongehuwden vergeleek met de zure gezichten van de gehuwden! Toen ik de ongehuwden vrolijk fluitend naar huis zag fietsen en de gehuwden met duidelijke tegenzin op de pedalen zag trappen. En óf dat opviel! Stilaan ging ik ongehuwden 'mannen' en de gehuwden 'ontmande mannen' noemen. En ik zwoer bij mezelf dat ik nooit aan dat jagerspelletje zou deelnemen! Ik zou het wel effe anders aan boord leggen! Met mijn eigen spelregels!

Helaas liet ik me toch ook wel enkele keren vangen door toe te geven aan mijn instincten in plaats van aan mijn verstand! Oerinstincten verdwijnen nu eenmaal niet zomaar zondermeer. Maar je leert van je fouten en je leert het verstand te laten primeren boven de primaire instincten.

Jager en prooi? Laat dàt maar over aan de tooghangers, macho's, halve garen en hele idioten! Ze kunnen maar de vruchten plukken van hun onnozel machogedrag. Wat ze dan maar wéér naar de toog drijft om hun beklag te doen over hun huisfeeks! Of janken over een vluchtige 'verovering' die heeft afgehaakt. Hebben ze weer eens iets anders om over te zagen.

En de 'gevangen' prooidiertjes? Dachten slim te zijn maar zijn al even dom tewerk gegaan! Ze hébben dan wel een 'echte' jager gevangen die ze willens nillens naar hun hand proberen te zetten, maar of ze daar ook begrip en liefde blijven van ontvangen is maar zeer de vraag! Een man kàn nu eenmaal niet verliefd blijven op een sterk dominerende of eeuwig zagende en klagende partner.

Maar goed, toegegeven; elke man is inderdaad wel voorzien van een hoge dosis potentieel jachtinstinct waar het de vrouwtjes betreft!

Maar hij is evenzo geprogrammeerd als potentiële moordenaar, dief, gangster, leugenaar en nog veel eigenschappen méér. Ik zeg wél: 'potentieel'. Als een sluimerend, maar altijd aanwezig oerinstinct. Maar naast het oerinstinct is er ook nog de rede en het verstand! En het hangt volledig van onszelf en van onze zelfbeheersing af wat we in onze bovenkamer laten primeren: het oerinstinct van de primaat, of het gezond verstand van de beschaafde mens? Ik zou me in elk geval niet graag verantwoordelijk voelen voor de eerste soort.

Het werkt net als de astrologie: de stand van de planeten bij onze geboorte mag dan wel onze neigingen en beweegredenen bepalen, maar daar heel ver boven staat nog steeds het gezond verstand van de mens. En dat verstand is vrij om al dan niet toe te geven aan bepaalde ingebakken neigingen.

Wat dan wél belangrijk is in een relatie? Verenigbaar denken, levensopvatting, gewoontes... En bovenal van weerszijden voldoende zelfzekerheid om niet de dwingende behoefte te voelen om de ander te gaan domineren. Als dàt alles klopt dan is er geen vuiltje aan de lucht om een relatie aan te gaan. Zoniet geldt de spreuk:

Wie een wijf kiest om haar lijf,
Verliest het lijf, maar behoudt het wijf!

Arme, domme macho's!!! Blij dat ik al heel vroeg uit dat clubje ben gestapt!

Willy.