Tja, als je 73 jaar lang intens hebt nagedacht, dan moeten er toch resultaten zijn, en die zijn er ook! 73 jaar nadenken? Ongelooflijk? Toch niet! Ik herinner me nog mijn eerste nadenken over de dingen des levens. Ik was toen waarschijnlijk nog geen jaar oud. Lag in mijn wieg en stelde vast dat ik het plafond kon zien. Even later niét meer. Hoe kan dat nou? Dacht ik. En toen had ik het door: met de ogen open zag ik. Als ik ze dicht deed niét meer! Raadsel opgelost!
En ik was vertrokken voor een leven vol nadenken over soms de vreemdste dingen. Onnozele dingen soms waar anderen niet bij stilstaan... maar het dan ook nooit weten! Dag vreemde man die ik ben...
Of dat een gave is? Ik denk het niet. Eerder een vloek, want meestal heb ik niet eens de tijd voor een rustig onbenullig babbeltje, want dat dwarst dan weer mijn eigen gedachtegang. Stom hé?
Maar goed, een van de producten van mijn nadenken is het volgende:
Eerst was er de aarde. Dan ontstond leven. En dat leven evolueerde van de simpelste levensvormen tot een immens dierenrijk. Toen kwam er een intelligentere levensvorm: de mens. Ontstaan uit: - Evolutie? - Manipulatie van de genen door Joost mag weten wat of wie? - Een nog onbekende drijvende natuurkracht? - Schepping?
Ik vrees dat we het antwoord wel altijd schuldig zullen blijven, al kunnen we, naarmate we intelligenter worden, toch steeds meer antwoorden elimineren. Zéker al de sprookjes. Die zijn voor kinderen, of voor een mensheid in zijn kinderschoenen.
En dan dringt zich wél de vraag op: wie voor de duivel vond die sprookjes (lees: religies) uit, en waarom? Wel, laat ons even recupereren langs een ander denkpatroon:
- Eerst was er de mens. - Toen begon de machtstrijd. - Aanvankelijk was logischerwijze de macht aan de sterkste. - Daarna ging intelligentie steeds meer een rol spelen. En hier begint dan eindelijk mijn stukje voor vandaag:
Een oerinstinct stak de kop op! Er ontstond competitie onder de eerste mensen! Iedereen wilde uit winstbejag de grootste of beste zijn en de anderen domineren. Aanvankelijk werd daarvoor domme, brute lichaamskracht gedemonstreerd, zoals we nu nog zien onder bepaalde diersoorten. Dat oerinstinct bleef, maar verschoof van brute kracht naar subtiele intelligentie. Al bleef in beide gevallen het oerinstinct van domineren de drijfveer.
Hé... vind ik daar in domineren het woord 'dom' terug? Jawel! Zelfs de intelligentie werd niet altijd intelligent, maar eerder 'dom' gebruikt om toch maar te kunnen 'dom'-ineren.
Maar hoé wil je, als intelligente, maar lichamelijk minder sterke mens, gaan domineren? Het kan niet anders of de eerste intelligente mens ging die intelligentie gebruiken om sprookjes te verzinnen waarmee hij indruk kon maken op de groep. Daar moest hij vooral onbewijsbare verhaaltjes voor zien te bedenken. Hij kon de mensen immers moeilijk wijsmaken dat bomen met de wortels omhoog groeien als iedereen kon zien dat het niét zo was. Hij moest het verder gaan zoeken. In iets onwezenlijks. Iets ontastbaars. Iets onbewijsbaars. Een onzichtbaar aanwezige 'god' of goden, om een nieuw woord te gebruiken? Eureka!
Nu moest hij zijn verzinsel ook nog laten 'geloven' door de groep, maar voor een intelligent iemand moet dat een fluitje van een cent geweest zijn. Er gebeurden immers veel vreemde dingen op aarde waar de eerste bewoners totaal geen uitleg voor hadden. Denk maar aan donder en bliksem, vulkaanuitbarstingen, aardbevingen... Het paste allemaal in zijn kraam, door er een voor die tijd zinnige uitleg aan te geven: de 'goden' hadden het in de hand!
En voilà! De allereerste religie ontstond. Het recht van de sterkste had er een flinke concurrent bijgekregen: het recht van de slimste!
Maar helaas... succesverhalen blijven niet lang exclusief en krijgen al gauw concurrentie van andere opportunisten. Denk maar aan het succesverhaal van Vlaams Belang, weggepikt door NVA, dat er een mager afgietsel van is! Tja, succes wordt altijd weer gekopieerd en daardoor in sommige gevallen helemaal kapotgemaakt. De gier wil immers ook zijn graantje (of lijkje) meepikken. Toch? Dat is zo in de politiek en dat is niet anders in de religie.
Politiek en religie zijn trouwens synoniemen. In beide gevallen gaat het om de macht. Alleen het middel is verschillend. Religies waren de eerste vorm van intelligent machtsvertoon. De politiek is er gewoon een logisch, en ondanks alles realistischer gevolg van.
Kijk nu naar de Moslimwereld die momenteel helemaal op zijn kop staat: gaat het daar om religie? Bijlang niet! Of jawél! Voor de domme, gelovige mensen onder hen. De mensen die zich alles laten wijsmaken en bereid zijn daarvoor te sterven. Het soort mens dat de leiders nodig hebben om... jawel... MACHT te verwerven! Want dààr draait het uiteindelijk allemaal om. De sterk verachterde moslimwereld wil toetreden tot de moderne beschaving, maar heeft noch de intelligentie noch de lust om daadwerkelijk aan vernieuwing en verbetering te werken. Hun enige mogelijkheid om zich van verachterd en arm volk op te werken tot een wereldmacht, is dat te doen op de rug van anderen die intelligenter zijn. Maar vermits ze niet hun eigen intelligentie in de strijd kunnen werpen, doen ze het met brute (en gruwelijke) kracht, én... met de baarmoeders van hun vrouwen!
En als toemaatje nog een recent product van mijn nadenken:
Waarom zijn jonge vrouwen toch zo mooi? Antwoord: als ze het van hun karakter moesten hebben zouden ze mogen fluiten om een man!
Euh... met een (klein) korreltje zout te nemen en zéker niet te veralgemenen!
|