Mijn schrijfmuzen hebben me nu echt wel helemaal in de steek gelaten hoor! En dat komt natuurlijk omdat ik heel intens bezig ben alle geheimen van mijn keyboard te ontsluieren, en dat zijn er heel wat. Zo ben ik nu eenmaal: niet kunnen rusten alvorens ik er alles van weet en het laatste sluiertje is opgelicht.
En dus lever ik hier nog maar eens een troostprijsje af. Een zomerhitje 2014 van Lindsay: Bella Romantica. Heel erg hoempapa aandoend, maar het is tenminste speelbaar, en dat kun je van veel moderne rommel niet zeggen.
De partituur heb ik ook al niet en heb me moeten behelpen met een haastig neergepende tekst en zelf gezochte bijpassende akkoorden.
Ja... dat is nu eenmaal de tol die betaald wordt aan de moderne tijden: als vroeger een liedje uitkwam, vond je binnen de week de partituur in de muziekwinkel. Voor de plaat moest je meestal meer geduld hebben. Nu is het net andersom: de CD vind je bij wijze van spreken een uur nadat hij werd opgenomen. Naar de partituur kun je fluiten. Met een beetje geluk vind je die binnen enkele jaren wel terug in een of ander muziekalbum, maar dan is het ook alweer een ouwetje geworden.
Hoe dat zo gekomen is? Niet moeilijk: welke idioot zal zich tegenwoordig nog de moeite getroosten muziek te leren en nummertjes te spelen, als hij het allemaal ingeblikt op een CD'tje kan vinden? Modern times, weetjewel? Knoppie indrukken en genieten maar. Zinloos... hersenloos... moeiteloos... mooi... maar toch o zo weinig bevredigend voor iemand die nét een beetje creatiever is dan de gemiddelde medemens!
En dat ik nou nét zo iemand moet zijn! Foei!
Ja, vroeger was er in zowat elk gezin een muziekinstrument en iemand die daar op speelde. Er wàs immers weinig anders om er een beetje de sfeer in te houden. Tegenwoordig vind je muzikanten in spe vooral onder de prille jeugd. Maar die doet het dan wél niet als hobby, maar in de (meestal ijdele) hoop bekendheid te verwerven, op TV te kunnen komen en dik geld te verdienen.
Als ze zowat goed twintig geworden zijn weten ze wel beter en die zogenaamde hobby vliegt in de hoek. De rest van hun muzikale geschiedenis speelt zich dan passief af via de moderne media. Bewijs dat hun 'muzikale aanleg' in werkelijkheid een drang naar bekendheid was.
O ja, naar goede gewoonte volgt hier de tekst van Bella Romantica:
Rode wijn Een tafel voor ons twee Een leuk terras Zicht op de blauwe zee
Een warme wind Die door de bomen zingt Wij twee alleen En geen mens om ons heen
Refrein: Als de zon zacht ondergaat Bella romantica En de nacht naar liefde smaakt Bella romantica In jouw ogen Zie ik liefde en trouw Ja dan weet ik Dat jij echt van me houd
|