Soms valt het me op hoe weinig mensen naar anderen, en hoeveel ze enkel maar naar zichzelf willen luisteren. Ze doen een heel monologisch verhaal en houden dan plots op, kijken je aan en vragen wat je mening daarover is. Maar vóór je ook maar de tijd hebt om je mond te openen zijn ze alweer bezig met een heel ander onbenullig verhaal.
Ik kan daar maar één conclusie uit trekken: ze horen zichzelf graag praten, en stellen de vraag naar jouw mening alleen maar retorisch. Overtuigd als ze zijn dat je ze toch gelijk zult geven. En met die zaligmakende gedachte beginnen ze dan maar snel aan een nieuw verhaal.
En dan gaan ze tevreden naar huis. Ze hebben weeral gelijk gekregen?!?
En ik, ik vind het al lang oké hoor. Als dat ze gelukkig maakt! Ben ze zelfs dankbaar dat ik geen commentaar moet geven. Dat bespaart me in het vervolg het luisteren naar ze. Ik kan me dan stilletjes afsluiten en aan prettigere dingen denken. Ik val dan toch niet door de mand als ze me plots iets vragen, want ze wachten een antwoord toch niet af. Heerlijke, lieve mensen! Toch?
Zo sociaal als een bende kippen: aan één stuk door
kakelen. Niks zeggen! Alleen maar praten. Over wàt dan ook. Milieuvriendelijk ook nog, want je hoeft geen radio of TV aan te zetten voor de sfeer als ze in de buurt zijn.
Ik ken er zo een stuk of wat, en als die langskomen kan ik héérlijk relaxen. Sluit mijn oren af (jawel, dat heb ik geleerd. En zonder oordopjes!) en ga de spirituele toer op, zoekend naar ergens een muze die me misschien weet te inspireren voor weer een nieuw column op mijn blog.
Bij mannen gaat het dan meestal over de voetbal of over het nieuws zoals de nieuwslezer het voorgekauwd heeft en iedereen dus al gehoord en gezien heeft
en voor evangelie aanneemt. Commentaar hierop is dus overbodig en wordt evenmin gevraagd. Héérlijk sociaal. De stem van het volk. Uniform. Op één lijn met de visie van de nieuwsdienst! Eendracht maakt macht is toch onze leuze hé?
Iemand zei me ooit: Wie de informatie heeft, heeft de macht! Ik stond er niet echt bij stil. Interpreteerde het anders. Vond dat inderdaad, als iemand bepaalde informatie of kennis had, hij dat als een zekere macht over anderen kon gebruiken.
Als je dat echter op de nieuwsdienst projecteert kom je tot andere bevindingen. Want inderdaad, de nieuwsdienst zit overal met de neus bovenop. En die informatie
daar doen ze mee wat ze willen. Presenteren het positief of negatief naar gelang hun eigen politieke voorkeur
en hebben de massa volledig in de macht. Althans het domme gedeelte ervan.
Vrouwen daarentegen zijn meestal minder in politiek geïnteresseerd, maar daar steekt dan weer een ander fenomeen de kop op. Aan een aantal vrouwen uit mijn omgeving durf ik niet eens meer vragen hoe gaat het?, want dan krijg ik gegarandeerd weer het hele medisch dossier, dat ik ondertussen al lang vanbuiten ken, afgerammeld. Tot in de diepste details!
Als ik nu nog dokter was, dan zou ik een dergelijk antwoord op die vraag begrijpen. Daarvoor dienen dokters nu eenmaal. Maar gewoon op een beleefdheidsvraagje een lichaam zich binnenste buiten zien keren? Slechte nieren
hoofdpijn
longen om zeep
hartritmestoornissen
ruzie met de echtgenoot
een zweer op dit, een puist op dàt
verstopping
diarree
Neen hoor, aan dit soort vrouwen vraag ik nóóóóit meer hoe het gaat! Geschrapt uit mijn lijstje met openingszinnen.
Ergens vind ik de Franse taal dan weer leuker. Op de vraag ça va? volgt steevast de wedervraag ça va?, of et toi? En een zinniger gesprek kan beginnen. Een antwoord op die vraag krijg je niet, en is ook niet de bedoeling.
Willy.
|