My way.

“And now, the end is near…”

Iemand gaf als vriendelijke commentaar in mijn gastenboek, dat het knap is op deze manier 70 te worden. Vind ik eigenlijk ook, maar sta daar zelden bij stil. Want waar gaat het tenslotte om? Om wat je nog over hebt, of om de heerlijke nasmaak van wat je al geconsumeerd hebt?

Voor mij is de fles altijd ‘halfvol’, en nooit ‘halfleeg’. Het hangt er namelijk allemaal van af hoe je het leven bekijkt.

Zodra je geboren wordt, begin je al stilaan te sterven. De een vroeg, de ander laat. En eigenlijk zou je je leeftjd niet moeten bepalen door terug te rekenen naar je geboortedag, maar met door-rekenen naar je sterfdag.

Uiteraard kan dat niet, omdat we die datum niet kennen, maar waar ik wil op neerkomen is het volgende: een negentienjarige zou misschien op zijn twintigste een dodelijk ongeval of een dodelijke ziekte kunnen krijgen. In dit geval heeft die negentienjarige eigenlijk nog maar één jaar te leven.

Wie is er dan eigenlijk de oudste? Die 19-jarige met nog één jaar te gaan, of die 70-jarige die ‘misschien’ de 90 haalt?

Best dat we het allemaal niet weten op voorhand! Reden te meer om je niet op het half lege gedeelte, maar op het nog half vol gedeelte van de fles te focussen en te hopen dat het nog zo lang mogelijk duurt.

Jawel, ik heb ook ogen in mijn hoofd, en zie ook die ‘ouwe mensjes’ van mijn leeftijd op straat sukkelen. Soms doen ze wat zielig aan… soms ook doen ze niets dan klagen… eigenen zich graag privileges toe waarop ze als ‘oudje’ menen recht te hebben… Ik kan het niet altijd begrijpen! Jawel, ik begrijp heel goed dat sommige mensen zich aan die leeftijd minder goed voelen, gezondheidsproblemen hebben en zo, maar dat dit er zóvelen zijn kun je me moeilijk wijsmaken.

Zéker niet als ik zie wat er in warenhuizen gebeurt. Wanneer zié je die ‘zielige mensjes’ daar? Jawel! Uitgerekend op zaterdag, de enige dag dat mensen die de hele week gewerkt hebben, hun inkopen kunnen doen en het reuze druk is. Dàn precies lopen ze er met hopen: sukkelend en iedereen vertragend en op de zenuwen werkend.

Kom nou, is dat nu écht nodig als je de hele week de tijd hebt? Zou je dan de werkende mensen niet die tijd gunnen waarvan jij er toch veel te veel hebt?

Helaas staan die mensen model voor wat de jongere mensen vinden van onze leeftijdsgroep! En weeral: het gaat om een minderheid, maar alweer een minderheid die zich heel sterk laat opvallen en een verkeerd beeld van ‘ouderdom’ ophangt.

Wie positief denkt hoéft zich niet oud en zielig te voelen. Wie aanvaardt dat het de natuurlijke gang van zaken is dat een aantal lichaamsfuncties sowieso vermindert, heeft daar ook geen enkel probleem mee. Hoeft totaal niet.

Het spreekwoord zegt dan soms wel: “Je bent wat je eet”. Maar wat me even correct lijkt is dat je bent wat je denkt. Eeuwige doemdenkers worden vroeg oud. Mensen die in de spiegel kijken en hun verouderingsproces niet kunnen of willen aanvaarden eveneens. En het is dan toch zo gemakkelijk om je in een slachtofferrol te wentelen en je als een ‘zielig oudje’ voor te doen.

Mij niet gezien in elk geval. Ik besef heel goed dat niemand de eeuwige jeugd is beschoren en heb daar totale vrede mee. Evenmin wil ik me belachelijk maken door in een kort broekje waaruit dan witte spillebeentjes steken de straat op te gaan als een soort eerste communiekantje. De mensen hoéven niet te denken dat ik een jong manneke ben. Dat maak ik wel voor mezelf uit.

Maar goed, ‘the end’ mag dan misschien ‘near’ zijn… so what? Komt er nog iets na dit leven? Ik denk, neen, ik ben overtuigd: jawel.

Wat? Joost mag het weten. Niemand is ooit teruggekomen om het ons te vertellen. Waarom niet? Omdat de natuur ons zó heeft gemaakt dat we het, wàt we ook doen, niet kúnnen weten, en daar zal de natuur ook wel grondige redenen voor hebben.

Welke redenen? Wel, bevoorbeeld de volgende:

Als het leven op aarde in principe een ‘taak’ is om onze capaciteiten zowel uit te testen als verder te ontwikkelen, dan kan dat enkel in volledige onwetendheid. Zoniet zou het eindresultaat vervalst kunnen worden.

Als iedereen er zou van overtuigd zijn dat het leven nà ons leven een stuk beter zal zijn op voorwaarde we ons hier op aarde goed gedragen, dan zou het gemakkelijk worden: iedereen zou zijn best doen een goed mens te blijven, uit egoisme!!! Wetend dat goedheid beloond wordt, zouden alle strevers naar goedheid gaan streven. En wat zou dàn de bedoeling zijn geweest van het leven op aarde? Met ‘gespiekte’ cijfers aan de ‘hemelpoort’ te gaan staan?

Nee hoor! De natuur is slimmer! Ze heeft ons dan weliswaar verstand gegeven, maar er ook voor gezorgd dat een groot deel van de hersenen niet kan gebruikt worden. Wat hierna komt moet dus wel iets zijn dat onze hersenen niet kunnen bevatten, en dat moet ook juist de bedoeling zijn. Pas op dié manier kan met ‘eerlijke’ cijfers het ‘eeuwig leven’ aangevat worden. Als je ‘goed’ doet, moet dat omdat je zo bent ingesteld, en niet om er ooit profijt uit te kunnen halen.

Enfin, we zien wel wat hierna komt. Benieuwd ben ik echter wél.

Willy