Als men mij zou vragen een lied te schrijven over mijn geboortestad, dan zou het maar één titel kunnen hebben: 'Perfectie'!

De lucht is er anders.
De zon is er anders.
De maan en de sterren zijn er anders.
En vooral: de mensen zijn er anders!

Tevreden gezichten op straat. Een gulle glimlach. Een hartelijk babbeltje. Blikken van blijde herkenning.

Ik maak niet graag een vergelijking met Oostende, want iedere stad heeft wel zijn goede kanten, vooral dan voor wie er geboren en getogen is. Maar ik blijf me toch verbazen over het verschil. Ook Oostende heeft immers zeelucht, maar het is niét die heerlijke zeelucht die je te Knokke inademt en die je vrolijk maakt. Ook Oostende heeft wel zijn lieve mensen, maar die mensen zien er niet gelukkig uit. En daardoor hangt er een eerder depressieve sfeer over de hele stad.

Maar hier?

Onder me woont een Hongaars jong koppel.
Boven me woont ook een Hongaars jong koppel.

Lieve, vriendelijke en werklustige mensen. Zwaaien me al van ver toe als ze me zien. Altijd bereid om te helpen mocht ik daar behoefte aan hebben. Supergelukkig in België te zijn komen wonen. Superdankbaar hier te mógen wonen en werken. Bereid tot elke tegenprestatie voor dat geluk dat hen in de schoot werd geworpen. Werken hard aan het leren van de Nederlandse taal. Volgen ook een integratiecursus maar zijn daar minder tevreden over. Die cursus blijkt namelijk vooral gericht op mensen met een (héél) vreemde cultuur. De Hongaarse cultuur IS echter niet vreemd. Ze is net dezelfde als die van ons. Zelfs hartelijker dan die van ons, want dat héb je nu eenmaal met mensen die het minder breed hadden in hun eigen land.

En dan maak ik onbewust een vergelijking met de opdringerige Moslimwereld die óns aan het integreren is in ons eigen land! Mét de volle en achterbakse medewerking van onze lakse regeringen! Ze komen hier de baas spelen, op onze kosten parasiteren, en het woord dankbaarheid kennen ze niet eens. Integendeel, WIJ zouden dankbaar moeten zijn dat ZIJ hier willen komen wonen. Dankbaar moeten zijn dat we mogen afdokken voor hen. Dankbaar moeten zijn als ze onze gave en goed stelen. Dankbaar zijn dat ze onze eens zo mooie steden verloederen!

En dan noemen onze eigen leiders ONS racisten als we ze ook maar een strobreed in de weg leggen! Spelen ze daarop in door antiracistische wetten te maken die ONS de mond moeten snoeren. Is er ooit één Moslim veroordeeld voor racisme? En toch zijn zij niet alleen diegenen die dat woord hebben doen inburgeren, maar ook diegenen die het dagelijks in de praktijk brengen.

Gelukkig zijn de enkelen die ik hier al zag een verwaarloosbare minderheid. Exotische tintjes die toch eventjes worden nagekeken voor hun soms zonderlinge klederdracht. Al houden ze zich daar nog wat mee op de vlakte. Valt hier teveel uit de toon. De hoofddoekjes blijven nog even in de lade liggen. Daar kunnen ze (nog) niet uitdagend lopen mee pronken zoals ze dat in onze grootsteden doen. Maar dat komt nog wel. Het is voor Knokke alleen nog wat te vroeg. Eerst moeten ze met héél velen zijn alvorens ze hun woestijngewaden uit de kast zullen halen.

De Knokse bevolking heeft er dan ook geen problemen mee. Heeft, door gebrek aan ervaring met het fenomeen, waarschijnlijk nog niet eens door wat er aan het gebeuren is met ons land. Ze weten eigenlijk nog niet wat hen boven het hoofd hangt, want de verontreiniging van onze gulle Vlaamse cultuur neemt snel uitbreiding. De bruggenhoofden zijn er al! Ze moeten alleen nog verbonden worden. Héél Vlaanderen moet bruingekleurd worden. En heel erg lang zal dat wel niet meer duren, te oordelen naar de snelheid waarmee Moslimbabytjes de oven uitrollen. In Knokke is dat paard van Troye nog een lief kalfje. Wacht maar tot het een briesende stier wordt!

De woorden van een blogvriendin spoken me dan ook regelmatig door het hoofd:

'Als individu zijn ze niets of niemand. Totaal waardeloos. Pas in groep gaan ze zich sterk voelen!'

Wel, dat komt hier echt wel heel duidelijk tot uiting. Ze zijn toch (nog) zo braaf, meneer! Natuurlijk wel! Hun groepsgevoel heeft zich hier nog niet sterk genoeg kunnen ontwikkelen!

En ik? Wel, ik voel me hier zo'n beetje als iemand die naar het begin van een film kijkt, maar dan een film waarvan hij het middenstuk al heeft gezien, en het einde kan voorspellen!