... in corpore sano! Een gezonde geest in een gezond lichaam.
Een leuze die ik eigenlijk altijd vanuit één richting heb bekeken: hou je geest gezond en je lichaam zal ook gezond blijven. Ik heb dan ook altijd in hoofdzaak in die gezonde geest geïnvesteerd, door positief en logisch te blijven denken onder alle omstandigheden. Mijn lichaam, qua eten en drinken, verwaarloosde ik wel wat, besef ik nu. Ik at en dronk wel lekker, en naar mijn gevoel ook gezond, maar ging nooit specifiek op zoek naar stoffen die het lichaam broodnodig heeft onder bepaalde omstandigheden.
En dan gebeurt er iets dat je geest weigert te verwerken en zegt iets diep in je dat je op zoek moet naar de geschikte voeding voor je hersenen. Die worden immers ook gevoed door wat je eet! En eindelijk heb ik het begrepen: die spreuk eist wel degelijk tweerichtingsverkeer om zichzelf waar te kunnen maken! Om een gezonde geest te voeden is positief denken niet voldoende als de druk te zwaar wordt! Je moet ook de juiste voedingsmiddelen zien te vinden.
Gevolg: ik ga nu wel meer op zoek naar stoffen die vroeger ontbraken in mijn voeding, en verondersteld worden een gunstige invloed te hebben op je lichaam. Citroenschil bvb, goed verwerkt om de zuur/bittere smaak wat te camoufleren, is al een goed begin. En ik vond, eigenlijk pas na een paar maanden gebruik, ook veel baat bij het natuurmiddel Aubepine. Een vloeibaar extract van de Meidoorn. Aanvankelijk 15 druppels per dag in wat water, nu nog slechts 8 druppels dagelijks. Wordt door homeopaten aanbevolen bij hartklachten, maar op mij heeft het veel eerder een rustgevend resultaat. En gehoorzamen mijn hersenen weer aan mijn normaal positieve ingesteldheid. Ondertussen vind ik wel dat ik het alweer kan missen, maar neem het gewoon door tot het flesje leeg is.
Ik hoor het mijn vrouw zaliger nog zeggen als ik haar soms uit een depressie wou praten: "Jij hebt makkelijk zeggen! Jij draait gewoon een knop om in je hoofd en het is over! Maar ik héb zo'n knop niet!"
Inderdaad. Maar dit keer heeft het me wél zes maand gekost om alle knoppen weer op een rijtje te krijgen! En dan behoor ik nog tot de gelukkigen. Naar ik via opzoekingen op internet vernam duurt een ernstig rouwproces tussen de 6 maand en 2 jaar, maar gaat het bij sommigen nooit voorbij!
Wat voor de drommel schuilt er toch allemaal onder die hersenpan van ons, waar we geen weet van hebben?
Willy.
|