|
Ik kan het weer niet laten. Mijn oude beroep komt telkens weer boven, en dan moet ik er over praten: verkeer. Ooit mijn beroep
mijn hobby en mijn leefwereld.
Gister deed een voorvalletje me er weer aan denken: ik zat bij een dame in haar auto. Ze reed veilig en vlot stelde ik vast, en het gesprek liep naar de verkeersveiligheid toe: zelfoverschatting van de jeugd en zo
en ik besloot even een visje te werpen.
Ik vroeg haar of ze er enig idee van had hoeveel meter ze nodig had om te stoppen, als ze 60km/u reed.
Ze dacht diep na en antwoordde na enige tijd: Toch wel
euh
5 meter denk ik? Ik slikte even, maar toen ik haar zei dat het 36 meter was viel haar mond open van verbazing!
Een vuistregel om je remafstand te bepalen bij een plots opduikende hindernis is de volgende: het kwadraat van een tiende van je snelheid. 60 km/u is dus 6X6=36m. 120km/u is 12X12=144m!!!
Autofabrikanten zullen het hier wel niet mee eens zijn: hun theoretische remafstanden zullen een pak lager liggen. Niet moeilijk! Die berekenen de effectieve remweg. Dus vanaf het moment dat de remmen beginnen te werken, tot de auto stilstaat. Ze houden totaal geen rekening met het schrikmoment! En dat schrikmoment varieert tussen MINSTENS één seconde voor de rappe reageerders, tot 2 of meer seconden voor de trage.
Ik weet drommels goed waarover ik spreek want ooit had ik de gelegenheid dit met een speciaal daarvoor uitgeruste auto uit te testen op honderden proefpersonen van allerlei pluimage. Het gemiddelde lag op anderhalve seconde. En dat waren dan nog mensen die voorbereid waren. Die wisten dat ze op een bepaald moment plots zouden moeten stoppen. Die dus op scherp stonden.
Maar hoeveel chauffeurs stààn op scherp onder het rijden? Weinig! Ze babbelen met passagiers, luisteren naar de radio, dromen soms weg waar ze te traag moeten rijden vanwege weer een domme beslissing van de overheid
En dan plots gebeurt iets! Totaal niet verwacht, zoals meestal. En dan kan het schrikmoment wel gauw de pan uitzwieren. Neem dus de hierboven vermelde formule maar aan als de meest realistische remafstand!
En daar gaan we nu even op voortborduren: als je 50km/u rijdt, leg je per seconde 13,88 meter af. Afgerond: 14 m. Stel dat je in een bebouwde kom rijdt met voorrang van rechts. Je kruist een zijstraat van pakweg 15 meter breed, voetpaden inbegrepen. Als een plots een wagen opduikt van rechts, dan zit diens linkerkant ongeveer in het midden van die weg, en ongeveer 7,5 meter van je af.
Als je nu 50km/u, of 14m/sec rijdt
snap je het al? De snelste reactietijd in acht genomen, 1 seconde dus, zal je auto pas 14 m verder beginnen te remmen, maar zit je na 7,5 m al pardoes tegen die andere wagen aan! Met andere woorden, als die opduikende chauffeur ook daadwerkelijk zijn voorrang neemt, dan zit je er al bovenop alvorens de remafstand ook nog maar begint! Remsporen hoeven niet eens gezocht te worden, want die zijn er niet. Kúnnen er ook (nog) niet zijn!
Stof tot nadenken dus! Ik vrees dat rijscholen hier veel te weinig aandacht aan schenken. Dàt is een der voornaamste redenen van zoveel ongevallen.
Maar de overheid is er ook nog hoor! En die speelt daar, op hààr specifieke (domme) manier op in: meer en meer snelheidsbeperkingen. Tot op zekere hoogte terecht. MAAR!!! Hoe sneller je rijdt, hoe allerter je bent, en hoe korter je reactietijd. Te traag rijden daarentegen, leidt tot verveling, afleiding, minder allert zijn en
véél hogere reactietijden!!!
De boodschap hieraan verbonden, voor de overheid, is dus: de kerk in het midden houden! Géén onnozele en onlogische snelheidsbeperkingen, maar weldoordachte. Rekening houdende met alle factoren. Vooral dan met het feit wat duidelijk té traag rijden, psychologisch doet in de hersenen van een chauffeur.
