Ik weet dat de meerderheid van het mensdom het niet met me eens zal zijn, maar het mooiste wat je in het leven kan overkomen is vriendschap! En daarin zijn verschillende combinates mogelijk:

1. Vriendschap tussen mannen;

2. Vriendschap tussen vrouwen;

3. Vriendschappen tussen man en vrouw.

Een vierde mogelijkheid, en helaas een mogelijkheid die de woorden ‘vriend’ en ‘vriendin’ in een heel ander daglicht heeft weten te stellen is de holibi-vriendschap, maar daar wil ik het niet over hebben. Stuit me teveel tegen de borst. Ruikt teveel naar ‘trendy’. Ruikt teveel naar meehuilen met de wolven in het bos, tot wàt dat ook mag leiden. Ruikt teveel naar ‘alles kan en alles mag’: het ‘vrijheidsbeeld’ van de huidige generaties, maar ook een grote stap naar de totale decadentie.

Of deze laatste categorie nu al dan niet ‘anders’ in mekaar steekt in het hoofd weet ik niet. Waarschijnlijk niet. Waarschijnlijk spelen andere factoren een rol. Zoals bevoorbeeld het weigeren zich aan te passen aan de wensen en noden van een ander geslacht… aan een ander soort denkwijze… Of gewoon te stom zijn om dat ook maar te kunnen proberen.

Maar of het fysisch gevoel daar een rol in speelt betwijfel ik toch.

Nu, dat moeten zij maar onder elkaar uitvechten. Niets om mij persoonlijk zorgen over te maken. Hetero’s kunnen hier alleen maar tolerant over proberen te oordelen. Ver of dicht bij mijn bed… zo lang het maar niet IN mijn bed is

Vriendschap dus. Het mooiste in het leven? Mooier dan liefde? Jazeker. Liefde neemt. Vriendschap geeft.

Liefde neemt zo lang er te nemen valt… en houdt dan op. Liefde zuigt een persoon op… en spuwt daarna nogal dikwijls de beenderen uit. Of wat er ook maar aan onverteerbaars van overblijft.

Vriendschap geeft en schept vreugde uit het helpen van de ander. Veel minder voorwaardelijk dan liefde. Natuurlijk zijn er voorwaarden: gelijkgezindheid in bepaalde mate… er zorg voor dragen mekaar niet te kwetsen, en àls dat dan al gebeurt de juiste pleister voor de wonde zoeken.

Vriendschap is ook veel minder gecompliceerd. De eisen liggen helemaal anders. In vriendschap is er bevoorbeeld geen competitie. In liefde meestal wél. In vriendschap gaat het er ook niet om wie de beste, mooiste of grootste is. Het is veeleer een geestelijk verschijnsel. Wie dat anders ziet weet niet echt wat vriendschap is.

In vriendschap neem je mekaar zoals je bent. Jong, oud, lelijk, mooi, dom of slim… het doet er allemaal niet toe. Je vindt het gewoon goed met mekaar, je kunt op een leuke manier communiceren of mekaar helpen, en meer moet dat niet zijn.

Iemand zei ooit: “Vriendschap is een heleboel van mekaar verwachten maar er nooit om vragen”. Wel, daar heb ik mijn ernstige twijfels over!

Vriendschap is juist niéts van mekaar verwachten, tenzij begrip. En zelfs dààr niet om vragen! Gewoon blij zijn dat dit begrip er is, en begrijpen als het er niet altijd en voor alles kan zijn.

Anderen zeggen dan weer: “Vrienden mogen kijven maar moeten vrienden blijven”. Nog sterkere twijfels: voortdurend met mekaar in de clinch liggen en toch pretenderen ‘vriend’ te zijn? Kom nou!

Vriendschap is iets wat je aanvoelt, en dat kan heel diep gaan. Liefde is veel meer visueel gericht en helaas, hoewel het niet zo lijkt, veel oppervlakkiger. Ook veel voorwaardelijker! Liefde ‘lijkt’ alleen maar hechter, vanwege de sociale banden: de kinderen, de familie…

Een vriend die uiteindelijk geen vriend blijkt te zijn laat je gewoon vallen. Geen haan die er naar kraait. Maar als de ‘liefde’ sociale banden heeft gesmeed wordt dat een pak moeilijker!

Als het dàn tot een breuk komt, staat het hele hoenderhok op stelten. En dus blijft men maar bij elkaar ‘in lief en leed’… zoals dat heet. En nog rijmt ook.

De combinatie van liefde én vriendschap zou natuurlijk ideaal zijn en tot een ideaal koppel moeten leiden. Maar bestaat dit? Is dat mogelijk? Of is dit gewoon teveel gevraagd? Dat het wel degelijk bestaat zal wel. De vraag is eerder: kan het blijven bestaan? Kan ondanks de vele struikelblokken die combinatie overleven?

Want wat liefde betreft zijn er ontelbare destructieve factoren: jaloersheid bevoorbeeld! Zodra de partner iemand van het ander geslacht contacteert voelt men zich al bedreigd! En ja… soms terecht. Maar wie zich het eerste bedreigd voelt is natuurlijk de partner die best weet dat hij of zij tekort schiet in de relatie.

In vriendschap speelt dit allemaal geen rol. Je kunt honderd vrienden hebben, maar meer dan één liefdespartner schijnt zelden te lukken.

Blijkbaar is dit één van de ‘onlogische’ trekjes van de natuur? Misschien is dit maar het beste ook. Maar als ‘natuurverschijnsel’ blijf ik het eigenaardig vinden. Buiten dit ene fenomeen heb ik tenminste nog nooit ergens een onlogisch element gevonden in de natuur.

Willy.