Neen, ik heb nooit behoord tot het soort mannen dat het werk van de vrouw bagatelliseert! Integendeel, ik was er me altijd wel van bewust dat een huishouden runnen niet bepaald een makkelijke taak is.

Maar nu ik alleen ben, moet ik toegeven dat ik die taak ondanks alles toch wel heb onderschat. En dan niet zozeer in wat gedaan moet worden, maar in het vooruitdenken aan wat moet gedaan worden en wat daarvoor nodig is! Zorgen dat alles in huis is. Van onderhoudsproducten tot voedingswaren en kledij. En dat is een hele klus als je het niet gewoon bent.

Als ik vroeger wat wou kokkerellen, keek ik even in de frigo of de vriezer en vond daar gegarandeerd ingrediënten waarmee ik aan de slag kon. Als ik een paar maand geleden in de frigo keek... stak er meestal weinig bruikaars in! Natuurlijk! Het valt niet uit de hemel. Je moet er maar aan denken het in huis te halen, en daar lag nou juist mijn zwakke punt!

In een warenhuis stond ik op voedingswaren te kijken, maar omdat ik op dat moment geen honger had, leek niets me de moeite waard om te kopen.

Soms lachte ik met mijn vrouw als ik in kasten, diepvries en frigo keek. Er was altijd ruimschoots reserve, en dan zelfs nog reserve vàn de reserve... ik vroeg haar dikwijls of ze soms dacht dat het oorlog zou worden. Maar óf ze gelijk had? Dat ondervond ik de laatste maanden wel!

Want dan wou ik kokkerellen en stelde vast dat de frigo weinig keuze bood! Tja... vrouwtje spelen vraagt toch ook een pak meer denkwerk dan ik me had voorgesteld. Maar gelukkig leer ik van mijn fouten en begin wat minder snel langs de rekken te lopen in de warenhuizen, en meer vooruit te zien. Want al had ik dan wel de pc ingeschakeld om geregeld te noteren wat er nodig was... toch zag ik de voorraad razendsnel slinken! En ja... als die niet aangevuld wordt, dan heb je niets hé?

Neen mannen, pas als je alleen valt besef je echt hoeveel denkwerk er wel nodig is om het huishouden te runnen. Zo ging ik soms naar de beenhouwerij, kocht een viertal stukken vlees om in te vriezen en veronderstelde dan dat ik er weer voor een hele tijd vanaf was. Enkele dagen later stond ik dan verbaasd te kijken dat het weeral allemaal op was! Héb dan maar een pc!

Nou ja, met vallen en opstaan leer je wel hoor! Die pc schakel ik trouwens niet meer in om mijn boodschappen te onthouden! Te omslachtig! Gewoon een blocnote bij de hand laten liggen en telkens een artikel bijna op is, noteren vóór je het vergeet! Gewoon stylo en papier. Het simpelste van al! The oldfashion way. Geleerd van... mijn vrouw zaliger!

Het tweede probleem is dan het koken voor één als je het een beetje 'normaal' wilt aanpakken. Probeer maar eens soep te maken voor één persoon! Of Bechamel- of Spaghettisaus. Voor het eerste moet je veel te veel groenten in huis halen, voor het tweede bestaan er gewoon geen potjes en vuurtjes die klein genoeg zijn. En dus moet ik dit alles maar 'in 't groot' maken, in porties verdelen, en in de vrieskast kieperen. Gelukkig dat ik dié tenminste nog heb.

Derde probleem: toespijs! Als je wat variatie in huis wilt hebben moet je toch aan vier vijf soorten toespijs denken, maar voor één man betekent dat dan voorraad voor zowat een maand! Maar zolang gaat dit alles niet mee, en belandt dus grotendeels in de vuilbak wegens vervallen gebruiksdatum!

Het werd dus een zoektocht naar dingen die langer meegaan, en een beperking in wat dat niét doet. Maar ook dààrin begin ik stilaan enige expertise te krijgen.

Maar goed, ondertussen ben ik het alweer allemaal een beetje gewoon en loopt alles weer zijn gewone gangetje. Alleen... stel ik nu vast dat dit gangetje preciés het gangetje is zoals mijn vrouw het voorheen deed en waarmee ik soms zo lachte!

Zeg dus niet zo gauw:
Het is maar een vrouw!

Willy.