Oorlog en vrede.

Zoals alle goede dingen in ons universum bestaan uit positief en negatief, zo ook: oorlog en vrede.

Vrede: hemels.
Oorlog: des duivels!

En toch, hoe gek het ook moge klinken, er kan geen vrede zijn zonder oorlog.

Waarom niet? Omdat zelfs brave mensen er voor zorgen dat vrede niet eeuwig kan zijn. Daarvoor vermenigvuldigen we ons veel te snel! Hoeveel miljard mensen wonen er ondertussen alweer op dat kleine aardkluitje?

En… hoeveel méér zouden er nu hebben gewoond waren de beide wereldoorlogen er niet geweest? Want elk van die gesneuvelde mensen zou ondertussen ook al over een leger van nakomelingen hebben beschikt.

We zouden al lang allemaal van honger gestorven zijn als de industrie niet zo vindingrijk was geweest. Treffend voorbeeld zijn kunstmatig gekweekte (en geslachte) dieren en pluimvee. Legbatterijen en goedkope kip… arme vogels die nooit de buitenlucht hebben gezien! Gaya protesteert met reden tegen deze wanpraktijken.

Maar… moesten die er niét zijn, hoeveel zou een kippetje, gekweekt bij de boer, niet kosten? Hoeveel mensen zouden nog te eten hebben?

De industrie, ondanks al haar wanpraktijken, zorgt ervoor dat we, met hoevelen we ook zijn, nog altijd te eten hebben. Maar dit kan niet eindeloos doorgaan, want enkele generaties later zijn we alwéér verdubbeld!

Maar toch gaan we vrolijk en onverantwoord door met ons te vermenigvuldigen. Tot wanneer? Tot we met zijn allen opeengeperst staan op onze planeet en niet eens meer kunnen bewegen? En er niet eens nog plaats is voor een grassprietje?

En dan is er de keuze: ofwel grijpt de natuur zelf in met enorme rampen of ziektes… (en dat doet ze heus wel!!!). Ofwel doen we dat zelf met een oorlog. In beide gevallen worden miljoenen mensen geëlimineerd, is er weer plaats en ademruimte, en blijken al die kindjes voor niks te zijn gemaakt.

Een derde mogelijkheid is natuurlijk ook dat, wàt de industrie ook doet, het niet meer kan worden bijgebeend en de helft van de wereldbevolking gewoon sterft van de honger.

En als we nu een klein beetje logisch denken: om al die gruwelijkheden te vermijden zit er maar één ding op: geboortebeperking.

Ja, ik weet het… vele moedertjes zullen nu boos gaan kijken. Maar ze kunnen toch niet onder de logica uit. Beter is het geboortecijfer af te stemmen op het sterftecijfer. En ik denk dat dit, rekening houdend met mensen die geen kinderen hebben of willen, zowat zou neerkomen op een maximum van twee kinderen per gezin. Is het minder, wel het zij zo.

Niemand wil immers kanonnenvlees op de wereld zetten!!!
Niemand verlangt naar een nieuwe gruwelijke oorlog.
Niemand wil zijn kinderen van honger zien sterven.
Niemand wenst een wereldomvattende epidemie die miljoenen mensen doodt.

Maar wie doet er iets aan om dit alles te vermijden? Ook niemand, want we blijven ons naarstig vermenigvuldigen. En dus blijven oorlog en vrede hand in hand gaan om ons ras van groter onheil te sparen. Een lugubere vaststelling. Dàt wel.

Geboortebeperking dan maar? Tja… nu komt de kat wel even op de koord:

Hoe? Waar? Wie?

Het ‘hoe’ is al opgelost. Er zijn voldoende anticonceptiva.
‘Waar?’, dat is een ander paar mouwen. Antwoord: overal, maar zijn alle volkeren even verstandig?
‘Wie?’: erger nog: ‘Wij niet hoor! Zij!’

Waarmee ik maar bedoel: elk volk zal altijd proberen in de meerderheid te blijven om zijn land te verdedigen. Maar als één volk de geboorten beperkt zou het wel snel kunnen overspoeld worden door anderen die daar geen boodschap aan hebben, en door hun aantal snel de beschaafde wereld zouden overwoekeren.

Nu al wordt die strekking zichtbaar. Je ei als een koekoek in iemand anders nest leggen omdat er bij jou geen eten meer is, is natuurlijk ook een optie!

Jammer. Het had anders gekund. En dus moeten we ons geen illusies maken: zo lang we niet met zijn allen echt verstandig worden zal er altijd oorlog en vrede moeten zijn.

Willy.