Meer en meer begin ik de vele voordelen te ontdekken van het alleen zijn! En meer en meer ga ik ontdekken dat man en vrouw eigenlijk helemaal niet bij elkaar passen! Toch niet om dagdagelijks op elkaars lip te zitten! Hun respectievelijke denk- en leefwerelden liggen mijlenver uit elkaar! Ofwel moet onze schepper ons in een vlaag van zinsverbijstering hebben gemaakt, ofwel wist hij heel goed wat hij deed door aan de man/vrouw verbintenis een opdracht te kleven: die leefwerelden bij elkaar krijgen. Een drommels lastige opdracht! Maar wél een opdracht die ik altijd naar best vermogen heb proberen te vervullen. En dan kan in sommige gevallen een en ander wel best meevallen. Maar ideaal is het nooit.

Ik verwijt het de vrouw niet. Ook niet de man. Beiden hebben voor- en nadelen, en beiden kunnen maar zingen zoals het vogeltje gebekt is. Wat ik wél beide geslachten verwijt is dat ze zich tijdens kennismaking en verloving niet voordoen zoals ze echt zijn! Ze kunnen blijkbaar niet wachten om getrouwd te zijn of minstens een intieme relatie te hebben tot ze de ware vinden en trekken dan maar alle registers open om de 'verkeerde' aan de haak te slaan! Met alle gevolgen vandien.

Man: als er niet de sexappeal was, zou geen man het in zijn hoofd halen zich zomaar aan een vrouw te binden! Want hij geeft haar met gulle hand alles wat hij heeft. Wat krijgt hij ervoor terug? Tijdens de verloving veel begrip en goede seks. Maar zodra de verbintenis vereeuwigd is met een trouwboekje kan hij steeds meer daarvan op zijn buik gaan schrijven! Volgen vitterijen. Moet hij steeds meer water bij de wijn doen om de kerk enigszins in het midden te houden, en op de duur klaar water drinken. Wordt alles wat hij geeft gretig aanvaard, en alles wat hij heeft ingepalmd.

Vrouw: eerst en vooral: een man wordt (helaas) verliefd met de ogen. Een vrouw wordt (al even helaas) verliefd met de oren! Mannen die het goed kunnen uitleggen, of ze nu liegen, grotesk overdrijven of de waarheid spreken, genieten dus de voorkeur. En gewiekste machos weten drommels goed wat de vrouw wilt horen. Dat verkondigen ze dan ook, of het nu gemeend is of verzonnen. En de vrouw loopt er in! En moet later tot haar schade en schande vaststellen dat hij helemààl niets kan waarmaken van alles wat hij beloofde, en helemààl niet is wat hij vertelde te zijn!

Ergo: twee geestelijk totaal verschillende wezens verbinden zich met elkaar op een basis die eigenlijk een luchtkasteel is! Daar moét toch narigheid van komen? En dat doet het ook! De man krijgt niét die hemelse seks zoals tijdens de verloving, maar wél veel gezaag En de vrouw krijgt bijlange na niet de charmeur die ze dacht dat hij was.

Als ik nu om me heen kijk en koppeltjes jong en oud hand in hand zie lopen, kan ik alleen maar medelijden opbrengen!

- Verplicht handje in handje lopen om de buitenwereld te tonen dat ze geliefd zijn.
- Verplicht een vreemd wezen in je huis.
- Verplicht een vreemd wezen in je bed.

Of dit alles niet leuk is? Jawel hoor:

- Als de vrouw het wezen was zoals ze zich tijdens de verloving toonde;
- En als de man die buitengewone kerel was die hij haar destijds wijsmaakte te zijn!

Dan zou inderdaad een ideale toestand ontstaan, maar helaas, àls het al bestaat dan is het uiterst zeldzaam.

En bijgevolg: ik voel me tegenwoordig best goed in mijn toestand van alleenstaande.

- Doen wat ik denk te moeten doen.
- Zeggen wat ik écht kwijt wil.
- Slapengaan als ik slaap heb.
- Opstaan als ik daar goesting voor heb.

- Enkel maar rekening moeten houden met de behoeftes, maar ook de onvoorwaardelijke liefde van mijn hondje, dat nooit tegensputtert, nooit roddelt, me nooit zegt wat ik moet doen. Blij is met alles wat het van me krijgt. Altijd akkoord is met een uitstap. Altijd akkoord om weer naar huis te gaan! Zonder morren, zonder dispuut!

Kan het leven mooier zijn? En och god, de taken die de vrouw meestal op zich neemt, zoals koken, wassen, strijken en het huis en je kledij netjes houden... het vraagt allemaal eventjes wat aanpassen en leren, misschien aanvankelijk ook een beetje paniek, maar je past je toch zo snel aan en komt gewoon in een nieuwe routine! Een routine die je, alles bij elkaar genomen, eigenlijk meer vrije tijd bezorgt dan je je ooit had kunnen voorstellen!

Natuurlijk is het aanvankelijk wat zoeken en moet je alles een beetje naar je hand proberen te zetten. Maar eenmaal gewoon, is het eigenlijk allemaal een fluitje van een cent!

Het zwaarste probleem is eigenlijk het feit dat je hersenen het alleen zijn niet willen aanvaarden en een illusie van ongelukkig zijn proberen te scheppen. Als je dààr kunt tegen vechten en het gevecht winnen, dan lacht het leven je weer toe!

Willy.