Nog maar even zo een van die Spaanse solidariteits-toestanden waarnaar wij het nakijken hebben.

Voor het eerst in mijn leven reed ik langs Spaanse wegen, en op een bepaald moment reed ik achter een vrachtwagen. Plots ging diens rechter knipperlicht branden. Ha! Hij zou afslaan en dan was ik er vanaf. Alhoewel… ik vroeg me af waar die kerel wou afslaan, want rechts naast me was een afgrond van toch wel 100 meter diep!

Maar hij sloeg niet af! Bleef gewoon doorrijden. Ik keek of er tegenliggers waren en reed hem voorbij. Later op de dag had ik precies dezelfde situatie voor, en nog eens en nog eens. Toen begreep ik het:

Als een Spaanse trucker zijn rechter knipperlicht aansteekt, betekent dit dat je hem voorbij kunt! Met andere woorden: vanuit zijn hooggeplaatste positie kijkt hij niet alleen uit voor zichzelf, maar ook voor jou!

En dat kwam enkele dagen later volledig tot zijn recht toen i k over een steile, kronkelende bergpas reed, en me plots achter een kilometers lange file trage vrachtwagens bevond.

De achterste liet op een bepaald moment zijn rechter knipperlicht werken. Ik reed voorbij en stelde vast dat ze dat allemaal gedaan hadden. Lustig reed ik truck na truck voorbij. Tot enkele vrachtwagens vóór me eentje zijn arm uit het raam stak als een soort stopteken. Ik glipte tussen twee trucks in die netjes plaats maakten voor me, en ja hoor! Even later kwam een tegenligger af. Daarna gingen alle knipperlichten weer aan.

Betrouwbaar? 100%!!! Aanvankelijk lijkt dat systeem een beetje griezelig, want tenslotte leg je blindelings je leven in hun handen op bochtige, onoverzichtelijke wegen! Maar dat kan. Ze kijken echt voor je uit en zullen je heus niet laten verongelukken. Moeten daar waarschijnlijk een soort erecode voor hebben.

Het maakte mijn verdere reis, ondanks de soms smalle wegen, een stuk ontspannender. En vrachtwagens vond ik niet langer een hinder op de weg, maar voelde me er pas veilig tussen. Ontroerend hoe die camioneros niet enkel op zichzelf, maar vooral op de medemensen om hen heen letten.

Later kreeg ik ook door dat, als je langs de weg lekker en goedkoop wilt eten, je dat moet doen aan restaurants waar veel vrachtwagens op de parking staan. Daar heb je gegarandeerd goede kost en heb je meteen nog een leuk babbeltje ook, want die truckers zijn ongelooflijk sociaal en zullen je, als je buitenlander bent, zéker helpen bij je keuze van een menu. Desnoods met handen en voeten uitleggen waaruit het bestaat, hoe het smaakt en wat er allemaal insteekt.

Wat ik daaruit leerde is dat niet de infrastructuur waarover je beschikt een probleemloos verkeer schept, maar wél de mentaliteit van de chauffeurs onderling.

Spijtig dat bij ons, ondanks onze kostelijke wegeninfrastructuur, die mentaliteit heel eenzijdig uit alleen maar egoisme bestaat. We zouden het ons toch zoveel makkelijker kunnen maken door niet alleen maar voor onszelf te denken! Want hoe meer rijstroken wij hebben, hoe eerder gaan we er eentje (liefst de middenste, want daar kun je alle kanten uit) voor ons alleen opeisen en kunnen alle anderen de boom in!

Willy.