|
Sommige mensen vinden mij een heel sociale en begrijpende persoon. Vooral dan omdat ieders mening me interesseert. Al stel ik al luisterend wél de passende filters in en onthoud ik van het gesprek vooral datgene wat me interesseert. Vooral ook meningen die totaal tegenstrijdig zijn aan die van mij. Daar probeer ik dan immers de beweegredenen van te achterhalen. En reken maar, als die meningen me logisch lijken zou ik zélf wel even gaan twijfelen of desnoods van mening veranderen. Enkel een zot verandert nooit van mening.
Ikzelf echter, vind mezelf wel sociaal, maar naar de buitenwereld toe eerder asociaal overkomen. Toch ten opzichte van de huidige samenleving en van de meeste specimen die in mijn omgeving paraderen. De ongelooflijke domheid en de voor mij oninteressante interesses van de meerderheid slaan me telkens weer met verstomming:
- Sterk geïnteresseerd in de sportuitslagen, hoewel dit geen enkele meerwaarde van onze samenleving oplevert.
- Sterk geïnteresseerd in modetrends en merkkledij die ons het geld uit de zakken jaagt.
- Sterk geïnteresseerd in de allernieuwste roddels.
- Sterk geïnteresseerd in alles wat geen enkel belang heeft. Pure verheerlijking van het onnuttige!!!
- Sterk geïnteresseerd in brood en spelen (zonder werken).
- Maar totaal ongeïnteresseerd in wat ons langzaam maar zeker naar de afgrond voert: de politiek! Een politiek, ontstaan uit de onredelijke eisen van het volk!
Dat gebrek aan interesse voor de politiek leidt er dan weer toe dat men totaal onwetend naar de slachtbank (lees: kieslokaal) wordt geleid en daar een bolletje moet zwartmaken. Al dan niet elektronisch.
Welk bolletje? Dat wordt bepaald door de folders die de afgelopen weken in de bus vielen. Men kiest er gewoon het sympathiekste smoelwerk uit, of diegene wiens (meestal loze) beloften onze verwachtingen het dichtste benaderen, en ziedaar: een zoveelste marionettenregering ziet het daglicht. Halleluja!
Wat de gekozen persoon of partij in het verleden presteerde interesseert ons niet. Dat weten we immers niet. Want we kijken nooit naar het nieuws. En àls we al naar het nieuws kijken doen we dat zéker niet kritisch en met het nodige voorbehoud. Neen! We geloven klakkeloos de nieuwslezer. Net zoals we destijds klakkeloos meneer pastoor geloofden op de preekstoel.
Want meneer pastoor was onfeilbaar. Dàchten we!
En ook de nieuwslezer, de moderne versie ervan, is dat. Dénken we!
Maar zélfs als we aandachtig het nieuws volgen, lijken we dat na enkele maanden alweer te zijn vergeten! Politici kunnen dan ook de grootste blunders maken of zelfs totaal gewetenloos optreden... zolang het maar niet nét vóór de verkiezingen gebeurt is het toch al vergeten tegen die tijd. Lijdt de mensheid dan soms massaal aan de ziekte van Alzheimer? Neen! Toch niet, want de sportuitslagen van drie jaar geleden onthouden ze wel!
- Ben ik asociaal als ik dergelijke mensen maar ondermaats vind? Waarschijnlijk wel.
- Ben ik asociaal als ik niet mee kan in 'interessante tooggesprekken', of ze nu aan de toog, op straat, of waar ook worden gevoerd? Ik pleit schuldig!
- Ben ik asociaal als ik meer naar de ware aard van mijn gesprekspartner probeer te vissen, dan te luisteren naar zijn oppervlakkige babbel? Zéker weten!
Driemaal schuldig bevonden. Dus moét ik wel asociaal zijn!
Willy.
|
