|
Is mijn leven dan nooit een rustig bestaan gegund, wars van emotionele veranderingen? Neen dus! Komt mijn dochter, te Knokke wonend waar eigenlijk ook mijn roots liggen, daar verleden week niet af met een voorstel dat ik onmogelijk naast me kon neerleggen? Een prachtig appartementje te huur, unieke omgeving aan het station van Knokke, en maar 100 euro méér dan wat ik hier te Oostende betaal!
Potvolkoffie! Moest ze dat nu wel doen? Dat is de kat bij de melk zetten, terwijl ik me er al helemaal op had voorbereid mijn laatste jaren in Oostende te slijten!
Lap! Voorbij met de rust, de routine, en het thuisgevoel! Een enorm dilemma ging zich in mijn hoofd nestelen en bezorgde me enkele slapeloze nachten. Maar na een paar van die nachten klaarde alles op, en hoewel ik verhuizen verafschuw, was het een kans die ik niet kon laten liggen! Dan maar meteen de korte pijn om de rest van mijn leven te kunnen slijten waar ik thuishoor! Back to the roots! Terug naar de stad waar mijn familie en vrienden wonen. Wég van het onveilige Oostende. Wég van een volksmentaliteit die me helemaal niet ligt! Wég van een stad waar meer bruin dan blank rondloopt! Wég van de stad met het hoogste werkloosheidscijfer van de kust! Terug naar de beschaafde wereld.
Waarom ik hier dan kwam wonen na mijn pensionering? Om mijn tweede vrouw, een Oostendse, gelukkig te maken. Ik voelde me thuis bij haar, zij voelde zich thuis te Oostende, en dus was er geen vuiltje aan de lucht. Tot ze stierf en ik achterbleef in een stad waar ik me nooit zal thuisvoelen!
En dus heb ik de beslissing maar direct genomen. Eind maart verhuis ik naar mijn favoriete stad, naar de derde verdieping ergens midden in het hieronder afgebeelde gebouw, het eerste gebouw aan de Lippenslaan.
Eind maart, begin april zal er dus weinig te beleven vallen op mijn blog. Want dan zal ik volop bezig zijn mijn nieuwe nestje in te richten.
En eenmaal dàt in orde, is het genieten geblazen!
En vandaag, zondag, is mijn verjaardag. Ik word 37... pardon, 73!!! En mijn zoon trakteert op lekkere paling. Mijn dag kan dus ook al niet meer stuk!
|
I
