Islamofobie?

Mooie nieuwe woorden blijven onze spraakkunst dan misschien wel verrijken, maar niét onze volksaard. Het woord Islamofobie houdt namelijk in dat we een bepaalde godsdienst niet zouden vertrouwen of dulden. En dat doen we juist wél! We hebben geen probleem met vreemde godsdiensten, zelfs niet als ze er oorzaak van zijn dat bepaalde volkeren een vijftal eeuwen achterhinken. Elk gelooft wat hij wil, en als hij zich daar gelukkig in voelt, waarom ook niet?

Maar minstens het woordje ‘fobie’ is hier wat misplaatst. Het duidt namelijk op een irreële angst, zoals angst voor spinnetjes en dergelijke. Hebben we dat voor de Islam? Helemààl niet! We hebben ze hierboven nog allemaal op een rijtje hoor!

Onze bedenkingen zijn dan ook niet gebaseerd op een bepaald geloof, maar op een aanval op datgene waarvoor onze voorouders hebben gevochten.

Met bloed, zweet en tranen heeft ons volk de macht van de kerk afgeschud. We hebben er totaal geen behoefte aan om de klok terug te draaien en terug in bloedige religieuze oorlogen te worden meegesleurd.

Want eerlijk: zowat alle oorlogen in ons duister verleden wérden ook veroorzaakt door ‘diep gelovigen’, die ‘anders gelovenden’ het licht in de ogen niet gunden. Zijn we vergeten dat de eerste ‘veldheren’ juist pausen waren? Pausen die ons nu met paaiende woorden vergeefs proberen terug te winnen?

En dus voelen we er niets voor om de klok een tiental eeuwen terug te draaien. We hebben er allemaal de gevolgen van ondervonden en, “Neen, dank u”.

Ook kijken we (dus toch) een beetje wantrouwend naar ‘tot de Islam bekeerden’ onder ons eigen volk, en stellen vast dat dit precies het type mensen was dat vroeger koos om nonneke of pater te worden, en nu, wegens het vervagen van ons eigen geloof, zijn heil weer gaat zoeken in het fanatiek beleven van uit vreemde contreien geïmporteerde sprookjes. Liever Duizend en een nacht dan de gebroeders Grimm dus.

Die mensen hebben het al gezocht in religies als het protestantisme, Jehova’s getuigen en wat dan ook. In Amerika zoeken ze het dan weer in de vele alternatieve geloofsstrekkingen zoals de Scientologie Church of iets in dien aard (als het maar leuk klinkt). Maar steeds weer betreft het datzelfde soort ‘goedgelovige’ mensen, dat niet lijkt mee te willen in de menselijke evolutie.

En raar maar waar: een ‘geloof’ blijft een vrome uitstraling hebben. Een ‘sekte’ daarentegen straalt dan weer een kwaadaardige indruk uit. En toch is er tussen beide geen enkel verschil.

In de praktijk komt het er altijd weer op neer dat de aanhangers van een geloof of sekte nogal labiele mensen zijn die je alles kunt wijsmaken als ze er maar de geestelijke steun kunnen uit putten die ze ‘denken’ nodig hebben, en iets, het doet er niet toe wàt, moeten kunnen aanbidden om zich als mens bevestigd te zien. Moeten ze daarvoor een vijf- of tiental eeuwen achteruit?… het zij zo!!!

Zién die mensen dan niet in tot welke bloedbaden ons eigen fanatieke geloof heeft geleid? Hebben zij niet geluisterd in de geschiedenisles? Hebben ze daar geen conclusies uit getrokken?

En nochtans, de enige juiste conclusie ligt binnen handbereik: kijk in jezelf. Dààr zul je het antwoord vinden. Niét in de sprookjes van duizend en een nacht. Niét in de sprookjes van de gebroeders Grimm. Niét in wie je wat dan ook wil wijsmaken om je mens-zijn om te toveren in slaaf-zijn.

Willy.