Anno 0000

Tweeduizend jaar geleden leefde er dus een man, Jezus genaamd. En wonder boven wonder, ik geloof wel degelijk dat deze man heeft bestaan, en ik moet hem echt bewonderen.

Het moet ook een heel opmerkelijke man zijn geweest. Iemand die nadacht, zijn omgeving observeerde, en er de juiste conclusies uit trok.

Dat kon, in die tijd, niet van velen worden gezegd. Nu trouwens ook niet.

Zijn woorden en levenslessen klinken nu nog altijd door, maar spijtig genoeg hebben zijn volgelingen er weer een sprookje van willen maken dat telkens weer in een andere vorm werd doorgegeven. Zodanig dat het, in onze eenentwintigste eeuw, totaal ongeloofwaardig is geworden. En toch…

We kunnen ons dus wel de vraag stellen: was dat nu echt een goddelijke figuur of gewoon iemand die zijn volk uit de onwetendheid en de daardoor ontstane ellende wilde halen?

Eén zaak is zeker: er stonden geen stenografen, journalisten of micro’s in zijn omgeving als hij zijn toespraken hield. Schriftgeleerden waren zeldzaam en hadden er geen behoefte aan hun kunst, waarvan ze moesten leven, aan anderen te instrueren.

Zijn toehoorders konden enkel zijn woorden onthouden en doorgeven. En we weten het allemaal: de mens heeft altijd al problemen gehad met ‘iets doorgeven’. Als Jan 10.000 euro heeft gewonnen met de Lotto, dan is datzelfde bericht uit de vierde of vijfde hand (of mond) al gauw een paar miljoen! Stel je voor hoe het uit de honderdste mond zou klinken!

Zijn woorden zijn dus nooit letterlijk opgeschreven maar pas vele jaren na zijn dood op papier gezet. En wat bleef er dan nog over van het origineel?

Bovendien, diegenen die het uiteindelijk opschreven moesten het in een voor die tijd geloofwaardige vorm gieten en dat kon enkel door enorm fantaseren over hemel, hel en vagevuur. Dingen die toch niet op waarheid konden worden gecheckt.

En tot overmaat van ramp kwam er… de kerk! Die ging de op zich al ongeloofwaardige schrift nog verder verdraaien om er zelf beter van te worden. Andersdenkenden (of logisch denkenden), die als een gevaar voor de ‘onfeilbaarheid’ van de kerk werden aanzien, werden gruwelijk gefolterd en als heks verbrand! Hoéveel kennis en wijsheid is ons op die manier ontstolen door de kerk?

Was Jezus een ‘goddelijke’ figuur?

Ik denk het niet. Ik hou het er liever bij dat hij een verlichte geest had en het beste voorhad met de mensheid. Helaas, hij beschikte niet over de juiste communicatiemiddelen en moest roeien met de riemen die hij had.

Als je met al die factoren rekening houdt en logisch probeert te denken, kun je wel degelijk nog heel veel van hem leren. Zijn uitspraken, ontdaan van de mystiek, gaan tot heden ten dage nog altijd op.

Zijn ‘mirakels’ kunnen voor een groot deel aan de fantasie van diegene die het veel later opschreef worden toegeschreven. Of… een aantal ervan zijn misschien wel echt gebeurd en berusten in dit geval voornamelijk op suggestie.

Ik ben er namelijk van overtugd dat de menselijke geest zelf in staat is om vele ziekten te overwinnen. Ze moet enkel gestimuleerd worden. En de manier waarop Jezus bepaalde mensen wist te stimuleren zal in een aantal gevallen misschien wel hebben gewerkt.

Leeft Jezus nog?

Ik denk van wél! Ik denk zelfs dat mensen als hij na hun dood als een soort ondefinieerbare entiteiten ergens in ons collectief bewustzijn blijven hangen én ook daadwerkelijk op ons inwerken. Tenminste… toch op diegenen die er een boodschap aan hebben.

Ik baseer me hier vooral op zaken die ik zelf heb meegemaakt en niet zondermeer kan verklaren. Niet direct Jezus betreffende, maar een kort geleden ‘heilig verklaarde’ broeder Mutien, wiens graf in Malonne nabij Namen te bezoeken is.

Mijn vrouw, die zonder een pilarenbijtster te zijn, toch ‘gelovig’ is, bekwam al heel veel door ze aan ‘haar broedertje’ te vragen… kaarsjes voor hem te branden, en weet ik veel.

Ik heb er, als ‘ongelovige’ ook totaal geen bezwaar mee om met haar op ‘bedevaart’ te gaan naar Malonne. En telkens weer stel ik daar rare dingen vast. Niét direct om over naar huis te schrijven; niét direct om ze als een mirakel te aanzien. Integendeel. Mensen die zo niet direct alles wat rond hen gebeurt analyseren, zouden er niet eens bij stilstaan. Ik wél! Het zijn soms juist de op zich onbelangrijke zaken die tot belangrijke conclusies kunnen leiden.

Mijn conclusie in dit verband is dan ook dezelfde als die in verband met Jezus: sommige mensen hebben het écht goed gemeend met de mensheid; hebben écht werkende boodschappen verspreid en in hun leven zoveel echte wijsheid opgebouwd dat die wijsheid gewoon niet verloren wil of kan gaan, en tot het einde der tijden de hele mensheid blijft beïnvloeden.

Die mensen behoren dan ook zeker niet tot de ‘quantité négligeable’ van de mensheid, en sterven ook niet echt. En… raar maar waar… tijdens hun leven spelen ze nogal dikwijls een heel ondergeschikte rol. Het zijn geen gekroonde hoofden, geen zich in goud wentelende magnaten, geen befaamde politici.

Om het bij die broeder Mutien te houden: het was een nederig mensje, dat nederig deed wat van hem gevraagd werd, en ook heel nederig stierf. Niet bepaald een leven om er boeken over te schrijven. Het was dan ook pas nà zijn dood dat het hele bedevaartgedoe op gang kwam.

Waarom? Omdat hij nà zijn dood eindelijk de macht kreeg die hij als mens nooit had mogen smaken en ook nooit behoefte aan had.

Eigenaardige conclusie:

Ben ik dan tóch een gelovige? NEEN! Neen met klem. Maar ik sluit niets uit; probeer het enkel te ontdoen van de kinderachtige mystiek… probeer uit de fabeltjes de essentie te halen… en kom op die manier tot heel logische conclusies.

Mijn geloof is dan ook wel gebaseerd op ‘wat verteld wordt’, maar dan grondig geanalyseerd en geprojecteerd op hoe we ondertussen zijn geëvolueerd en wat we ondertussen meer weten dan onze voorouders.

Misschien is dat ook wel de juiste vorm van geloof.

Willy.