Actueel(2)

Mijn column van gister sprong wat uit de band qua inhoud, maar ik wist wel heel goed wat ik deed:

Ten eerste wou ik de ouderwets - logge administratie van ons landje toch wel even aan de kaak stellen;

Ten tweede wou ik door het zelf te doen een daadwerkelijk voorbeeld geven van hoe inspraak zonder inzicht altijd ‘meent’ het beter te weten, maar gemakshalve totaal geen rekening houdt met de vele factoren die tot een bepaald besluit hebben geleid.

En dus reikte ik zo’n minute-maid oplossing van de doorsnee ‘vermeende inspraakgerechtigde’ aan: ‘stuur ze dan toch een deurwaarder’!

Wel, heel lang geleden hoorde ik uit welingelichte bron dat vadertje staat niet gerechtigd is een deurwaarder aan te stellen voor het innen van belasting. Blijkbaar is dat dus nog steeds zo, maakt deel uit van ons heerlijk pakketje sociale vangnetten, en geldt het blijkbaar ook voor de verkeersbelasting.

Vroeger, toen ons land nog uit brave mensen, en vooral dan uit brave belgen bestond, werkte dit. Nu? Worden brave belgen steeds meer een zeldzaam verschijnsel. Een met uitsterven bedreigd ras.

Braaf en gehoorzaam zijn blijkt niet meer te lonen en is uit de tijd. Hoog tijd dat ook de overheid dit gaat inzien en de wetgeving navenant aanpast. Niet langer bedoeld voor braaf spinnende poesjes, maar voor klauwende beren en giftige slangen!

Terzake: de administratie staat voor schut en zet dan maar de grote middelen in: de politie ze op heterdaad laten betrappen. Zonde toch om het politiepotentieel daar als laatste redmiddel te moeten voor inschakelen?

Resumerend kunnen we dus stellen dat we, weer dank zij een van die sociale vangnetten, eigenlijk allemaal mee betalen aan de verkeersbelasting van de velen die lustig rondrijden zonder die belasting te betalen.

En of we nu zélf netjes betalen of niet, of we zélf autoriijden of niet, meebetalen doén we. Want waar vadertje staat miljarden misloopt aan allerlei gelijkaardige toestanden, om zijn begroting in evenwicht te krijgen kan hij niets anders dan ze dan maar te compenseren uit de zak van de brave belastingbetaler.

Oplossingen liggen dan ook niet binnen het bereik van de administratie, maar binnen het bereik van de politiek.

Maar je snapt het al: rechtvaardige wettelijke maatregelen kunnen, vooral dan bij de wanbetalers zélf, onsympathiek overkomen en tot stemmenverlies leiden. Want ook die wanbetalers gaan stemmen hoor! En dus blijft het parlement er liever af, neemt dat miljardenverlies er maar bij, en gaat vrolijk verder met het bedenken van betuttelende pamperwetjes.

Of … ze sturen de politie er op af. Dan is dié weer de slechterik, en zoals gewoonlijk, de kop van jut in een uit de hand gelopen sociaal systeem.

Willy.