Music was my first love.

Was 7 jaar oud… en kreeg van mijn meter een mondharmonica cadeau! En al was het maar een tweedehands (of tweedemonds) ding waar haar eigen zonen zich al op hadden kapot geblazen, ik was er dolgelukkig mee.

En de volgende weken zal je Willy niet meer… je hoorde hem alleen nog. Blazend, zuigend, en zoekend tot het ding al zijn geheimen moest prijsgeven.

En ja hoor, korte tijd nadien kwam daar het eerste melodietje uit! Het was de toenmalige ‘hit’: “Aan het strand stil en verlaten”.

Algemene verbazing in mijn omgeving. Niemand had gedacht dat ik daar verder zou mee raken dan wat onduidelijk geblaas.

En vanaf die dag kon ik niet meer leven zonder een of ander instrument binnen handbereik. Helaas moest het duren tot mijn 17 jaar, toen ik zélf wat geld had gespaard, alvorens ik zelf een tweedehands instrument (accordeon) kon kopen. Gelukkig had mijn meter er ondertussen een gewoonte van gemaakt de afgedankte harmonica’s van haar zonen telkens op nieuwjaar cadeau te doen aan mij.

****************************** Op de  foto: ikzelf, staande, en een goede vriend, zittende Bij het begin van de golden sixties. ******************************

Maar goed, na mijn eerste accordeon te hebben gekocht nam ik me heilig voor om eindelijk muziek te gaan leren. Het is er nooit van gekomen.

Ten eerste waren muziekleraren, tenminste in dié tijd en dié plaats, wat excentrieke figuren die hun ‘kunst’ eigenlijk liever voor zichzelf hielden en dus ook maar heel weinig energie in het doorgeven van die kunst staken.

Ten tweede vond mijn vader dit maar belachelijk tijdverlies.

En dan… eist het leven zijn tol: je huwt, krijgt kinderen, krijgt andere prioriteiten en vooral… problemen. En muziek maken blijft je wel bekoren, maar je hebt amper een klein beetje tijd om even gitaar te leren spelen… andere dingen uit te proberen… maar allemaal in je eentje. Serieus muziek leren komt er niet van.

Pas als de kinderen de deur uit zijn heb je weer tijd voor jezelf, en weet je het eindelijk waar te maken muziek te leren lezen en (dit keer perfect) naspelen. Al moest dat dan wel weer door zelfstudie.

Ondertussen, ouder wordend, word je ook financieel minder afhankelijk en kun je een volwaardig keyboard kopen waar je alle kanten mee uit kunt.

Ondertussen stel je ook vast dat de computertechnologie ook op dit gebied niet heeft stilgestaan en dat, als je over de nodige programma’s beschikt, de mogelijkheden om zelf te musiceren in studiokwaliteit eigenlijk onbeperkt zijn geworden.

En ja, music was my first love, en zal ook mijn laatste zijn. Maar er zijn helaas ook consequenties! Zo kan ik bijvoorbeeld nog moeilijk genieten van de nochtans perfecte muziek op radio en CD’s. Als je eenmaal het plezier dat zelf musiceren je verschaft hebt leren kennen… dan gaat passief luisteren je al heel gauw vervelen!

Willy.