Ik had het er al over dat ik totaal geen behoefte heb om als een ouwe bok naar groene blaadjes te loensen. Waarom eigenlijk niet? Zijn ze dan niet om op te eten, die lieve engeltjes die met hupse pasjes langs straten en pleinen flaneren? Net fel gekleurde snoepjes.

Wel, die engeltjes, hoe sexy ze er ook uit zien, verbergen nogal dikwijls groot kaliber schietgeweren en zware explosieven onder hun lieftallige vleugeltjes.

Want niet alles is wat het lijkt, en hoe ouder je wordt, hoe meer doorzicht je in dit alles krijgt. Wurgslangen en wratterige heksen kunnen best als mooie madeliefjes zijn vermomd, hoewel ook het omgekeerde mogelijk is.

Maar ook als ze niets van dit alles lijken te zijn, blijft het, zelfs, en zéker voor jonge mannen, opletten geblazen. Want tijdbommen kunnen soms pas heel laat ontploffen! En soms weet de draagster niet eens dat ze er eentje meezeult.

Het manifesteert zich dan soms pas als ze zich gaat realiseren dat ze echt niet voorbereid was op het delen van haar leven met een man en kinderen. Al heeft ze die dan ook zelf gewild.

Dus niet over mijn schouder kijken? Och, jawel hoor als ze echt mooi zijn. Waarom niét? Maar dan op de manier waarop je een kunstig schilderij bewondert.

Gewoon genieten van het uitzicht. Mooi is mooi, en of dat nu een ets, een beeld, of een mens is, als het mooi is is het mooi. Je zou volslagen immuun moeten zijn voor elke vorm van esthetica als je daar niét naar kijkt. Maar verdere voorstellingen maak ik me daar niet meer bij. Oh nee!

Of het er vanbinnen in dat snoezige kopje ook allemaal zo mooi uit ziet, dat laat ik aan de jeugd over om te ontdekken. Liever zij dan ik. Alles heeft zijn tijd.

Maar ach, ik hoef het vrouwelijk geslacht echt niet te hekelen noch over één kam te scheren. Voorbeelden genoeg van mannen die al even grote valstrikken zijn. Maar er is een groot verschil.

Hun camouflagetechnieken zijn veel doorzichtiger dan die van vrouwen. Of komt dat omdat ik het als man onmiddellijk doorzie? Waarschijnlijk wél, want vrouwen lopen er toch telkens weer zo graag zienderogen in!

Hebben vrouwen dan een ander soort ogen? Of zijn hun hersenen anders geprogrammeerd? Wat zou daar dan de reden voor kunnen zijn? Alles heeft immers een reden! Zorgt de natuur er op die manier misschien voor dat ook schurken de kans krijgen zich voort te planten?

Waarschijnlijk wél, want zoniet zouden er al lang geen schurken meer rondlopen als ze nooit de kans hadden gekregen zich voort te planten.

Maar… eigenlijk ook geen beeldschone meisjes meer met al dan niet het innerlijk van een boze heks. En dat zou het aanzicht van de wereld toch wel een stuk saaier maken.

En dus: laat maar zoals het is. We vechten het wel uit en proberen door het bos de bomen te zien. En dames: laat jullie mannen maar genieten van de aanblik van de esthetische wonderen der natuur! Het oog wil ook wat, en de giftige inhoud lust hij toch niet!

Wie het immers, met al dan niet enkele scherpe kantjes, zondermeer goed kan vinden bij zijn partner, mag zich gelukkig prijzen en hoeft niet verder te zoeken. Hoéveel sexy engeltjes zijn pad ook kruisen. Hoé de verleiding ook aan zijn deur komt kloppen.

Spanje heeft daar een treffend spreekwoord voor:

“Más vale lo mal conocido que lo bueno por conocer.”

Het betekent dat het slechte dat je kent, nog altijd meer waarde heeft dan het ‘goede’ dat je nog moet leren kennen…

Voor de een een exacte wetenschap, voor de ander een doordenkertje.

Mannen beseffen ook niet altijd dat zijzelf eigenlijk enkel maar op een paar plezierige uurtjes uit zijn, maar dat vrouwen al direct gaan denken aan nestjes bouwen, kerkklokken horen luiden, en hun prooi niet zo gewillig meer lossen!

Met het eerste heeft hij geen probleem: een wederzijds pleziertje en tot ziens. Voor het tweede wil hij toch even beter kijken welk vlees hij in de kuip heeft. Tenminste… als ze hem daar nog de kans voor geeft!

Willy.