Sommigen denken dat geld je gelukkig maakt.

Anderen zweren dan weer bij een geschikte partner.

Weer anderen willen persé een zo groot mogelijk stuk vastgoed. Een 'stukje van de wereld kopen' als verzekering voor de toekomst... Alsof dat 'stukje wereld' niet aan het vaderland, en straks aan de Moslimwereld blijft behoren!

Ach ja, elk vogeltje zingt zoals het gebekt is en ze doen maar.

Maar worden die mensen dan ook écht gelukkig? Als ik zo wat om me heen kijk vind ik eigenlijk van niét! Als het er op aankomt je geluk te verzekeren, werken al die dingen niet echt! En verzekeringen voor 'levensgeluk' bestaan helaas niet! Of toch? Jawel! En die verzekering is nog gratis ook!

Het komt er alleen op aan de kunst te verstaan om jezelf wijs te maken dat je gelukkig bent. Wààr en hoe dan ook!

Zelfbedrog? Nepgeluk? Helemaal niet! Want eens je die kunst volledig in de vingers hebt dan bén je ook gelukkig! In wélke situatie je ook verkeert. En gelukkig voor mij versta ik ook die kunst! Dé kunst der kunsten! Dé weg naar waar geluk! Wie deze kunst als gave heeft mag zichzelf gerust 'levenskunstenaar' noemen!

14 jaar bijna ben ik volmaakt gelukkig geweest te Oostende. De stad zélf lag me niet. Maar mijn partner lag me wél en was een Oostendse. En dus maakte ik mezelf maar wijs dat de stad ook best meeviel. En ja hoor... dat werkte best en ik bleef gelukkig. Tot mijn partner stierf! Toen werd ik met de neus op de realiteit gedrukt. Toen pas zag ik in door welk volk ik omgeven was. En begon ik me te ergeren aan de onbeschofte en onbeschaafde mensen die hier wel rondlopen! Het snel hoger wordend percentage allochtonen was daar zéker ook niet vreemd aan.

Is het verwonderlijk dat ik hals over kop terugkeer naar 'mijn' stad? Misschien wel het laatste witte bastion in België? Want dààr? Daar durft niet één Moslima met een oorlogsvlagje op de kop en in lange fladderende woestijngewaden op straat lopen. Evenzo voor de mannen die hier in 'overhemden' tot op de grond lopen. Ze zouden zich veel te bekeken voelen.

Maar hier? Hier dartelen ze vrolijk rond als bruine leefloners onder de witte leefloners. Kompleet met oorlogsvlaggetjes en gordijngewaden die zelfs in het moederland passé geworden zijn! Voelen ze zich helemaal thuis in een uitgesproken OCMW omgeving en profiteren ze schaamteloos van onze belastingen. Hier zijn ze welkom bij het OCMW. Hier beheersen ze langzaam maar zeker de stad. Net zoals ze Brussel, Gent, Charleroi en andere steden al hebben overgenomen en verloederd.

Oostende blijkt hen, als 'stad aan zee' te hebben bekoord. De bevolking lijkt het probleem niet echt door te hebben. Een werkloze meer of minder speelt hier toch geen rol. Werkloosheid is hier immers geen uitzondering maar de regel. Men denkt gewoon: "Als die bruin mannen ons werk willen doen kunnen wij lekker aan de dop blijven"! Dat het wel eens helemaal omgekeerd zou kunnen en zàl worden is hier nog niet echt doorgedrongen. In veel hersenpannen moeten daarvoor nog enkele schroefjes worden aangedraaid.

Waarom ze juist Oostende kozen als eerste 'Bruggenhoofd aan zee' in hun oorlog tegen de Westerse beschaving is niet moeilijk uit te leggen: in de andere kuststeden voelen ze zich niet welkom. Vallen ze uit de toon en krijgen ze de kans niet om 'vreedzaam' een nieuw bruggenhoofd te bouwen!

Slimme strategie trouwens: na overname van bijna het gehele land, moeten ze nu nog de kust zien te veroveren. En daar kozen ze de makkelijkste stad voor uit, om van daaruit te gaan uitbreiden. En reken maar dat ze dat vlug zullen doen! Hun twee- en driezitskinderwagentjes liegen er niet om! Al spoedig zullen die onschuldige kinderwagentjes door de inzittenden worden omgeruild voor verpletterende tanks. Het zal wel eerst naar west gaan, om aansluiting te krijgen met hun in Frankrijk wonende wapenbroeders. En eenmaal dàt gerealiseerd zal de uitbreiding naar het Oosten moeten gebeuren. Knokke zou wel eens het laatste witte bastion kunnen worden, vergelijkbaar met de streek voorbij de IJzer tijdens de eerste wereldoorlog.

Foei Willy, je bent goed begonnen maar weer heel erg in racistische termen vervallen!

Ik? Racist? Absoluut niet! Ik hou van mensen. Van àlle mensen. Maar wie me mijn vaderland probeert ontnemen krijgt het met mij aan de stok! Als onze eigen regering dat racistisch noemt, dan noem ik die regering een clubje van landverraders!