Gisteravond tijdens het nieuws werd me eindelijk het antwoord op een prangende vraag in de schoot geworpen:

Twintig jaar. Dat blijkt de tijd te zijn die een politieke frank nodig heeft om te vallen.

Nu  namelijk pas ‘wordt gedacht’ aan het weer afsluiten van de grenzen. Hoe lang zijn die ondertussen wagenwijd open? Het zal wel zowat 20 jaar zijn geloof ik. Ik zie nog de brief van hogerhand voor ogen die kort na het wegnemen van de douanebeambten ook op mijn bureau belandde.

Daarin stond onder andere te lezen dat alles wat aan een grenspost herinnerde zo spoedig mogelijk diende te worden verwijderd, zodat een heel open infrastructuur kon worden gecreëerd.

Toén, en niet 20 jaar later, viel mijn frank en herlas ik de brief tien tot twintig maal. Kon ik mijn ogen geloven? Klopte het adres van de afzender wel? Wist die afzender wel waar hij mee bezig was?

En ik droomde weg. Droomde weg naar mijn eigen huis en haard. Stelde me voor dat ik bij dag en bij nacht de voordeur wagenwijd liet openstaan. Meer nog… dat ik die voordeur uitbrak en het voetpad heraanlegde zodat het recht mijn woning binnen liep. Uitnodigend. “Komaan jongens, hier moet je wezen! Hier hebben we alles in overvloed. Maar we vertrouwen er wél op dat jullie de handjes thuis houden hoor!” En dan rustig gaan slapen…

Drie keer raden wat dààr het gevolg zou van zijn.

En toch… hoe gek en naïef het ook mag klinken, politici wisten dat waar te maken! Grenzen hoefden plots niet meer. In een tijd dat de onveiligheid jaarlijks verhoogde door steeds meer legale en illegale allochtonen. In een tijd dat, als de politie illegalen aantrof op straat, ze die een boterbriefje moesten geven waarop stond dat ze het land binnen 24 uur moesten verlaten.

Kinderlijk naïef natuurlijk! 24 uur later werd zo’n kerel natuurlijk weer aangetroffen en kreeg hij wéér zo’n boterbriefje. Tot vervelens toe! Deed me denken aan de kleuterklasjes. Het vingertje van de juf ging omhoog met de woordjes: “ventje… dat mag je nooit meer doen hoor!”.

Toén werkte dat nog. Tenminste toch op ons, naïeve naoorlogse kleutertjes. Wat juf zou doen als we het nog eens deden wisten we wel niet, hoéfden we ook niet te weten, maar we veronderstelden toch dat het wel iets vreselijks zou zijn en waagden het niet om het nog eens te proberen.

Nu steken de juffertjes in het parlement datzelfde vingertje omhoog… héél ernstig-streng kijkend, denkend met kleutertjes te doen te hebben. Maar het zijn verdorie zware criminelen!!! Dat vingertje werkt niet meer! Maar dat hebben ze nog niet door in de Wetstraat, want ik zie het vingertje bijna dagelijks in het nieuws:

“Wie dit of dat doet… ‘riskeert’ bla bla bla… er zal strenge controle zijn…”

Je ziét het vingertje niet, maar het is er wel. En uiteindelijk zijn de enigen die ‘zwaar beboet’ worden de brave autochtone burgers. De ‘godvrezende burgers’. De burgers die braaf genoeg zijn om het rookverbod in hun café te laten naleven in afwachting van hun totaal faillissement.

Want ZIJ, en niét de illegale criminelen, zullen zwaar beboet worden als ze hun boterham proberen te redden! Want bij HEN, de legale, autochtone, brave Belgen, werkt het vingertje van juf nog altijd. En heeft juf zelfs een verdomd zware stok achter de deur.

Torenhoge boetes worden met milde hand uitgedeeld onder de brave landgenoten, uit frustratie omdat ze niet eens een tandenstokertje achter de deur hebben staan om het steeds groter wordend leger migranten te beboeten als dié iets misdoen.

Nu. Er is weer een beetje hoop. Er wordt al ‘gedacht’ de grenzen opnieuw te bewaken. Door wie? Dat legertje douaniers, dat door de jaren heen een voortreffelijke dosis knowhow en ervaring had verzameld… dat is er niet meer! Wie gaat al die verloren ervaring terug uit de grond stampen? Of… willen ze de grenzen misschien laten controleren DOOR illegalen? Nog niet eens zo’n slecht idee, want die kennen maar al te best de kneepjes van het vak.

In ieder geval, er is al een stukje van mijn prangende vraag opgelost: hoe lang doet de politieke frank er over om te vallen? Minimum 20 jaar dus. En nu maar afwachten wat het maximum zal zijn. Want tussen een politiek idee en de uitvoering kan tot een eeuw verschil steken stelde ik al vast.

Eerst moet een consensus bereikt worden. Dan moeten modaliteiten worden vastgesteld. Teksten (ai) worden opgesteld… Puntjes en kommaatjes minutieus geteld… een legertje douaniers moet uit de mouw worden geschud. En tegen dan hoéft het al niet meer, want dan zijn ze al lang allemaal doodleuk en grenzeloos binnengesjeesd.

Kan een grens er enkel nog toe dienen ze niet meer te laten ontsnappen. Maar daar zal weinig neiging toe zijn vrees ik.

Minimum 20 jaar dus… dat weten we dan alweer. Toch met dank aan de openhartigheid van de nieuwsdienst.

Willy.