O ja… ik maak zo graag de vergelijking tussen het staatsbeleid en het beleid van privé ondernemingen!

Als je in een privé onderneming omhoog wilt en een leidende functie wilt vervullen, moet je baas ervan overtuigd zijn dat je intelligentie en/of werklust hem winst zal opleveren. En hoe hard je ook probeert in zijn gunst te komen, zo lang hij niet met eigen ogen ziet dat je de verkoopscijfers omhoog kunt brengen maak je geen kans! Hij zou wel gek moeten zijn.

Voor een leidende functie bij de overheid werkt het wel eventjes anders. Wie maalt er daarbij om of je een winstpost of een verliespost betekent? Geen kat!

Natuurlijk niet, want er is geen kat! Er is geen ‘baas’ in de werkelijke zin van het woord. Daar heeft de democratie toe geleid: de macht is aan het volk. Het (domme) volk kiest zijn leiders… uit een lijst die op zijn minst bedenkelijk is. Een lijst, samengesteld door de verschillende partijen. Een lijst waarop vooral op eigen winst beluste entertainers voorkomen. Een domme lijst dus. En daar moeten we het dan maar mee doen. De ene domme beslissing na de andere slikken.

Moest echter, boven al dat domme gelul, een echte baas staan… iemand die er alle belang bij heeft dat België winst boekt in plaats van schulden maakt… dan zou er heel veel veranderen!

Iemand die, net als de eigenaar van een onderneming, veel of weinig verdient naar gelang zijn onderdanen de firma in een goede of slechte richting sturen. En die, naar gelang de verdiensten of schulden die zijn firma maakt, met een luxe jacht naar de Caraïben kan reizen… of van een leefloon moet leven na een zwaar faillissement.

Zo iemand… dat zou de koning moeten zijn. Maar helaas, ook déze ‘job’ werd door de democratie al gedegradeerd tot een alleen maar figurerende taak. ‘Koning omdat er nu eenmaal een koning moet zijn’!!!

Het schijnt me toe dat Boudewijn de laatste koning was die de belangen van zijn land ook ter harte nam. Die zich niet liet doen noch door de domme partijen, noch door de domme bevolking. Die een uitgestippelde koers volgde en daar onder geen voorwaarde van afweek.

Na hém (hm)…

Wie anderzijds intelligent is, en die intelligentie voor ’s lands leiding wil gebruiken, raakt niet door de versterkte muren! Eerst moet hij namelijk door een muur van gladde jongens en entertainers raken. En makkelijk is dat niet.

Vervolgens moet hij nog erg fotogeniek zijn, zodat de TV camera’s graag met hem flirten.

En als dat alles gelukt is… staat hij voor de hoogste muur: de muur van onbegrip van zijn collega - ‘leiders’! Want die begrijpen hem ten eerste niet omdat ze niet zijn verstand hebben. Ten tweede willen ze hem niet eens begrijpen, want dan zouden ze moeten toegeven dat hij slimmer is dan zijzelf.

En dus, in plaats van, zoals in een privé firma, in de eerste plaats aan de zaak te moeten denken, denken ze in de eerste plaats aan hun eigen persoontje dat ‘slimmer’ moet lijken dan al de rest.

Arme intellectueel! Arme ‘slimmerik’. Jou wacht in het parlement enkel tegenstand en hoon. Zodra je ook maar begint te kraaien gaan honderden hennen zo luid kakelen dat geen mens je nog hoort.

En zo komt het dan dat in het tegenwoordig grotesk verwrongen democratisch stelsel enkel nog leiders en lijders zijn.

De leiders kunnen niet meer leiden. Alleen maar beloven en entertainen.

De lijders kunnen niet meer stemmen voor competente mensen, want er staan er geen op de lijst. Zijn letterlijk en figuurlijk het lijdend voorwerp van de verkiezingen.

Natuurlijk kan er geen regering meer gevormd worden! Het hele democratisch principe werd in de loop der jaren zo verkleuterd en verwrongen dat enkel nog een supergeest in staat zou zijn het zaakje weer op de rails te krijgen. Maar die supergeest zal zich wel wachten om dat hele explosieve zooitje te gaan rechttrekken ‘against all odds’.

Ooit las ik ergens dat er een tijd was dat de verkiezingen ‘ondemocratisch’ waren: het gewone volk had recht op één stem; de intelligente elite kreeg meerdere stemmen. Jeugd onder de 21 jaar kon het helemààl vergeten. Vrouwen hadden ook geen stemrecht.

Ondemocratisch? Misschien… maar waar heeft de ‘gemoderniseerde’ democratie ons gebracht? Slim of dom… ervaren of onervaren, iedereen gelijk voor de wet. Maar gezien er meer simpelen van geest onder de bevolking blijken te zijn…

Worden entertainers leiders,
En worden kiezers lijders.

Willy.