|
Flip de flitspaal.
Er was eens, in een heel groot bos, een boze flitspaal. Hij vond zichzelf heel belangrijk en heel nuttig voor de mensheid. En hij was zijn makers heel dankbaar dat ze hem op een plaats hadden gezet waar veel te flitsen viel:
Een lange recht weg die dwars door het eenzame bos liep. Een lange rechte weg waarop de stouten soms wel tot 120 km per uur durfden te rijden! Wàt een grove onbeschaamdheid!
Er stonden immers bordjes die aan elk die het horen wilde vertelden dat je daar maar 70 mocht rijden! Waarom? Joost mag het weten. Iemand kreeg daar zeker een kick van?
En natuurlijk, de luisteraars bleken daar geen oor naar te hebben. Er was namelijk geen gevaar, en ze wilden toch minstens tijdig op hun werk verschijnen.
En dàt was nu precies waar de dankbare taak van Flip de flitspaal moest beginnen: wie niet horen wil moet voelen.
-o-o-o-o-o-o-o-
En zo kwam het dat op een stralende zomermorgen kabouter Werknemer netjes tegen 70km per uur ons Flipje naderde. En, héél toevallig reed, even vóór Kabouter Werknemer, kabouter Slak tegen 50 km/u. Hij kon hem niet veilig voorbij wegens de vele tegenliggers.
Maar gelukkig kende kabouter Werknemer het verkeersreglement heel goed, reed graag veilig, en wist dat je een inhaalmanoeuvre altijd in zo kort mogelijke tijd moet uitvoeren om het gevaar voor tegenliggers te beperken. Maar dat was nu juist wat Flip de flitspaal helemaal niét wist!!! Niemand had hem dit verteld. En zéker kabouter Verlichte Geest niet die hem had uitgevonden. Wist dat zelf waarschijnlijk ook niet eens.
Maar zélfs als Flip dit had geweten, dan nog waren zijn hersens er niet op geprogrammeerd om te kijken waaróm iemand sneller reed. Hij kon alleen maar op snelheid reageren. Niét op toestanden. En van anticiperen op mogelijks gevaarlijke toestanden had hij van zijn leven niet gehoord.
-o-o-o-o-o-o-o-
En zo kwam het ook dat, toen er plots een opening van 1 km kwam in de file tegenliggers, kabouter Werknemer zijn kans schoon zag en vond dat hij, het verkeersreglement indachtig, het recht en de plicht had het gaspedaal in te trappen om kabouter Slak in korte tijd voorbij te rijden. Aldus anticiperend op een hardhandig treffen met kabouter Tegenligger.
En
flits! Daar werd Flip de Flitspaal wakker: 90 km/u? Jij bent mijn man, kabouter Werknemer! Make my day!
En ja hoor, een paar weken later viel een fikse boete in het paddenstoelen-huisje van kabouter Werknemer! Hij mocht zijn hele maandloon afgeven aan kabouter Staat.
Een sprookje?
Of een horrorverhaal?
Weetnie
Ik heb het in elk geval in een sprookjesvorm gepresenteerd voor het geval een van die verlichte geesten van het nieuw verkeersbeleid het ooit onder ogen mocht krijgen.
Want misschien
héél misschien
valt voor hem dàt soort kleuter-verhaaltjes nog nét te begrijpen.
Tenminste, als ze in die hogeschool ook het verkeersreglement grondig doorgelicht krijgen. Maar naar wat ik ooit met die mensen heb mogen meemaken vrees ik dat dit niét het geval is. Spijtig
want het verkeersreglement werd gemaakt in een tijd dat mensen nog hersenen hadden.
Willy.
|
