Toen ik in het begin van de jaren 60 de verkeerswereld binnenstapte, bestond de wegcode uit een honderdtal ondubbelzinnige en eenvoudige regels, en een vijftigtal verkeerstekens. Je kon het in boekenwinkels kopen en het was nog niet een vierde van een gewone pocket.

Maar het verkeer evolueerde. Er kwamen steeds meer auto’s bij. Er kwam steeds meer vrachtverkeer bij, want ook dàt evolueerde van binnenschip en trein naar rijbaan.

En de wegcode, die evolueerde mee. Van een kwart pocket werd het op termijn een dikke bijbel en moest op een bepaald moment zelfs worden uitgesplitst in de gewone wegcode die iedereen kent, en de ‘wegcode van de wegbeheerder’, even dik, maar waarvan de modale burger eigenlijk geen weet heeft of hoeft te hebben. Die handelt namelijk over de strikte regels bij het plaatsen van verkeersstekens en zo.

Gelukkig zaten er, toén toch, schrandere mensen op het ministerie van verkeerswezen en werd kort op de bal gespeeld. Elke evolutie in het verkeer werd met argusogen bekeken en de wet navenant aangepast. Hopeloos voor wie er beroepshalve moest mee werken, maar heel effectief en aangepast aan de evoluerende werkelijkheid.

Waar hadden we anders nu gestaan, nu het verkeer en de diversiteit ervan meer dan verdubbeld is? We zouden het niet meer kunnen rooien met de simpele regeltjes van 50 jaar geleden.

Wel, we kunnen het ook niet meer rooien met de vele andere wetten, die totaal niét zijn meegeëvolueerd met de realiteit! En als ze dat wél al deden, dan worden ze gewoon niet waargemaakt ‘bij gebrek aan controle’… of bij gebrek aan ‘lust tot controle’. Anderzijds werden er dan wél wetten gemaakt die de negatieve kanten van de realiteit ronduit beschermden en aanmoedigden!!! Negatieve anticipatie dus.

En die realiteit… Jongens! Die is een pak verder aan het evolueren dan het verkeer dat ooit zal doen.

Ik wil nu even niét een voorbeeld over het vreemdelingenprobleem geven, maar een doodsimpel wetje dat aantoont tot wat gebrek aan controle leidt: twee jaar geleden werd in het parlement een wet gestemd die verplichtte dat op een affiche dat een huis of appartement te huur stelt, de huurprijs ondubbelzinnig werd vermeld.

Als ik vandaag, na meer dan twee jaar, op straat loop, zie ik honderden afiches met huizen te huur. Maar op zowat geen enkele staat de prijs vermeld. Niet enkel particulieren, maar ook immo-agentschappen vegen er vierkant hun cijfer aan… en worden niet gecontroleerd, laat staan beboet!!!

Hadden de eerbiedwaardige leden van het parlement dan niet beter thuis gebleven en een droge luier omgedaan? Wat zitten die mensen daar hun tijd te verspillen aan wetten die ze toch niet laten naleven?

Trouwens, wié moet ze doen naleven? De politie? Ho ho… dat is wél een burgerlijke en geen gerechtelijke zaak!

Een andere instantie? Welke? We hebben er geen! Of tenminste niet in een voldoende effectieve vorm. Hier en daar een “inspecteur” met een wat wazig omschreven taak en bevoegdheid… Soms wél en soms niét gemotiveerd omdat hij wel weet dat hij maar een klein druppeltje op een gloeiende plaat is… en waarschijnlijk niet eens goed weet waar zijn bevoegdheid precies begint of eindigt.

Want politiescholen bestaan er wel en functioneren perfect. Maar een degelijk opleidingscentrum voor dergelijke ‘controlerende’ ambtenaren, én een instantie met een statuut voor de afgestudeerden? Bij mijn weten bestaat dit niet. En ja… als het niet bestaat dan bestaat het niet hé? Punt andere lijn!

Neen verdorie! Mijn opinie: wat niet bestaat moet dan maar uitgevonden worden. Dààrvoor hebben we parlementairen, en niet om kousen te zitten breien op hun goed betaalde zitje.

En ja hoor, op die manier draaien we gewoon dol: mensen van vandaag moeten met wetten van gisteren maar zien hoe ze morgen overleven. Je reinste gok!

Bedankt voor de moeite, dames en heren politici! En brei naarstig verder.

Willy.