Zo lang dàt principe over het hoofd wordt gezien kúnnen de ongevallencijfers niet dalen, maar integendeel verhogen. Wàt ze ook met de gemanipuleerde statistieken proberen te bewijzen om hun gelijk te halen, en ondanks alle geldverslindende pogingen die worden gedaan om dat nieuwe toverwoord snelheidsbeperking tot op het bot uit te melken.
Maar goed
we weten nu meer over remafstanden en we zouden voorzichtiger moeten geworden zijn
of niet eens meer durven rijden? Toch wel hoor! Want er is heel veel dat we kunnen doen om onze veiligheid te garanderen: afstand houden bijvoorbeeld!
Stel, je rijdt 120km/u op een autoweg. Je weet nu dat je remafstand in dit geval 144 meter is. Oei!!! Wàt als de wagen vóór me plots remt? Hoe ver moet ik van hem af blijven om nog tijdig te kunnen reageren?
Gelukkig
is dat makkelijker uit te vissen dan je denkt! Hoeft er niet eens wiskunde bij te komen kijken. Op elk gewenst moment kun je binnen enkele seconden te weten komen of je een veilige of onveilige tussenafstand hebt. Want die tussenafstand
die is gelijk aan twee krokodillen.
En dat gaat als volgt: je focust je op een vast object op of naast de baan. Het gemakkelijkste is de schaduw van een verlichtingspaal die over de rijbaan valt. Op het ogenblik dat je voorganger over die schaduw rijdt begin je te praten of te denken: Eén krokodil
twee krokodillen. Als je dat kunt uitspreken vóór je zelf over die schaduw rijdt, dan zit je veilig. Kun je dat niét, dan moet je de tussenafstand vergroten tot het wél kan.
Je zult zien dat de afstand tot je voorganger, op die manier berekend, evenredig vergroot of verkleint naar gelang je snelheid. Logisch: het is geen exacte afstand! Het is een exacte tijd: namelijk 2 seconden. Nét de tijd die je nodig hebt om die twee krokodillen uit te spreken.
Betekent dit nu dat je van Oostende tot Brussel krokodillen moet zitten tellen? Helemaal niet! Je doet het af en toe eens en je zult na korte tijd vaststellen dat het op de duur een bijna automatisch gevoel in je heeft gecreëerd. Op de duur zul je feilloos die veilige afstand nemen. Mét of zonder krokodillen. Misschien dan toch nog eens per maand oefenen ter controle, waarbij je zult vaststellen dat je de tussenafstand telkens weer eens feilloos hebt ingeschat.
In de praktijk zul je ook vaststellen dat anderen het je moeilijk kunnen maken. Een wagen die je net heeft ingehaald bevoorbeeld, zal steevast weer dankbaar jouw veilige tussenafstand innemen, zodat er niets anders opzit dan even vertragen
Vervelend, maar in de praktijk valt dit wel mee.
Twee seconden tussenafstand dus. Twee krokodillen tellen. Onthoudt dit goed! Twee seconden zijn nu niet bepaald iets om over naar huis te schrijven, maar in dit geval maken ze wél het verschil uit tussen leven en dood.
Nu denk je misschien: Jamaar, dat klopt niet! Als de chauffeur vóór me plots op de rem gaat staan of een klapband krijgt, dan zit ik daar, tegen 144m per seconde, al bovenop in een fractie van een seconde. Klopt niet! Want hoe hard je voorganger ook op de rem trapt, ook zijn auto staat niet plots stil en schuift door. En juist dààrdoor geven die 2 seconden tussenruimte je net voldoende kans tot reageren.
Wat ik in die hele toestand vooral jammer vind is dat de overheid enorme bedragen besteedt aan volstrekt nutteloze snelheidsbeperkingen die toch niet het beoogde resultaat opleveren. Ja
in veel gevallen zelfs tot meer ongevallen leiden.
In plaats dààrvan zou dat geld beter besteed worden aan de grondige bewustmaking betreffende remafstanden, tussenafstanden, en meer van dit moois. De chauffeurs goed bewust maken waar ze mee bezig zijn. Dàt helpt echt. Dàt kan de ongevallencijfers drastisch verlagen. Dàt kan de jeugd er van afbrengen zichzelf telkens weer te overschatten!
Rest me nu enkel nog jullie allemaal veel succes te wensen op de krokodillenjacht. En... breng me er misschien eens eentje mee? Ik eet dat graag!
Willy.
|
