|
Je wordt oud. Tenminste, dat zie je aan die geboortedatum op je identiteitskaart, die steeds verder wegzinkt in een eindeloos ver verleden, en meer en meer op een vervaldatum gaat lijken. En toch heb je, net als vijftig jaar geleden, nog plannen voor morgen. Voor een toekomst die nog verder lijkt te reiken dan wat je je herinnert van het verleden. Maar naast die toekomstplannen is er ook een schat aan herinneringen. Herinneringen die mooier lijken naarmate ze verder wegzinken in de bodemloze put van het verleden. Want eigenaardig genoeg, we vergeten de minder goede kanten van dat verleden en onthouden er de leuke dagen van. En dié herinneringen maken ons rijk. Je hebt uit de slechte dingen de nodige lessen getrokken. Lessen die eigenlijk voor een groot deel je verdere toekomst zullen bepalen. En van de goede dingen, daar kan je alleen nog maar van genieten, want ze zijn ontdaan van de soms wel héél scherpe kantjes.
Een nummertje waarvan ik vind dat het dit alles heel goed demonstreert is "The way we were". En vooral de zin "What's too painfull to remember we simply choose to forget" is een voltreffer vind ik. Slaat in als een bom, want zo is het ook als je een dagje ouder wordt. En dan vervolgt het met "So it's the laughter we do remember whenever we remember the way we were".
En nu moet ik eerlijk bekennen: ik heb dat nummertje zelf nog nooit horen zingen of spelen door een ander!!! Wél ooit gevonden in een muziekboek met nummers uit de jaren zeventig, en het sprak me onmiddellijk aan toen ik het begon te spelen. Ik voeg hier mijn kersverse persoonlijke interpretatie ervan toe, maar ik weet echt niet hoe het origineel klinkt of klonk of hoe hoe het begeleid werd. Ik heb dus alles een beetje naar persoonlijk gevoel georkestreerd.
De tekst gaat als volgt:
Mem'ries light the corner of my heart,
Misty watercolour mem'ries
Of the way we were.
Scattered pictures of the smiles we left behind,
Smiles we gave to one another
For the way we were.
Can it be that it was all so simple then?
Or has time rewritten every line?
If we had the chance to do it all again,
Tell me, would we? Could we?
Mem'ries may be beautifull and yet,
What's too painful to remember,
We simply choose to forget.
So it's the laughter we will remember
Whenever we remember
The way we were.
|
