|
Gisteren had ik het over de interface van pc programmas. En daar zit ik nu te denken over onze eigen, strikt persoonlijke interface, en stel enorme gelijkenissen vast!
Onze eigen interface is, net als bij een pc programma, de manier en het beeld waarop we ons aan anderen presenteren, met anderen communiceren en hoe we bij die anderen overkomen. Dat heeft in de meeste gevallen weinig of niets te maken met onze ware aard. Dié kun je pas echt ontdekken als je met de persoon in kwestie je leven helemaal gaat delen. Dan komt veel naar boven waar je totaal geen weet van had.
Want net als bij een pc, kunnen leuke interfaces verdomd veel verbergen achter een leuk figuur, innemende glimlach en verleidelijke ogen! En helaas, hoe dikwijls staren we ons niet blind op zon leuke interface? En hoe lang kan het soms duren alvorens we doorhebben dat daarachter enkel maar grenzeloze leegte, of juist drommels gecompliceerde gevoelens zitten?
Daarom ook is liefde op het eerste gezicht je reinste bedrog! Dat kàn gewoon niet. Dat is verliefd worden op een interface. De huwelijken of relaties die dààrop zijn stukgelopen zijn ondertussen al ontelbaar geworden maar het blijft hoog scoren. Niet verwonderlijk ook. Iedereen kijkt wel graag op een leuke snoet. En je loopt er in
en je kunt enkel maar hopen dat de rest ook wel zal meevallen. En een zeldzame keer is dat ook wel zo.
Maar hoe leuk die interface ook lijkt
het is niet dààrmee dat je je leven deelt! Als achter die interface verder niets zit, dan wordt de relatie al gauw als vervelend aanzien. En de gevoelens, die aanvankelijk louter sexueel waren, blijken niet duurzaam genoeg om een relatie blijvend te voeden. Gewoon omdat ze met geen mogelijkheid kunnen worden doorgetrokken tot het geestelijk niveau.
Zit bovendien achter die interface een gecompliceerd wezen dat niet eens van zichzelf houdt, dan ben je nog verder van huis.
Doorheen de geschiedenis van de mensheid zijn er miezerige, kleine mensjes geweest die grootse dingen hebben verwezenlijkt.
Maar ook stoere kerels die grote, stralende lantaarns leken maar die, zodra je er even tegen zucht, uitdoofden als een kaars, of er gewoon nooit in slaagden ook maar enige positieve bijdrage te leveren aan de maatschappij of aan de mensen waarmee ze samenleefden.
En toch zijn het vooral die grote lantaarns die geschiedenis hebben geschreven. Niét om wat ze in werkelijkheid waren, maar omdat ze in de kijker wisten te lopen en de juiste mensen als geestelijke achterban wisten te kiezen. Veel van hun daden zijn heel zeker toe te schrijven aan de vele nederige mensen achter de schermen, die geen behoefte hadden aan schijnwerpers en hun werk in alle stilte deden. Zonder die mensen zouden die stoere binken ineengeschrompeld zijn als leeglopende ballonnen.
Mijn conclusie is dan ook dat een leuke interface mooi meegenomen is, en als het uiterlijk ook nog overeenstemt met het innerlijk, dan is het super. Maar helaas
soms wel héél ver te zoeken!
Mijn ervaring is trouwens dat mensen steeds weer, en meestal onbewust, geneigd zijn kringetjes om zich heen te bouwen:
- Een wijde kring: hoe zich voordoen bij vreemden?
- Een halfwijde kring: hoe zich voordoen bij vrienden en familie?
- Een dichte kring: hoe zich gedragen in het gezin of relatie?
Wel, elk van die kringen zal diezelfde persoon totaal anders ervaren. Enkel de dichte kring kan écht weten met welk wezen je hier te maken hebt. En dat kan meevallen, maar ook heel erg teleurstellen!
Als voorbeeld denk ik nu aan een persoontje, gelukkig net ver genoeg van mijn bed (én te jong) om erdoor geïnfecteerd te raken, maar dicht genoeg om haar levenswandel objectief te hebben kunnen nagaan en er conclusies uit te trekken.
Op het eerste zicht een rond, vriendelijk, eerlijk gezichtje waaraan je de absolutie zou geven zonder biecht. In haar omgang met de mensen buiten haar kleine eigen kring echt een schatje. Enkel haar figuur zit haar een beetje tegen, maar toch, mannen (van een bepaalde soort) zwermen er als bijen omheen. Lijkt dan ook echt een gezellig huismoedertje. Zo van het type dat mannen er toe aanzet om maar snel een knus nestje te gaan bouwen. Vooral dan mannen die van geen ander hout pijlen weten te maken trappen daar in.
Je moet er dan ook niemand die zich nog nét even buiten haar dichte kring bevindt, enig kwaad proberen over te spreken.
Je moet ook niet proberen mannen te waarschuwen! Die geloven je toch niet. Maar o wee wie in dat dichte kringetje wordt opgeslorpt! Dan word je letterlijk en figuurlijk leeggezogen. Lijkt het alsof een loodzware aanhangwagen wordt aangehaakt. Dàn pas stel je vast dat het in werkelijkheid een boosaardige, allesverslindende draak is. Een draak die desnoods over lijken gaat om haar doel te bereiken: overleven zonder een poot te moeten uitsteken.
Innige deelneming voor al wie in de netten van dergelijke wezens verstrikt raakt.
Tja
interfaces
die kunnen zo bedrieglijk zijn als wàt. Met een pc programma kun je er soms zelf wat aan sleutelen, of gewoon buitengooien. Met mensen zit het echter wel een beetje anders in mekaar.
Willy.
|
