Nou ja, naweeën is eigenlijk wel veel gezegd hoor! Alleen maar langer dan ik had gedacht echt wel moe, en vooral dan geestelijk. De lichamelijke vermoeidheid is meer en meer aan het wijken, maar zo'n verhuizing put je toch ook geestelijk uit! Eerst is het zoeken en nadenken over wat allemaal meenemen en wat overboord gooien. Daarna, eens je gesetteld bent, begint de zoektocht naar je spullen. Vroeger lag alles natuurlijk op zijn vertrouwde plaatsje en hoefde ik mijn kortetermijngeheugen weinig of niet aan te spreken. Nu zijn die vertrouwde plaatsjes er niet meer, en is het bijna dagelijks zoeken naar het een of het ander. Zélfs als ik het zelf een plaatsje heb gegeven vind ik het niet onmiddellijk terug! En dat zal nog wel een tijdje duren, tot ik weer gewoon ben aan die nieuwe plaatsen.

Tja, in dergelijke omstandigheden ondervind je best wel wat het betekent als je kortetermijngeheugen wat gaat tegenpruttelen!

Ook wel wat veel bezoek gehad de laatste tijd. Dat is wel leuk, maar het vermoeit je al zo vermoeide geest nog meer. Zéker als je het alleen zijn al helemaal gewoon bent en dat zelfs prettig gaat vinden. Altijd weer je eigen zin kunnen doen werkt ook wel héél verslavend! Want zoals ik hier vroeger al schreef: alleen zijn hoeft totaal niet eenzaam aan te voelen als je er mee om kunt. Ik ben trouwens veel meer een denk- dan een praatmens, en teveel en te lang bezoek gaat me op de zenuwen werken en verhindert me na te denken over wat ik nog wil doen of maken.

Maken? Wàt maken? Ach mens, er is altijd wel wat dat ik kan uitdokteren om me het leven comfortabeler te maken! Maar daarvoor heb ik mijn 'denkgeest' nodig, en die denkgeest kan ik alleen maar aanspreken als ik niet verondersteld word met gasten te moeten praten. Zo dacht ik er vandaag bevoorbeeld aan dat ik een heel klein tafeltje nodig had om aan de balkonleuning te bevestigen. Genoeg keuze op internet, maar allemaal te groot! Als er een kopje koffie en een asbak op kan is het al meer dan voldoende. Maar helaas, zoiets is niet in de handel. Zélf maken dan maar! Waarmee? Ik bedacht dat ik nog ergens een klemstukje had, ooit gesloopt van... weet ik veel? Even gezocht waar dat ding zich mocht bevinden... en gevonden! Nu nog een 'plateau' daarop monteren. Welk plateau? Eventjes de lift naar beneden genomen, twee huizen verder bij Blokker binnengestapt, en daar vond ik wat ik zocht: een snijplankje! Wel, het resultaat zie je hier:

-o-o-o-

-o-o-o-

Maar goed, ondanks het feit dat ik mijn blog wel wat aan het verwaarlozen ben tijdens die acclimatisatieperiode, voel ik me super in mijn nopjes in de mij zo vertrouwde omgeving. En euh... zó super dat ik er al enkele dagen helemaal niet meer aan dacht mijn biertjes te drinken. Lijk ik helemaal niet meer nodig te hebben! Eventjes, en héél sporadisch dan, met een oude strijdmakker op cafébezoek moet wel kunnen. Maar pas nu ga ik beseffen dat ik die 'gezellige' biertjes thuis eigenlijk dronk omdat ik ze nodig had! Toch minder goed in mijn vel zat dan ik dacht. En dàt is nou net niet goed. Dàt leidt tot verslaving en maakt dat je biologische klok op gezette tijden om alcohol gaat vragen. En telkens een beetje méér. Dat heb ik nu niet meer en daar ben ik blij om.

Misschien ook nog van mijn sigaretten af geraken? Maybe... maar niet alles in één keer. Trouwens, ik nam me voor om niet meer binnen te roken en doe dat ook niet meer. Roken doe ik enkel nog op het balkon. En als het gaat regenen of winter wordt, zal dit zichzelf wel wat afleren denk (hoop) ik.